آقا! به والله که ما در زندان دنیا سخت دلتنگ شده ایم و امشب میخواهیم هشت مان گرو نه مان باشد به تو که مخزنِ جود و کرمی متوسل شویم... . آقا ما دل مان از دلتنگی به ستوه آمده... نمیشود میهمان زندان ما شوی و از ما بپرسی دلتنگ شده ای،؟ نه؟ به خدا که به جای جواب فقط هق هق گریه مان جوابِ این دلِ دل تنگ خواهد بود... دل تنگی دارد جان ما را میگیرد! آقای جود و کرم! پسرِ علی بن موسی الرضا! بیا و قفل این دلتنگی را بشکن بیا وما را با خود ببر... . اصلا شما فقط بیا و زنجیر هایِ این دنیا و گرداب هاب گناه را از دست و پایمان باز کن راستش را بگوییم ما از دست خودمان خسته ایم! از گناه های بعد از توبه شکستن هایمان! بیا و به حق جدت حسین ما را شیعه کن! عاشق کن! دلتنگ کن! و ما را با خود ببر... ما از تو به غیر تو نداریم تمنا! حلوا به کسی ده که محبت نچشیده است...

سلام! اگر نامم را جویا شوید باید بگویم خاکم! تراب! آنکه پدرش! علی است! ابوتراب... اگر از رمز و راز خلقت مان جویا شوید عرض میکنم که وجودمان به شرط عمل به قرارمان است و قرارمان با حضرت حق از علی گفتن و از علی گفتن است! که علی تمامِ جلوه ی حق است و بردن نامش افضل ترین عمل که برابرش را هیچ جنبده ای سراغ ندارد! همان عملی که گناهان را پاک،دل را تطهیر و به جای تمام معصیت ها عبادت حضرت حق را مینویسد! شرط و راستی ایمان از همان روز وجود، علی است و تا آنجا که خاک علمش را دارد خداوند عزوجل خود را در علی توصیف و تعریف کرده است! و علی دارنده تمام صفات خداست! که علی حق است و خدا حق! که علی علم است و خدا علم! که علی علی است و خدا اعلی! و اگر بخواهم ادامه دهم نه زبان توان بیانش را دارد و نه عقل،گنجایش و ظرفیت درکش را! از همان روز ازل،خاک شنوا و رازدار تمام اسرار در مقام و شان علی بوده است و تا به امروز هر چه در مقام علی گفته شده است را میداند و تنها آرزوی دیدار علی را به دلش دارد و چه خوشبخت است خاکی که علی آن را مفتخر به قدوم مبارکش کند یا خاکی که جسم مبارک علی را در آغوش گرفته باشد و اسمش شده باشد خاک نجف،که تمام آنچه در عوالم هستی وجود دارد از خاک گرفته تا به انس به خاک نجف قبطه خورده و در فراق آن میگریند وآرزوی جان دادن و دیدار آن را در جان و دل دارند! عرضم طولانی شد و چشمان محبین علی آزرده گشت! عرض آخرم این باشد که قدر خاک وجودتان را بدانید و از خاک و حب درونتان غافل نشوید که فرمودند ان شیعتنا خلقو من فاضل طینتنا که شیعیان ما از باقی گل و خاک ما خلق شده اند و چه خوش اقبال و عاقبت به خیر است بشری که از باقی خاک آن حضرت پدید آمده باشد و آنچنان حب و معرفت علی را در قلبش پر رنگ کند که در وجودش جز اسم و حب علی و اولادش چیزی نباشد و به راستی شیعه ای باشد که آینه ی علی (علیه السلام) و جلوه ی او باشد! که هر که جلوه ی او باشد جلوه ی خداوند عزوجل است! عرضم تمام بر من دعا کنید که باز هم ببینمش! والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته! #صراط_علی_مستقیم

#صراط_علی_مستقیم

نیمه شب است و باز در انتظار معشوقم! هزاران سالی ست که صدای قدم هایش را نشنیده ام! علی را میگویم! کارم شب و روز شده است از علی گفتن! چندین سالی ست که این قرار را گذاشته ام! گذر هر که به من می افتد لب میگشایم و ذکر علی علی را باز از سر میگیرم! از علی میگویم برایش و ملائک را به چشم میبینم که هر گاه آن رهگذر به من و فضائل علی گوش میکند برایش عبادت مینویسند و عبادت! تا آنجا که توان شمارشش از دستم در میرود! دانستید کیستم؟ محرم راز های علی! شنوای گریه ها و راز و نیاز های نیمه شبش! چاه‌ِ میان نخلستان! مونس و همدم علی‌‌... در تمام عمرم! از زمانی که علی مرا در دل نیمه شب کَند و شدم محراب و معراج عبادتش تا همین لحظات کسی را به مانند او ندیدم! نه به زهد و تقوای او! نه به دانش و علم او! نه به صبر و حلم او! هیچ کسی را در این دنیا نمیتوانی به مانندش بجویی و بپویی! از ملائک که سراغ علی را در آن عالم گرفتم و پرسیدم که آیا او را ملاقات کرده و حضورش را درک کرده اید؟ گفتند ما آن مقام و فضیلت را نداریم به محضرش برسیم اما لطف او و خدای عزوجل ما را شامل شده است و توانستیم به محضر مقدسش برسیم و ذره ای از حضور مقدس و انورش را درک کنیم! در تمام این سال های فراق که علی را ندیدم و دوری اش چشیدم مست و سرمست حضورش و دیوانه و مجنون او شدم! و به عینِ دیدم که مجنون و عاشق علی عاقبت بخیر است و همین عنایت او را بس که در بهشت توان دیدن روی علی را دارد! و تا ابد مستِ لبخند و آوای سخنش خواهد بود! عشق علی ما را بس است تا ابد! عاقبت به خیر باشید که علی تمامِ معنای خیر است! به امید دیدار دوباره ی رویش جان خواهیم داد! الحمدالله الذی جعلنا من المتسکین بولایه امیرالمومنین #صراط_علی_مستقیم

ماییم أعراف که ياران خود را از سيمايشان مى ‏شناسيم و خداوند جز با معرفت ما شناخته نمی شود و ماییم اصحاب اعراف كه ميان بهشت و دوزخ می ایستیم، و هيچ كس به بهشت وارد نمی شود جز آنكه ما را شناخته و ما نيز او را بشناسيم، و كسى به دوزخ نمی رود جز آنكه منكر ما بوده و ما نيز او را انكار كنيم. _امیرالمومنین علی(علیه السلام)