رمز پیروزی در آخرالزمان رو امام خمینی ره بما یاد دادن پشتیبان ولی فقیه باشید تا به مملکتتان آسیبی نرسد آیا میتونیم سپر جان این سید بزرگوار باشیم؟ ✍️ مهدی اسلامی مدیر قرارگاه جهادی شهید ابراهیم هادی وکانال آنتی فتنه          ━━═━━⊰❀🦋❀⊱━━═━━━ آدرس ما در ایتا :   Eitaa.com/efshagari57

قبل از انتخابات یه داستان بسیار مهیج رو منتشر کردیم داستان زنی شیعه که در میان داعش گیر میفته و .... توصیه میکنم حتما بخونید

📚#تنها_میان_داعش 📖 #قسمت_هشتم 8⃣ کلام عمو تمام نشده، مثل اینکه آسمان به زمین کوبیده شده باشد، همه جا سیاه شد و شیشه های در و پنجره در هم شکست. من همانجا در پاشنه در آشپزخانه زمین خوردم و عمو به سمت دخترها دوید که خرده های شیشه روی سر و صورتشان پاشیده بود. زن عمو سر جایش خشکش زده بود و حلیه را دیدم که روی یوسف خیمه زده تا آسیبی نبیند. زینب و زهرا از ترس به فرش چسبیده و عمو هر چه میکرد نمیتوانست از پنجره دورشان کند. حلیه از ترس میلرزید، یوسف یک نفس جیغ میکشید و تا خواستم به کمکشان بروم غرش انفجار بعدی، پرده گوشم را پاره کرد. خمپاره سوم درست در حیاط فرود آمد و از پنجره های بدون شیشه، طوفانی از خاک خانه را پُر کرد. در تاریکی لحظات نزدیک اذان مغرب، چشمانم جز خاک و خاکستر چیزی نمیدید و تنها گریه های وحشت زده یوسف را میشنیدم. هر دو دستم را کف زمین عصا کردم و به سختی از جا بلند شدم، به چشمانم دست میکشیدم اما حتی با نشستن گرد و خاک در تاریکی اتاقی که چراغی روشن نبود، چیزی نمیدیدم که نجوای نگران عمو را شنیدم: »حالتون خوبه؟« به گمانم چشمان او هم چیزی نمیدید و با دلواپسی دنبال ما میگشت. روی کابینت دست کشیدم تا گوشی را پیدا کردم و همین که نور انداختم، دیدم زینب و زهرا همانجا پای پنجره در آغوش هم پنهان شده و هنوز از ترس میلرزند. پیش از آنکه نور را سمت زن عمو بگیرم، با لحنی لرزان زمزمه کرد: »من خوبم، ببین حلیه چطوره!« ضجه های یوسف و سکوت محض حلیه در این تاریکی همه را جان به لب کرده بود؛ میترسیدم امانت عباس از دستمان رفته باشد که حتی جرأت نمیکردم نور را سمتش بگیرم. عمو پشت سر هم صدایش میکرد و من در شعاع نور دنبالش میگشتم که خمپاره بعدی در کوچه منفجر شد. وحشت بی خبری از حال حلیه با این انفجار، در و دیوار دلم را در هم کوبید و شیشه جیغم در گلو شکست. در فضای تاریک و خاکی اتاق و با نور اندک موبایل، بلاخره حلیه را دیدم که باصورت روی زمین افتاده و یوسف زیر بدنش مانده بود. دیگر گریه های یوسف هم بی رمق شده و به نظرم نفسش بند آمده بود که موبایل از دستم افتاد و وحشت زده به سمتشان دویدم. زن عمو توان نداشت از جا بلند شود و چهار دست و پا به سمت حلیه میرفت. من زودتر رسیدم و همین که سر و شانه حلیه را از زمین بلند کردم زن عمو یوسف را از زیر بدنش بیرون کشید. چشمان حلیه بسته و نفس های یوسف به شماره افتاده بود و من نمیدانستم چه کنم. زن عمو میان گریه حضرت زهرا (س) را صدا میزد و با بیقراری یوسف را تکان میداد تا بلاخره نفسش برگشت، اما حلیه همچنان بیهوش بود که نفس من برنمیگشت. زهرا نور گوشی را رو به حلیه نگه داشته بود و زینب میترسید جلو بیاید. با هر دو دست شانه های حلیه را گرفته بودم و با گریه التماسش میکردم تا چشمانش را باز کند. صدای عمو میلرزید و با همان لحن لرزانش به من دلداری میداد: »نترس! یه مشت آب بزن به صورتش به حال میاد.« ولی آبی در خانه نبود که همین حرف عمو روضه شد و ناله زن عمو را به »یاحسین« بلند کرد. در میان سرسام مسلسل ها و طوفان توپ خانه ای که بی امان شهر را میکوبید، آوای اذان مغرب در آسمان پیچید و اولین روزه مان را با خاک و خمپاره افطار کردیم. نمیدانم چقدر طول کشید و ما چقدر بال بال زدیم تا بلاخره حلیه به حال آمد و پیش از هر حرفی سراغ یوسف را گرفت. هنوز نفسش به درستی بالا نیامده، دلش بیتاب طفلش بود و همین که یوسف را در آغوش کشید، دیدم از گوشه چشمانش باران میبارد و زیر لب به فدای یوسف میرود. عمو همه را گوشه آشپزخانه جمع کرد تا از شیشه و پنجره و موج انفجار دور باشیم، اما آتشبازی تازه شروع شده بود که رگبار گلوله هم به صدای خمپاره ها اضافه شد و تنمان را بیشتر میلرزاند. در این دو هفته محاصره هرازگاهی صدای انفجاری را میشنیدیم، اما امشب قیامت شده بود که بی وقفه تمام شهر را میکوبیدند. بعد از یک روز روزه داری آن هم با سحری مختصری که حلیه خورده بود، شیرش خشک شده و با همان اندک آبی که مانده بود برای یوسف شیرخشک درست کردم. همین امروز زن عمو با آخرین ذخیره های آرد، نان پخته و افطار و سحریمان نان و شیره توت بود که عمو مدام با یک لقمه نان بازی میکرد تا سهم ما دخترها بیشتر شود. زن عمو هم ناخوشی ناشی از وحشت را بهانه کرد تا چیزی نخورَد و سهم نانش را برای حلیه گذاشت. اما گلوی من پیش عباس بود که نمیدانستم آبی برای افطار دارد یا امشب هم با لب خشک سپری میکند. اصلا با این باران آتشی که از سمت داعشی ها بر سر شهر میپاشید، در خاکریزها چه خبر بود و میترسیدم امشب با خون گلویش روزه را افطار کند! از شارژ موبایلم چیزی نمانده و به خدا التماس میکردم تا خاموش نشده حیدر تماس بگیرد تا این همه وحشت را با عشقم قسمت کنم و قسمت نبود که پس از چند لحظه گوشی خاموش شد. آخرین گوشی خانه، گوشی من بود که این چند روز در مصرف باتری قناعت کرده بودم بلکه فرصت هم صحبتیام با حیدر بیشتر شود 👇

که آن هم تمام شد و خانه در تاریکی محض فرو رفت. حالا دیگر نه از عباس خبری داشتیم و نه از حیدر که ما زنها هر یک گوشه ای کِز کرده و بیصدا گریه میکردیم. در تاریکی خانه ای که از خاک پر شده بود، تعداد راکتها و خمپاره هایی که شهر را میلرزاند از دستمان رفته و نمیدانستیم انفجار بعدی در کوچه است یا روی سر ما! عمو با صدای بلند سوره های کوتاه قرآن را میخواند، زن عمو با هر انفجار صاحب الزمان (عج) را صدا میزد و به جای نغمه مناجات سحر، با همین موج انفجار و کولاک گلوله نیت روزه ماه مبارک رمضان کردیم. آفتاب که بالا آمد تازه دیدیم خانه و حیاط زیر و رو شده است؛ پرده های زیبای خانه پاره شده و همه فرش از خرده های شیشه پوشیده شده بود. چند شاخه از درختان توت شکسته، کف حیاط از تکه های آجر و شیشه و شاخه پُر شده و همچنان ستون های دود از شهر بالا میرفت. تا ظهر هر لحظه هوا گرمتر میشد و تنور جنگ داغتر و ما نه وسیله ای برای خنک کردن داشتیم و نه پناهی از حملات داعش. آتش داعشی ها طوری روی شهر بود که حلیه از دیدار عباس ناامید شد و من از وصال حیدر! میدانستم سد مدافعان شکسته و داعش به شهر هجوم آورده است، اما نمی دانستم داغ شهادت عباس و ندیدن حیدر سختتر است یا مصیبت اسارت! ما زنها همچنان گوشه آشپزخانه پنهان شده و دیگر کارمان از ترس گذشته بود که از وحشت اسارت به دست داعشی ها همه تن و بدنمان میلرزید. اما غیرت عمو اجازه تسلیم شدن نمیداد که به سمت کمد دیواری اتاق رفت، تمام رختخوابها را بیرون ریخت و با آخرین رمقی که به گلویش مانده بود، صدایمان کرد: »بیاید برید تو کمد!« چهارچوب فلزی پنجره های خانه مدام از موج انفجار میلرزید و ما مسیر آشپزخانه تا اتاق را دویدیم و پشت سر هم در کمد پنهان شدیم. آخرین نفر زن عمو داخل کمد شد و عمو با آرامشی ساختگی بهانه آورد: »اینجا ترکش های انفجار بهتون نمیخوره!« اما من میدانستم این کمد آخرین سنگر عمو برای پنهان کردن ما دخترها از چشم داعش است که نگاه نگران حیدر مقابل چشمانم جان گرفت و تپش های قلب عاشقش را در قفسه سینه ام احساس کردم. من به حیدر قول داده بودم حتی اگر داعش شهر را اشغال کرد مقاوم باشم و حرف از مرگ نزنم، اما مگر میشد؟ عمو همانجا مقابل در کمد نشست و دیدم چوب بلندی را کنار دستش روی زمین گذاشت تا اگر پای داعش به خانه رسید از ما دفاع کند. دلواپسی زن عمو هم از دریای دلشوره عمو آب میخورد که دست ما دخترها را گرفت و مؤمنانه زمزمه کرد: »بیاید دعای توسل بخونیم!« در فشار وحشت و حملات بی امان داعشی ها، کلمات دعا یادمان نمی آمد و با هرآنچه به خاطرمان میرسید از اهل بیت (ع) تمنا می کردیم به فریادمان برسند که احساس کردم همه خانه میلرزد. صدای وحشتناکی در آسمان پیچید و انفجارهایی پی در پی نفسمان را در سینه حبس کرد. نمیفهمیدیم چه خبر شده که عمو بلند شد و با عجله به سمت پنجره های اتاق رفت. حلیه صورت ظریف یوسف را به گونه اش چسبانده و زیر گوشش آهسته نجوا میکرد که عمو به سمت ما چرخید و ناباورانه خبر داد: »جنگنده ها شمال شهر رو بمبارون میکنن!« داعش که هواپیما نداشت و نمیدانستیم چه کسی به کمک مردم در محاصره آمرلی آمده است. هر چه بود پس از 16 ساعت بساط آتشبازی داعش جمع شد و نتوانست وارد شهر شود که نفس ما بالا آمد و از کمد بیرون آمدیم. تحمل این همه ترس و وحشت، جانمان را گرفته و باز از همه سخت تر گریه های یوسف بود. حلیه دیگر با شیره جانش سیرش میکرد و من می دیدم برادرزاده ام چطور دست و پا میزند که دوباره دلشوره عباس به جانم افتاد. با ناامیدی به موبایلم نگاه کردم و دیگر نمیدانستم از چه راهی خبری از عباس بگیرم. حلیه هم مثل من نگران عباس بود که یوسف را تکان میداد و مظلومانه گریه میکرد و خدا به اشک عاشقانه او رحم کرد که عباس از در وارد شد. مثل رؤیا بود؛ حلیه حیرت زده نگاهش میکرد و من با زبان روزه جام شادی را سر کشیدم که جان گرفتم و از جا پریدم. ما مثل پروانه دور عباس میچرخیدیم که از معرکه آتش و خون، خسته و خاکی برگشته و چشم او از داغ حال و روز ما مثل شمع میسوخت. یوسف را به سینه اش چسباند و میدید رنگ حلیه چطور پریده که با صدایی گرفته خبر داد: »قراره دولت با هلیکوپتر غذا بفرسته!« و عمو با تعجب پرسید: »حمله هوایی هم کار دولت بود؟« عباس همانطور که یوسف را میبویید، با لحنی مردد پاسخ داد: »نمیدونم، از دیشب که حمله رو شروع کردن ما تا صبح مقاومت کردیم، دیگه تانکهاشون پیدا بود که نزدیک شهر می شدن.«از تصور حمله ای که عباس به چشم دیده بود، دلم لرزید و او با خستگی از این نبرد طولانی ادامه داد: »نزدیک ظهر دیدیم هواپیماها اومدن و تانکها و نفربرهاشون رو بمبارون کردن! فکر کنم خیلی تلفات دادن! بعضی بچه ها میگفتن ایرانیها بودن، بعضی هام میگفتن کار دولته.« ادامه دارد... ✍ #ف_ولی_نژاد          ━━═━━⊰❀🦋❀⊱━━═━━━ آدرس ما در ایتا :   Eitaa.com/efshagari57

هنر مرد این است که بمیرد قبل از آنکه بمیرانندش شهید آوینی

نکته روز: خانمها یه نکته مهم بهتون بگم به مردتون اجازه بدید مردانگی کنه یعنی اگر قدرتتون از مردتون بیشتره اونو تحت الشعاع قرار ندید مردها به دور از ظاهر ضمختی که دارند بسیار شکننده اند و تظاهر میکنند که قوی هستند اگر مرد حس کنه قدرت نداره در زندگی زورش رو نمیزنه چیزی رو درست کنه برای همینه که سر یه موضوعی تو فشار که میگذاریدش حس میکنه قدرت رو ازش گرفتید برای همین برای انجامش شل میشه زن زرنگ اونیه که حرف خودش رو بتونه بگذاره تو دهن مرد و از مرد تحویل بگیره و اجرا کنه مثلا اگه میخواد کاری بکنه به مردش بگه نظرت چیه فلان کار رو بکنیم و هر چی تو بگی انجامش بدیم ، اینجور موقع قطعا مردها به گزینه خانمشون فکر میکنند و برای اینکه همسرشون راضی باشه بهش عمل میکنند این یه راز بود که گفتم براتون

فضائل علوی: روزی یکی از سرداران سپاه حضرت مولا امام علی (ع) به ایشان گفت که اگر اسب‌ها آشفتند و ما از همدیگر دور شدیم، شما را کجا بیابیم؟ حضرت در پاسخ فرمودند: در همان جایی که از من دور شده اید. یعنی در همین جایی که هستم، خواهم بود. یعنی من مثل شما اهل فرار نیستم برای همینه زره ام پشت نداره یا حیدر مدد به به به این مولا

📚#تنها_میان_داعش 📖 #قسمت_نهم 9️⃣ نزدیک ظهر دیدیم هواپیماها اومدن و تانکها و نفربرهاشون رو بمبارون کردن! فکر کنم خیلی تلفات دادن! بعضی بچه ها میگفتن ایرانی ها بودن، بعضی هام میگفتن کار دولته.« و از نگاه دلتنگم فهمیده بود چه دردی در دل دارم که با لبخندی کمرنگ رو به من کرد: »بچه ها دارن موتور برق میارن، تا سوخت این موتور برقها تموم نشده میتونیم گوشی هامون رو شارژ کنیم!« اتصال برق یعنی خنکای هوا در این گرمای تابستان و شنیدن صدای حیدر که لبهای خشکم به خنده باز شد. به همت جوانان شهر، در همه خانه ها موتور برق مستقر شد تا هم حرارت هوا را کم کند و هم خط ارتباطمان دوباره برقرار شود و همین که موبایلم را روشن کردم، ۱۷ تماس بی پاسخ حیدر و آخرین پیامش رسید: »نرجس دارم دیوونه میشم! توروخدا جواب بده!« از اینکه حیدرم اینهمه عذاب کشیده بود، کاسه چشمم لرزید و اشکم چکید. بلافاصله تماس گرفتم و صدایش را که شنیدم، دلم برای بودنش بیشتر تنگ شد. نمیدانست از اینکه صدایم را میشنود خوشحال باشد یا بابت این همه ساعت بی خبری توبیخم کند که سرم فریاد کشید : »تو که منو کشتی دختر!« در این قحط آب، چشمانم بی دریغ میبارید و در هوای بهاری حضور حیدرم، لبهایم میخندید و با همین حال به هم ریخته جواب دادم : »گوشی شارژ نداشت. الان موتور برق آوردن گوشی رو شارژ کردم.« توجیهم تمام شد و او چیزی نگفت که با دلخوری دلیل آوردم : »تقصیر من نبود!« و او دلش در هوای دیگری میپرید و با بغضی که گلوگیرش شده بود نجوا کرد : »دلم برا صدات تنگ شده، دلم میخواد فقط برام حرف بزنی!« و با ضرب سرانگشت احساس طوری تار دلم را لرزاند که آهنگ آرامشم به هم ریخت. با هر نفسم تنها هق هق گریه به گوشش میرسید و او همچنان ساکت پای دلم نشسته بود تا آرامم کند. نمیدانستم چقدر فرصت شکایت دارم که جام ترس و تلخی دیشب را یکجا در جانش پیمانه کردم و تا ساکت نشدم نفهمیدم شبنم اشک روی نفسهایش نم زده است. قصه غم هایم که تمام شد، نفس بلندی کشید تا راه گلویش از بغض باز شود و عاشقانه نازم را کشید : »نرجس جان! میتونی چند روز دیگه تحمل کنی؟« از سکوت سنگین و غمگینم فهمید این صبر تا چه اندازه سخت است که دست دلم را گرفت : »والله یه لحظه از جلو چشمام کنار نمیرید! فکر اینکه یه وقت خدای نکرده زبونم لال...« و من از حرارت لحنش فهمیدم کابوس اسارت ما آتشش میزند که دیگر صدایش بالا نیامد، خاکستر نفسش گوشم را پُر کرد و حرف را به جایی دیگر کشید : »دیشب دست به دامن امیرالمؤمنین (ع) شدم، گفتم من بمیرم که جلو چشمت به فاطمه (س) جسارت کردن! من نرجس و خواهرام رو دست شما امانت میسپرم!« از توسل و توکل عاشقانه اش تمام ذرات بدنم به لرزه افتاد و دل او در آسمان عشق امیرالمؤمنین (ع) پرواز میکرد : »نرجس! شماها امانت من دست امیرالمؤمنین (ع) هستید، پس از هیچی نترسید! خود آقا مراقبتونه تا من بیام و امانتم رو ازش بگیرم!« همین عهد حیدری آخرین حرفش بود، خبر داد با شروع عملیات شاید کمتر بتواند تماس بگیرد و با چه حسرتی از هم خداحافظی کردیم. از اتاق که بیرون آمدم دیدم حیدر با عمو تماس گرفته تا از حال همه باخبر شود، ولی گریه های یوسف اجازه نمیداد صدا به صدا برسد. حلیه دیگر نفسی برایش نمانده بود که عباس یوسف را در آغوش کشید و به اتاق دیگری برد. لبهای روزه دار عباس از خشکی تَرک خورده و از رنگ پژمرده صورتش پیدا بود دیشب یک قطره آب نخورده، اما میترسیدم این تشنگی یوسف چهار ماهه را تلف کند که دنبالش رفتم و با بیقراری پرسیدم : »پس هلیکوپترها کی میان؟« دور اتاق میچرخید و دیگر نمیدانست یوسف را چطور آرام کند که من دوباره پرسیدم : »آب هم میارن؟« از نگاهش نگرانی میبارید، مرتب زیر گلوی یوسف میدمید تا خنکش کند و یک کلمه پاسخ داد : »نمیدونم.« و از همین یک کلمه فهمیدم در دلش چه آشوبی شده و شرمنده از اسفندی که بر آتشش پاشیده بودم، از اتاق بیرون آمدم. حلیه از درماندگی سرش را روی زانو گذاشته و زهرا و زینب خرده شیشه های فاجعه دیشب را از کف فرش جمع میکردند. من و زن عمو هم حیران حال یوسف شده بودیم که عمو از جا بلند شد و به پاشنه در نرسیده، زن عمو با ناامیدی پرسید : »کجا میری؟« دمپایی هایش را با بی تعادلی پوشید و دیگر صدایش به سختی شنیده میشد : »بچه داره هلاک میشه، میرم ببینم جایی آب پیدا میشه.« از روز نخست محاصره، خانه ما پناه محله بود و عمو هم میدانست وقتی در این خانه آب تمام شود، خانه های دیگر هم کربلاست اما طاقت گریه های یوسف را هم نداشت که از خانه فرار کرد. میدانستم عباس هم یوسف را به اتاق برده تا جلوی چشم مادرش پَرپَر نزند، اما شنیدن ضجه های تشنه اش کافی بود تا حال حلیه به هم بریزد که رو به زن عمو با بیقراری ناله زد. 👇https://eitaa.com/Galbemahaleh

:»بچه ام داره از دستم میره! چیکار کنم؟« و هنوز جمله اش به آخر نرسیده، غرش شدیدی آسمان شهر را به هم ریخت. به در و پنجره خانه، شیشه سالمی نمانده و صدا به قدری نزدیک شده بود که چهارچوب فلزی پنجره ها میلرزید. از ترس حمله دوباره، زینب و زهرا با وحشت از پنجره ها فاصله گرفتند و من دعا میکردم عمو تا خیلی دور نشده برگردد که عباس از اتاق بیرون دوید. یوسف را با همان حال پریشانش در آغوش حلیه رها کرد و همانطور که به سرعت به سمت در میرفت، صدا بلند کرد: »هلی کوپترها اومدن!« چشمان بی حال حلیه مثل اینکه دنیا را هدیه گرفته باشد، از شادی درخشید و ما پشت سر عباس بیرون دویدیم. از روی ایوان دو هلیکوپتر پیدا بود که به زمین مسطح مقابل باغ نزدیک میشدند. عباس با نگرانی پایین آمدن هلیکوپترها را تعقیب میکرد و زیر لب می گفت : »خدا کنه داعش نزنه!« به محض فرود هلی کوپترها، عباس از پله های ایوان پایین رفت و تمام طول حیاط را دوید تا زودتر آب را به یوسف برساند. به چند دقیقه نرسید که عباس و عمو درحالیکه تنها یک بطری آب و بسته ای آذوقه سهمشان شده بود، برگشتند و همین چند دقیقه برای ما یک عمر گذشت. هنوز عباس پای ایوان نرسیده، زن عمو بطری را از دستش قاپید و با حلیه به داخل اتاق دویدند. من و دخترعموها مات این سهم اندک مانده بودیم و زینب ناباورانه پرسید : »همین؟« عمو بسته را لب ایوان گذاشت و با جانی که به حنجره اش برگشته بود، جواب داد : »باید به همه برسه!« انگار هول حال یوسف جان عباس را گرفته بود که پیکرش را روی پله ایوان رها کرد و زهرا با ناامیدی دنبال حرف زینب را گرفت : »خب اینکه به اندازه افطار امشب هم نمیشه!« عمو لبخندی زد و با صبوری پاسخ داد : »انشاءالله بازم میان.« و عباس یال و کوپال لشگر داعش را به چشم دیده بود که جواب خوشبینی عمو را با نگرانی داد : »این حرومزاده ها انقدر تجهیزات از پادگانهای موصل و تکریت جمع کردن که امروزم خدا رحم کرد هلیکوپترها سالم نشستن!« عمو کنار عباس روی پله نشست و با تعجب پرسید : »با این وضع، ایرانی ها چطور جرأت کردن با هلیکوپتر بیان اینجا؟« و عباس هنوز باورش نمیشد که با هیجان جواب داد : »اونی که بهش میگفتن حاج قاسم و همه دورش بودن، یکی از فرمانده های سپاه ایرانه. من که نمیشناختمش ولی بچه ها میگفتن سردار سلیمانیِ!« لبخند معناداری صورت عمو را پُر کرد و رو به ما دخترها مژده داد : »رهبر ایران فرمانده هاشو برای کمک به ما فرستاده آمرلی!« تا آن لحظه نام قاسم سلیمانی را نشنیده بودم و باورم نمیشد ایرانی ها به خاطر ما خطر کرده و با پرواز بر فراز جهنم داعش خود را به ما رسانده اند که از عباس پرسیدم : »برامون اسلحه اوردن؟« حال عباس هنوز از خمپاره ای که دیشب ممکن بود جان ما را بگیرد، خراب بود که با نگاه نگرانش به محل اصابت خمپاره در حیاط خیره شد و پاسخ داد : »نمیدونم چی آوردن، ولی وقتی با پای خودشون میان تو محاصره داعش حتماً یه نقشه ای دارن!« حیدر هم امروز وعده آغاز عملیاتی را داده بود، شاید فرماندهان ایرانی برای همین راهی آمرلی شده بودند و خواستم از عباس بپرسم که خبر آوردند حاج قاسم میخواهد با مدافعان آمرلی صحبت کند. عباس با تمام خستگی رفت و ما نمیدانستیم کلام این فرمانده ایرانی معجزه میکند که ساعتی بعد با دو نفر از رزمندگان و چند لوله و یک جعبه ابزار برگشت، اجازه تویوتای عمو را گرفت و روی بار تویوتا لوله ها را سر هم کردند. غریبه ها که رفتند، بیرون آمدم، عباس در برابر نگاه پرسشگرم دستی به لوله ها زد و با لحنی که حالا قدرت گرفته بود، رجز خواند : »این خمپاره اندازه! داعشی ها از هرجا خواستن شهر رو بزنن، ماشین رو میبریم همون سمت و با خمپاره میکوبیمشون!« سپس از بار تویوتا پایین پرید، چند قدمی به سمتم آمد و مقابل ایوان که رسید با رشادتی عجیب وعده داد : »از هیچی نترس خواهرجون! مرگ داعش نزدیک شده، فقط دعا کن!« ادامه دارد... ✍#ف_ولی_نژاد          ━━═━━⊰❀🦋❀⊱━━═━━━ https://eitaa.com/Galbemahaleh

کنفرانس بصیرتی ۱۴۰۳/۰۴/۱۸ حاج مهدی اسلامی موضوع : نقش سرویسهای امنیتی در انتخابات ایران تحریک گسل قومیتی سم مهلک برای کشور هشدار تجزیه ایران آنتی فتنه : بسم‌الله الرحمن الرحیم و افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد سلام علیکم جمیعا عرض ادب و احترام دارم خدمت همه شما عزیزان امروز میخوام یک کنفرانس کاملا متفاوت و یک تحلیل عجیب از انتخابات اخیر بهتون ارائه بدم و توصیه میکنم حتما تا آخر با ما همراه باشید در هفته ای که گذشت اتفاق عجیبی رقم خورد و مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور ایران برگزیده شد این انتخاب شوک عظیمی به جبهه انقلابی وارد کرد طوری که خیلی ها رو به جان همدیگه انداخته و به دنبال مقصر میگردند عده ای قالیباف رو مقصر میدونن که با توجه به اینکه رأی نداشت باید کنار میکشید و قالیباف اقبالی نداشت با تمام حمایت هایی که از خیلی از افراد شاخص داشت فقط تونست سه میلیون رأی بیاره و این واقعیت نداره که رأی قالیباف برای قشر خاکستری بوده که اگر فرض بر این بگذاریم که سه میلیون رأی قالیباف برای قشر خاکستری جامعه بوده پس این همه مذاح و منبری که حامی قالیباف بودن نتونستن رأیی برای اون جذب کنند؟ پس اینکه میگن اگر قالیباف کنار میکشید رأی های خاکستریش به سبد پزشکیان میرفت یک تحلیل اشتباهه عده ای جلیلی رو مقصر میدونند که اجماع نکرد و تا لحظه آخر سماجت کرد تا انشقاق بین جبهه انقلابی بیفته و سبد رأی ها تقسیم بشه و قائل بر این هستند که اگر قالیباف با پزشکیان میرفت مرحله بعد ، قالیباف میتونست پیروز انتخابات باشه ولیکن یه نکته که به نظر میرسه اینه که اگر قالیباف با این رأی در مرحله اول هم مقابل پزشکیان می‌ایستاد قطعا بازنده میشد بنده از یک زاویه دیگه میخوام این رو بررسی کنم و آسیب شناسی کنم خوب دقت کنید بنده قائل بر این هستم که ما به سرویس امنیتی mi6  باختیم و از این به بعد هم خطر عجیبی تمام انتخاباتهای ما رو تهدید میکنه قصد ترسوندن و ناامیدکردن ندارم لطفا تا آخر با من باشید تا براتون فکت بیارم قریب به چهل و اندی ساله که سرویس منحوس انگلیسی mi6 داره تو مملکت ما گسل های قومیتی رو دست کاری میکنه تا الان هم تونسته پانترک ها و پان عرب ها و اهل تسنن و پانکُرد ها رو به خط بکنه و این انتخابات تونست تست بزنه ببینه تا چقدر موفق بوده هیچ میدونید چرا اولین نفری که به پزشکیان تبریک گفت الهام علیف آذربایجان بود؟ چرا عربستان دومین کشور تبریک گفت؟ و چرا رئیس جمهوری انتخاب شد که بشدت نگاه پانترکیسم داره به نظر بنده از این به بعد باید منتظر تحرکات تجزیه طلبی در کردنشین و عرب نشین و اهل تسنن نشین و ترک نشین باشیم روزی که تمام تحلیلگران امنیتی فریاد زدن مواظب پانترکیسم آذربایجان باشید هیچ نهاد امنیتی متاسفانه ورود نکرد وقتی تو ورزشگاه تبریز در بازی های تراکتورسازی پرچم آذربایجان و ترکیه رو دست گرفته شد هیچ مقام امنیتی شاخهاش تیز نشد دارم هشدار میدم ،کنار گوش مسعود پزشکیان پر از مأمور mi6 هست ، مواظب باشید این آدم ساده است زود گول میخوره ریش بنفش داره بهش خط میده حسام الدین آشنا داره بهش خط میده ما در این انتخابات به mi6  و حسام الدین آشنا باختیم اولی گسل قومیتی رو فعال کرد دومی رسانه ها رو به خط کرد پروژه همستر هم دیدید که چه خوب جواب داد در یک هفته چندین میلیون رو کشیدن تو تلگرام و راحت مهندسی افکار عمومی کردن حالا این بچه های انقلابی دارن دنبال قاتل بروسلی میگردن باید به این رفقا بگم ای رفیق داری خودی رو میزنی حواست باشه الان زمان اتحاده برای چی میگم فعال کردن گسل قومیتی خطرناکه ، برای اینکه ما تا الان رئیس جمهور آذری داشتیم (حضرت آقا) رئیس جمهور کرمانی داشتیم (خاتمی و هاشمی) رئیس جمهور سمنانی داشتیم (احمدی نژاد و روحانی) رئیس جمهور مشهدی داشتیم (رئیسی) ولی این انتخابات خیلی فرق داره هر کدوم از اینهایی که نام بردم بخاطر شخصیت خودشون بود که رأی گرفتن یعنی مردم به توانایی های فردی اون بود که رأی دادن اما همه میدونیم پزشکیان مال این حرفها نیست اگر قرار بود به شخص پزشکیان رأی بدن قطعا یک پنجم این رأی رو هم نداشت اینها اومدن با فعال کردن گسل قومیتی پزشکیان رو حامی ترکها و اهل تسنن و کردها جا زدن و براش رأی گرفتن و الا اصلا با عقل جور درنمیاد سیستان و بلوچستانی که بخاطر خیانتهای روحانی داشت از بی آبی میسوخت و رئیسی بود که مشکل آب اونجا رو حل کرد ، به کسی مثل حسن روحانی دوباره رأی بده این قطعا برای این بود که کسی با نگاه مذهبی مثل جلیلی رأی نیاره قالیباف هم اگر میومد باز همین بود ارومیه ای که دریاچه اش داشت خشک میشد و روحانی براش هیچکاری نکرد ولی رئیسی داشت احیاش میکرد به دولت سوم روحانی رأی داد این چیزی جز فعال کردن گسلهای قومیتی است؟ https://eitaa.com/fatemieh_1401

از طرفی هم حسام الدین آشنا پزشکیان رو نماد اعتراض مردم به وضعیت معیشتی نشون داد و باعث شد خیلی ها برای اعتراض به وضع موجود به پزشکیان رأی بدن آی رفیق جبهه انقلابی مشکل از ماست که رسانه نداریم به جای اینکه پاچه همدیگه رو بگیریم و هزار جور انگ بهم بزنیم اگر خدمات دولت رئیسی رو برای مردم میگفتیم الان مردم میفهمیدن که احیای هزاران زیرساخت توی این مملکت توسط شهید رئیسی چیزی شبیه به معجزه بود که اگر می ماند در سال چهارم به بعد مملکت جهشی در اقتصاد میکرد که ما رو وارد عصر طلایی میکرد از بس داد زدیم و از خدمات شهید رئیسی گفتیم ،بما گفتن متوهم ماله کش  تو کانالهاشون برای جذب دو تا مخاطب جوری تخریب کردن شهید رئیسی رو که هر بار هم تذکر میدادیم انگار نه انگار بعد از شهادتشون تازه تو‌کانالهاشون از شهید حلالیت گرفتن ، نه این به درد نمیخوره شما جیگر ولی زمان رو سوزوندی با یه ببخشید درست نمیشه همین الانش با اتهام زدن به جلیلی و قالیباف داریم تو پازل سرویس امنیتی انگلیس بازی میکنیم و عده ای احمقانه حواسشون به این مسئله نیست واقعا میدونید از این به بعد چه بلایی سر انتخاباتهای ما میاد؟ از این به بعد شایسته سالاری جاش رو میده به رأی های قومیتی یعنی فردا هر کی بتونه گسل قومیتی رو تحریک کنه به راحتی رأی میگیره میدونید چرا تحلیل خیلی از تحلیلگران اشتباه از آب دراومد هیچ تحلیلگری فکرش رو هم نمیکرد که قومیت ها اینجوری بیان و نتیجه انتخابات رو عوض کنند والله اگر قالیباف هم میومد باز همین بود میدونید که پدر جلیلی کرده و مادرش ترک ارومیه پزشکیان برعکسه پدرش ترکه و مادرش کرده اینکه میگم به رسانه باختیم برای این بود که اینها تونستن پزشکیان رو‌ نماد قومیتی کنند الانم دارم باز هشدار میدم مواظب تحرکات گسلهای قومیتی باشید که در آینده نزدیک کف خیابون باهاشون داستان داریم اینو مینویسم برای یادگار این سیاست تحریک گسلهای قومیتی خیلی از بچه انقلابی ها رو از بین میبره یکیش خود من بذارید داستانهای کف خیابون شروع بشه بعدا به حرفم میرسید آی مردم شما رو به جان حضرت زهرا س شما رو به خون مبارک سیدالشهداء شما رو به مظلومیت امام زمان عج شما رو به تنهایی نائب امام زمان عج قسم میدم از همه اونهایی که ندای تفرقه دارن تو کانالها و منابرشون بلند میکنند بر حذر باشید و هر طوری شده مجبورشون کنید به اتحاد اگر اتحاد نکنیم اگر جهاد تبیین نکنیم اگر رسانه متحد نداشته باشیم والله کف خیابون داستان خواهیم داشت و اینبار قضیه خیلی فرق میکنه باید همه رو پاسخگو کنید الان رسانه پاشنه آشیل جبهه انقلابیه مگر حضرت آقا نفرمود اهمیت فضای مجازی به اندازه انقلاب اسلامیه شما رو به سید الشهدا قسم میدم کوتاهی نکنید جبهه انقلابی رو یاری و تقویت کنید هر کس در راه جهاد تبیین کوتاهی کنه خودش رو جزو جبهه انقلابی ندونه آی رفیق کانال و گروه دار الان زمان اتحاده ، دنبال قاتل بروسلی نگرد با چنگ انداختن بهم هیچی درست نمیشه اگر میخواهید افسر جنگ نرم حضرت آقا باشید باید برای اون قسمتی که با دو تا حرف قومیتی گول خوردن روشنگری کنید ان شاءالله تا دیر نشده به خودمون بیاییم و دیگه فرصتها رو از دست ندیم از شما عزیزان ولایی هم میخوام تا جایی که میتونید این مطالب رو منتشر کنید تا مردم روشن بشن به امید پیروزی حق علیه باطل والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته ✍️ مهدی اسلامی مدیر قرارگاه جهادی شهید ابراهیم هادی وکانال آنتی فتنه https://eitaa.com/fatemieh_1401          ━━═━━⊰❀🦋❀⊱━━═━━━