چهارمِ اکتبر: «آدم‌هایی که بیشتر از من و تو سرشان می‌شود، می‌گویند انسان متمدن آن کسی است که در تنهایی، احساس تنهایی نکند. تو باید برای خودت، یک دنیایِ درونی داشته باشی و هم‌چنین تکیه‌گاه‌های ثابت روحی و فکری؛ یعنی در عین حال که در میان مردم زندگی ‌می‌کنی، خودت را کاملا از آن‌ها بی‌نیاز بدانی. مردم هیچ چیز به ما نمی‌دهند که ما خودمان از به دست آوردنش بی‌نیاز باشیم.» - از نامه های فروغِ فرخزاد

شبتون به قشنگیِ آسمون آبی؛🤍

چندان حوصلۀ خانه نداشتم، همان جا ماندم و به چیز های غم انگیز و احمقانه فکر کردم. من اینطوری ام. با چنان جِدیتی به چیزهای بی معنی و چرت و پرت فکر میکنم که انگار با معنی هستند. وقتی هیچ میلی به کاری که باید انجام بدهم ندارم، میخ نقطه ای میشوم و به چیزهایِ پوچ فکر میکنم."

-«کاش میشد آدمی، اندوه را از پنجره بیرون بریزد»

" اندکی فارغ زِ هیاهوی جهان"

شبتون به قشنگیِ دلخوشی های کوچك‌؛🤍

محبوبِ من🤍، از کوچکترین چیزها و ساده ترین حرف ها سخن بگو؛ از پیراهن جدیدت، از کلاه زمستانی ات از گُل هایی که از خیابان حمرا خریده ای سخن بگو. از کار امروزت از خواندن کتاب هایت قبلِ خواب بگو، از تعطیلی هفته هایی که گذشت، از فیلم هایی که دیده ای حرف بزن و من با تمامِ وجود و اشتیاق به حرف هایت گوش میدهم.

" اندکی فارغ زِ هیاهوی جهان"

دل را، چنان به مهر تو بستم که بعد از این؛ دیگر هوایِ دلبر دیگر نمی کنم.. -«فروغِ فرخزاد»

-دُرودی به آرامش ِ موسیقی بیکلام؛💘 این پیام رو توی کانال دوست داشتنی تون فور کنید تا با توجه به حسِ درونی چنلتون، یک بکگراند و موسیقیِ بیکلام تقدیمتون کنم.🤍 جهت قرار دادنِ لینک؛ [https://daigo.ir/secret/6474543030]