«تنهایی آدمها بزرگ است، خیلی بزرگ. شاید هم به وسعت یک دریاست، اما برای پر کردنش یک لیوان محبت کافیست.»
ما زخمهای یکدیگر را بوسیدیم و امید به بهبود داشتیم؛ چه شد که زخمی عمیقتر برای یکدیگر شدیم؟
صلَّی اللهُ عَلَیکَ یَا اَبَاعَبدِالله
صلَّی اللهُ عَلَیکَ یَا اَبَاعَبدِالله
صلَّی اللهُ عَلَیکَ یَا اَبَاعَبدِالله
تو انسان خوشبختی هستی اگر یک نفر را داشته باشی که بتوانی با خیال راحت به او محبت کنی و ترسِ ازچشمافتادن را نداشته باشی...
علی سلطانی
«هیچکس، هیچکس را فراموش نمیکند اما دیگر آنطور که طرفِ مقابل میخواهد هرگز به یاد آورده نمیشود.»
یک روزی، یک جایی، آدمهای هم فرکانس، همدیگر را پیدا میکنند!
می شوند دوست، رفیق...
آرام میگیری با حرفهایشان؛
و بعد فکر میکنی کاش زودتر پیدا میشد!
حضور هیچکس در زندگی اتفاقی نیست.
عدم وابستگی رو تمرین کن؛ اون چیزی که میاد رو بپذیر و به چیزی که زمان رفتنش رسیده، اجازه ی رفتن بده. چیزی که برای توئه بدون هیچ دردسری کنار تو میمونه.
خاك هم در مکتبِ سید حسین علیهالسلام
محترم است، وگرنه تربتاش خود، بانیِ شفا نبود ..
پرسیدند که چه شد به آرامش رسیدی؟
پاسخ داد: وعده این شد که خود را آرام کنم
نه جهان اطرافم را. معجزه شد؛ جهان اطرافم هم آرام گرفت...
ای دل! من اگر راز نگهدار تو بودم
این چشمهی خشکیده نمیکرد تراوش
من بی تو سرافکنده و دمسردم و دلخون
ای عشق! سرت سبز و دمت گرم و دلت خوش
#فاضل_نظری