🕋 رهبر انقلاب: جمهوری اسلامی در پشتیبانی از فلسطین منتظر کسی نماند و نمی‌ماند / اگر دستان قوی ملتها و دولتهای مسلمان همراهی کنند، تأثیرش خیلی بیشتر میشود ✏️ رهبر انقلاب صبح امروز در دیدار کارگزاران حج: امروز فلسطین به پشتیبانی دنیای اسلام احتیاج دارد. بله، جمهوری اسلامی منتظر این و آن نماند و نمیماند، لکن اگر چنانچه دستهای قوی ملتهای مسلمان و دولتهای مسلمان از اطراف بیایند همراهی بکنند، تأثیرش خیلی بیشتر میشود. دیگر این جور این حالت رقت‌بار مردم فلسطین دیگر ادامه پیدا نمیکند. این وظیفه است. شما که آماده‌اید، خدا کاری کند دنیای اسلام آماده بشود. ۱۴۰۳/۲/۱۷

🕋 رهبر انقلاب: اعمال حج سر تا پا متضمن ذکر و یاد خداست / اگر ما متذکر باشیم در همه کارها به موفقیت میرسیم ✏️ رهبر انقلاب صبح امروز در دیدار کارگزاران حج: در حج ذکر یک عنصر بسیار مهم است. از اول تا آخر حج شما نگاه کنید از احرام و مقدمات احرام تا انجام عمره، بعد احرام حج، بعد وقوف و بقیه‌ی اعمال حج، سر تا پا متضمن ذکر و یاد خداست. ✏️ این ذکر منشأ زندگی است مهمش این است وقتی ما یاد خدا در دلمان بود و خشیت الهی بر اثر یاد خدا در دل ما سایه افکند این در حرکت زندگی ما، در اراده‌ی ما، در عزم ما، در تصمیم‌گیری‌های بزرگ ما اثر خواهد گذاشت ملتی که احتیاج دارد به کارهای اساسی و بزرگ آحادش باید با ذکر خدا مأنوس باشد. ✏️ اگر ما متذکر باشیم، «وَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا لَّعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ‏» دنبال ذکر فلاح است فلاح فقط رستگاری معنوی و روحی نیست. فلاح یعنی؛ موفقیت، یعنی نجاح، یعنی در همه‌ی کار، در همه‌ی کارها به هدف و مقصد دست یافتن اینها ناشی از ذکر است. ۱۴۰۳/۲/۱۷

🕋 مرور بخش‌هایی از بیانات صبح امروز رهبر انقلاب در دیدار کارگزاران حج: 🔹️ با توجه به حوادث غزّه حج امسال حج برائت است 🔹️ آنچه امروز در غزّه اتفاق می‌افتد شاخص عظیمی است که در تاریخ می‌ماند و راه را نشان خواهد داد 🔹️ وحدت و ارتباط با آحاد مسلمان یک عنصر اساسی در حج است 🔹️ امروز فلسطین به پشتیبانی دنیای اسلام احتیاج دارد 🔹️ اگر کمک آمریکا نبود رژیم صهیونیستی قدرت و جرأت این رفتارهای وحشیانه را داشت؟ 🔹️ امروز دشمن ستیزه‌گر با مسلمانها رژیم صهیونیستی است 🔹️ امسال حجاج باید بتوانند منطق قرآنی برائت را به همه دنیای اسلام منتقل کنند

🕋 رهبر انقلاب خطاب به زائران بیت‌الله الحرام: بازار همه جا هست، کعبه و قبر مطهر پیامبر (ص) را دریابید، که فقط آنجا است. ۱۴۰۳/۲/۱۷

🎥 معجزه آبخیزداری در روستای آرو دماوند 🔸تامین منابع آب شیرین برای مردم شهر‌ها و روستاها، تنظیم جریان منابع آبی، حفظ کیفیت آب، حفاظت از منابع طبیعی برای تامین معیشت مردم محلی، تامین، حفاظت از تنوع زیستی و احیای آن از نتایج اجرای عملیات آبخیزداری است.

💎✨باران که می بارد... 🔹این روزها و هفته ها که باران رحمت الهی، بی دریغ در مناطق مختلف کشورمان می بارد و دشت های تشنه را سیراب می کند، یاد شانتاژ های رسانه ای پارسال و قبل از آن می افتم؛ ♦️آنها که می گفتند اسرائیل، مدیریت ابرها را در منطقه قبضه کرده و نمی گذارد در ایران باران ببارد. 🔹اسرائیل که ناتوان از مهار بارش رحمت الهی است. اما اگر شرارتی از او متصور بود، به صف کردن مزدوران تروریست و وطن فروش بود. ♦️به فضل الهی، از زمانی که صهیونیست ها در جنگ ترکیبی اخیر گرفتار شده اند، آن مزدوران هم از رمق و خاصیت افتاده اند. 🔹این هم شاید ترجمان دیگری از آیه شریفه باشد که فرمود: "وَ أَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا. ♦️و اگر بر طریق (اسلام و ایمان) استقامت می ورزیدند، حتما آنان را با آب فراوان سیراب می‌کردیم".

سوتی وحشتناک سخنگوی ارتش اسرائیل روی آنتن بی بی سی فارسی عمق ویرانی حمله ایران را افشا کرد ... #آقای_تحلیلگر

#سرخط شاهکار ارتش در آماده سازی تجهیزات و تکنولوژی نظامی / چگونه ارتش تحریم ها و تخریب ها را بی اثر کرد ؟

موشک های کروز ایرانی به ونزوئلا رسیدند ... #پارتیزان

🔻فهم رویداد در روایت فلسفۀ تاریخ: جهان در متن جابجایی ساختارشکنانه 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. جنگ اوکراین، جنگ غزه، واکنش ایران، تکان‌خوردن جامعۀ غربی دربارۀ وحشی‌گری اسرائیل و ... . آنچه که رخ داده است را می‌توان مجموعه‌ای از «رویدادهای پراکنده» و «اتّفاق‌های روزمره» انگاشت که از قلمرو سیاست و حتی سیاستِ معطوف به اکنون فراتر نمی‌روند و از هیچ تحوّلِ گسترده‌ای حکایت نمی‌کنند. کسانی که قادر نیستند میان حادثه‌های «اکنون ‌زده» و «ناتاریخی» از یک سو، و حادثه‌هایی که رگه‌های «تمدّنی» دارند و می‌توانند مانند «نقطۀ عطف» عمل کنند از سوی دیگر، تفکیک کنند چنین برداشتی دارند، اما واقعیّت این است که رویدادهای اخیر، بسیار بیش از مناسبات و معادلات سیاسیِ محض و محدود به اکنون هستند. برخی از جریان‌ها و نیروهای اجتماعی، دلالت تاریخی دارند و می‌توانند زنجیره‌ای از رویدادهای تاریخ‌ ساز را بیافرینند و به مثابه نقطۀ عطف عمل کنند. جنس این نیروها و رویدادها، متفاوت با هستی‌های اجتماعیِ عادی است و قادر به «ساختارشکنی» و «عبور از اکنون» هستند. نیروها و رویدادها، اغلب در شرایطِ پیش‌ ساخته و قفس‌ گونه، اسیر هستند و قدرت و بضاعتِ فراروی از آنها را ندارند و می‌ خواهند با آنچه که هست و آنچه که اقتضای ساختار است، عمل کنند، در حالی‌ که قرار داشتن در «موقعیّت تاریخی»، به معنی درهم‌ شکستن ساختار و اراده ‌کردن وضعی است که ساختار کنونی، نمی‌تواند آن را رقم بزند. بسیاری از نسخه‌ها و الگوها، در حصار «ساختار» به سر می‌برند و ساختار دیگری را طلب نمی‌کنند و از این جهت، خصوصیّت «انقلابی» و «شکننده» ندارند. تنها نسخه‌ها و الگوهایی که خود را در موقعیّت انقلابی تعریف می‌کنند و می‌ خواهند از وضع موجود، عبور کنند، استعداد و امکان گذار تاریخی دارند. ازاین‌رو، باید میان «لایۀ انقلابی» و «لایۀ عادی»، تمایز نهاد و فهمِ «چرخش ساختاری» از تکانه‌ها و تغییر هایی داشت که می‌خواهند زمینه ‌سازِ انتقال انگاره‌ای و گذار تمدّنی باشند: بویِ بهبود ز اوضاعِ جهان می‌شنوم شادی آورد گل و بادِ صبا شاد آمد [دوّم]. اگر در گذشته دربارۀ امکانِ گذار تمدّنی و تحوّل ساختاری سخن گفته می‌شد و گفتگوها دربارۀ تحصیل شرایط گذار بود، انقلاب اسلامی و تداوم آن نشان داد که وضع تاریخی، دگرگون شده و دیگر تمدّن غربی نمی‌تواند بر ادّعای جهان ‌شمول ‌بودن خود پافشاری نماید و خود را عالَم‌گیر قلمداد کند. این انقلاب، لحظه‌ای و نقطه‌ای نبود که بتوان آن را یک چرخش تصادفی و انحراف ناگهانی از سیر تاریخیِ تجدّد دانست، بلکه عقبۀ طولانی‌ای داشت که دست‌کم از مشروطه به این سو، صورت ‌بندی شده بود. انقلاب ایران، میوۀ یک نهضت اجتماعیِ ریشه‌دار و دیرینه بود که از عمق خاک جامعه برآمد. در مرحلۀ بعد، ماندگاری این انقلاب، فرضیه ‌های تجدّدی را با تعلیق و تردید مواجه کرد و روز به ‌روز، بر بی‌اعتباری آنها افزود. این انقلاب، سودای بیرونی و جهانی داشت و باشتاب، پا فراتر از مرزهای خویش نهاد و «خویشتن تاریخی»‌اش را در «ناخویشتن جغرافیایی» گسترانید. خاصیّت پدیده‌ های تاریخی، همین است که مرزها را در می‌نوردند و حصارنشین و بوم‌بسنده نیستند. این انقلاب و درخشش‌های چهار دهه‌اش، مسلمان غیر ایرانی را سودایی کرد و همگان را در اندیشۀ رقم‌ زدن تاریخ جدیدِ محمّدی فرو برد: «فریب چشم تو، صد فتنه در جهان انداخت». امروز در منطقۀ غرب ‌آسیا، جماعات نظامی و سیاسیِ متعدّدی حضور دارند که فارغ از دولت‌ها، ریشه در خواست مردمی دارند و به نیروهای تاریخیِ مؤثّر و تعیین ‌کننده تبدیل شده‌اند. ظهورات متأخّر، دلالت بر طلیعۀ تاریخ جدید دارد: حُسْنَت، به اتفاق ملاحت، جهان گرفت آری، به اتفاق، جهان می‌توان گرفت

🔻فهم رویداد در روایت فلسفۀ تاریخ: جهان در متن جابجایی ساختارشکنانه 🖊مهدی جمشیدی [سوّم]. این‌همه، نشانگر آن است که باید سطح تحلیل را به «فلسفۀ تاریخ» سوق داد و به سطوح فروتر، بسنده نکرد. آن حوزۀ معرفتی که می‌تواند از عهدۀ فهم رویدادهای تاریخی برآید و چرخش و دگردیسی را فهم کند، فلسفۀ تاریخ است. اگر از این سطح فروتر برویم، دچار تقلیل‌گرایی خواهیم شد و جز مشاهدۀ سلسله‌ای از رویدادهای درون ‌ساختاری، دریافت و فهمی نخواهیم داشت. مسألۀ پشت ‌صحنه، تولّد یک تمدّن دیگر است که از هر جهت، تمدّن غربی را به چالش می‌کشد و «بنیان‌های قدسی» را جایگزین «بنیان‌های مادّی» می‌کند. «تغییر بنیان‌ها»، تغییر ساده‌ای نیست که بتوان آن را به مناسبات سیاسی فروکاهید، بلکه باید برآمدن یک تاریخِ متفاوت را نتیجه گرفت و از دریچۀ فلسفۀ تاریخ به ماجرا و معرکۀ منازعات نگریست. نه علوم اجتماعی و نه علوم سیاسی، هیچ ‌یک نمی‌توانند توضیح نظریِ پهن‌دامنه‌ و عمیقی از این موقعیّت تاریخی ارائه کنند و به باطن و غایت آنچه که می‌گذرد پی ببرند. باید رویکردی را برگزید که همزمان، وجه «فلسفی» و «تاریخی» داشته باشد و از تقابل سرنوشت ‌ساز دو تاریخ حکایت کند. فلسفۀ تاریخ می‌تواند شدن‌های فربهِ تاریخ را تبیین کند و با غرق‌ نشدن در جزئیّات تشویش‌گر، چرخش‌های بزرگ را فهم کند. [چهارم]. در سال‌های پایانی گام اوّل انقلاب، فرضیۀ غرب این بود که نفس‌های انقلاب ایران به شماره افتاده و کار انقلاب، تمام است و باید برای دورۀ پس از آن چاره‌ای اندیشید و نیروهای سیاسیِ متفاوتی را به صحنه آورد. فرضیۀ رسانه‌ای ‌شده و پُرتکرار آنها، پایان ‌یافتن حیات انقلاب بود و برای تحقّق آن، وعده‌های کوتاه‌مدّت می‌دادند. در حرکت هماهنگ و متراکم، تصویر متأخّر از نظام جمهوری اسلامی در رسانه ‌های غربی، از روند زوالی و انحطاطی این نظام حکایت می‌کرد و حتی در درون ایران نیز کسانی دچار تردید و تزلزل شده بودند و گمان می‌کردند انقلاب، فردایی نخواهد داشت. اما چندی نگذشت که ورق برگشت و از متن تهدیدها و تکانه‌ها و چالش‌ها، افق دیگری سربرآورد که حکایت از پیشروی چشمگیر انقلاب ایران داشت. انقلاب ایران، نه ‌تنها ماند و فرونپاشید، بلکه قدرت‌مندتر از گذشته، جلوه‌گری کرد و در برابر سلطۀ غرب، موضع ‌گیری کرد. این مواضع، دیگر از جنس سخن نبودند، بلکه تحقّق عملی و بیرونی یافتند و در جبهه‌‌های مختلف، دشمن را به عقب راندند. خاموش ‌کردن فتنۀ داعش، یک بارقۀ امید بخش بود و چندی بعد نیز حادثۀ غزه نشان داد پای یک جریانِ تاریخیِ پیشرونده در میان است و یک روند تثبیت ‌شده و مدّعی، شکل گرفته است. دراین‌میان، واکنش‌های دانشگاهی در آمریکا، روی دیگر سکۀ تحوّل تاریخی را عیان کرد که «برافتادن اعتبارِ تاریخِ معارض» است. تاریخِ معارض، در درون خودش به چالش کشیده شده و در معرض پرسش‌های سخت و فلج‌کننده قرار گرفته است. اینک، نیروهایی از درون جامعۀ نخبگانی آمریکا شوریده‌اند و مواضع برون‌ تمدّنیِ آن را برنمی‌تابند. این اتّفاق را که «تناقض‌های خویش ‌برانداز غرب» روایت می‌کند نباید ساده انگاشت: مدّتی معکوس باشد کارها شحنه را دزد آورد بر دارها.