سلام! اگر نامم را جویا شوید باید بگویم خاکم! تراب! آنکه پدرش! علی است! ابوتراب... اگر از رمز و راز خلقت مان جویا شوید عرض میکنم که وجودمان به شرط عمل به قرارمان است و قرارمان با حضرت حق از علی گفتن و از علی گفتن است! که علی تمامِ جلوه ی حق است و بردن نامش افضل ترین عمل که برابرش را هیچ جنبده ای سراغ ندارد! همان عملی که گناهان را پاک،دل را تطهیر و به جای تمام معصیت ها عبادت حضرت حق را مینویسد! شرط و راستی ایمان از همان روز وجود، علی است و تا آنجا که خاک علمش را دارد خداوند عزوجل خود را در علی توصیف و تعریف کرده است! و علی دارنده تمام صفات خداست! که علی حق است و خدا حق! که علی علم است و خدا علم! که علی علی است و خدا اعلی! و اگر بخواهم ادامه دهم نه زبان توان بیانش را دارد و نه عقل،گنجایش و ظرفیت درکش را! از همان روز ازل،خاک شنوا و رازدار تمام اسرار در مقام و شان علی بوده است و تا به امروز هر چه در مقام علی گفته شده است را میداند و تنها آرزوی دیدار علی را به دلش دارد و چه خوشبخت است خاکی که علی آن را مفتخر به قدوم مبارکش کند یا خاکی که جسم مبارک علی را در آغوش گرفته باشد و اسمش شده باشد خاک نجف،که تمام آنچه در عوالم هستی وجود دارد از خاک گرفته تا به انس به خاک نجف قبطه خورده و در فراق آن میگریند وآرزوی جان دادن و دیدار آن را در جان و دل دارند! عرضم طولانی شد و چشمان محبین علی آزرده گشت! عرض آخرم این باشد که قدر خاک وجودتان را بدانید و از خاک و حب درونتان غافل نشوید که فرمودند ان شیعتنا خلقو من فاضل طینتنا که شیعیان ما از باقی گل و خاک ما خلق شده اند و چه خوش اقبال و عاقبت به خیر است بشری که از باقی خاک آن حضرت پدید آمده باشد و آنچنان حب و معرفت علی را در قلبش پر رنگ کند که در وجودش جز اسم و حب علی و اولادش چیزی نباشد و به راستی شیعه ای باشد که آینه ی علی (علیه السلام) و جلوه ی او باشد! که هر که جلوه ی او باشد جلوه ی خداوند عزوجل است! عرضم تمام بر من دعا کنید که باز هم ببینمش! والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته! #صراط_علی_مستقیم

#صراط_علی_مستقیم

نیمه شب است و باز در انتظار معشوقم! هزاران سالی ست که صدای قدم هایش را نشنیده ام! علی را میگویم! کارم شب و روز شده است از علی گفتن! چندین سالی ست که این قرار را گذاشته ام! گذر هر که به من می افتد لب میگشایم و ذکر علی علی را باز از سر میگیرم! از علی میگویم برایش و ملائک را به چشم میبینم که هر گاه آن رهگذر به من و فضائل علی گوش میکند برایش عبادت مینویسند و عبادت! تا آنجا که توان شمارشش از دستم در میرود! دانستید کیستم؟ محرم راز های علی! شنوای گریه ها و راز و نیاز های نیمه شبش! چاه‌ِ میان نخلستان! مونس و همدم علی‌‌... در تمام عمرم! از زمانی که علی مرا در دل نیمه شب کَند و شدم محراب و معراج عبادتش تا همین لحظات کسی را به مانند او ندیدم! نه به زهد و تقوای او! نه به دانش و علم او! نه به صبر و حلم او! هیچ کسی را در این دنیا نمیتوانی به مانندش بجویی و بپویی! از ملائک که سراغ علی را در آن عالم گرفتم و پرسیدم که آیا او را ملاقات کرده و حضورش را درک کرده اید؟ گفتند ما آن مقام و فضیلت را نداریم به محضرش برسیم اما لطف او و خدای عزوجل ما را شامل شده است و توانستیم به محضر مقدسش برسیم و ذره ای از حضور مقدس و انورش را درک کنیم! در تمام این سال های فراق که علی را ندیدم و دوری اش چشیدم مست و سرمست حضورش و دیوانه و مجنون او شدم! و به عینِ دیدم که مجنون و عاشق علی عاقبت بخیر است و همین عنایت او را بس که در بهشت توان دیدن روی علی را دارد! و تا ابد مستِ لبخند و آوای سخنش خواهد بود! عشق علی ما را بس است تا ابد! عاقبت به خیر باشید که علی تمامِ معنای خیر است! به امید دیدار دوباره ی رویش جان خواهیم داد! الحمدالله الذی جعلنا من المتسکین بولایه امیرالمومنین #صراط_علی_مستقیم

ماییم أعراف که ياران خود را از سيمايشان مى ‏شناسيم و خداوند جز با معرفت ما شناخته نمی شود و ماییم اصحاب اعراف كه ميان بهشت و دوزخ می ایستیم، و هيچ كس به بهشت وارد نمی شود جز آنكه ما را شناخته و ما نيز او را بشناسيم، و كسى به دوزخ نمی رود جز آنكه منكر ما بوده و ما نيز او را انكار كنيم. _امیرالمومنین علی(علیه السلام)

#صراط_علی_مستقیم

کاملا به یاد دارم که آنچنان مستِ وجود و عبادت آن دو نور شده بودم که متوجه ورود ابوطالب نشدم! نبی به سجده رفت و علی هم نیز؛ که ابوطالب با خود سخنی زمزمه کرد و مرا متوجه خود کرد: سرانجام آغاز کردید راهی را که می بایست... نبی برخاست و تبسمی کرد و ابوطالب محو تماشای لبخند رسول به علی فرمود: 《علی جان! حواست را جمع کن و با تمامِ وجود از پسر عم ات محمد حمایت کن و او را یاری کن! که نیاید روزی که او را تنها گذاری و از همراهی اش دریغ ورزی!》 خدا را شاهد میگیرم که هزاران سال از سخن ابوطالب میگذرد و قبل از این سخن و بعدش؛در تمام سال ها و روزها و لحظه ها لحظه ای علی از همراهی آن رحمت و نور رسالت دریغ نورزید و دم‌ به دم مطیع و فدایی راهش بود که خود شنیدم نجوای علی با خداوند عزوجل را که میفرمود: بار پروردگارا! من نخستین کسی هستم که روی به تو آوردم و صدای رسول تو را شنیدم و اجابت کردم! و به راستی که علی خود نبی بود و نبی علی که علی می دید هر آنچه را که نبی می دید و می شنید هر آنچه را که او می شنید و می دانست هر آنچه را که او بدان علم داشت! علی معجزه ی خدا بود! معجزه ای که این خشتِ ناچیز تا به حال نظیرش را ندیده است! اگر خواهی خداشناس شوی علی را شناس که او تجلی نور و صفات خداست! از آنجا که روزی خود شنیدم که علی فرمود رسول خدا برایش طلب آمرزش کند و خود دیدم که رسول برخاست و به نماز ایستاد سپس دستش را برای دعا به درگاه حضرت حق بالا برد و فرمود: خداوندا به حق بنده ات علی مغفرتت را شامل علی کن که من سراغ ندارم کسی را گرامی تر از که او را شفیع قرار دهم! از همان روز است تا به امروز لحظه ای ذکر بِعلی بِعلی از زبانم نیافتاده است و هر رهگذر که از من عبور میکند با علی و مقام و آبرویش نزد خدا برای او دعا و مغفرت طلب میکنم که علی گرامی ترین و عزیز ترین شفیع و واسطه به درگاه خداست! با آرزوی بودنِ خشتِ خانهِ اش در بهشت! عاقبت به خیرِ ولایتِ علی باشید! #صراط_علی_مستقیم

چون خداوند به ابراهيم فرمان داد بجاى پسرش اسماعيل آن قوچى را كه فرستاده بود ذبح كند، ابراهيم آرزو كرد كه پسرش اسماعيل را به دست خود ذبح مى‏ كرد و به ذبح آن قوچ مأمور نمى‏ شد تا به قلبش آن رسد كه به قلب پدرى كه عزيزترين فرزندش را ذبح كرده مى ‏رسید، تا با اين كار به بالاترين درجه ثواب مصيبت ‏زده نايل گردد. پس خداوند به او وحى كرد: اى ابراهيم محبوب‏ترين خلق من نزد تو كيست؟ عرض کرد: پروردگارا، كسى را كه محبوب‏تر از حبيب تو محمد مصطفی (صلوات الله علیه) باشد نيافريده‏ اى. وحى شد: آيا او را بيشتر دوست دارى يا خودت را؟ عرض کرد: او را از خودم بيشتر دوست دارم. خداوند فرمود: آيا فرزند او را بيشتر دوست دارى يا فرزند خودت را؟ عرض کرد: بلكه فرزند او را. خداوند سبحان فرمود: ذبح شدن فرزند او به دست دشمنانش براى تو دردناك‏تر است يا ذبح شدن فرزندت به دست خودت به سبب اطاعت من؟ عرض کرد: پروردگارا ذبح شدن فرزند او به دست دشمنانش برايم دردناك‏تر از ذبح فرزندم به دست خودم است. پروردگار رحمان فرمود: اى ابراهيم طائفه‏ اى كه گمان مى‏ كنند كه از امّت محمد (صلوات الله علیه) هستند، فرزند او حسين (علیه السلام) را پس از وى از روى ستم و دشمنى مى‏ كشند، همان گونه كه قوچ را سر مى‏ برند و با اين كار دچار غضب من مى‏ شوند. ابراهيم با شنيدن اين سخن بسيار ناراحت شد و قلبش به درد آمد و شروع به گريه كرد، پس به او وحى شد که: اى ابراهيم ناراحتى تو بر قتل حسين (علیه السلام) را معادل ناراحتى تو بر فرزندت اسماعيل، در صورتى كه او را ذبح مى‏ كردى قرار مى‏ دهم و با اين كار تو را به بالاترين درجه اهل ثواب در مصيبت مى ‏رسانم و اين معناى سخن خداوند عزوجل است كه فرمود: «و فديناه بذبح عظيم». _امام رضا(علیه السلام)

"حضرت ابراهیم(علیه السلام)با حزن و بکاء بر امام حسین(علیه السلام) به مقام عالی و بالاترین درجه ثواب رسید."

دست علی را برده است بالا! ای مردم! هیچ آیه ی رضایتی در قران نیست مگر اینکه علی مقصود اوست! و هیچ آیه ی ستایشی نیست مگر اینکه علی در آن ستایش شده است...! #صراط_علی_مستقیم