نمونه ای از انحرافات تابلو بین مذهبی ها

🌟 الوعده وفا! 🌟 سلام دوستان! 😊 یادتونه گفته بودیم که خبرهای خوب براتون داریم؟ این یکی از همون خبرهای خوشگله! 🎉 سلسله سخنرانی‌های سبک زندگی سالم در استان‌های مختلف توسط مسئول این تشکیلات "جناب آقای سید محمد دانیال ابطحی" آغاز شده ان شاءالله این سفر استانی قراره توی همه استان‌ها انجام بشه و ما می‌خواهیم با همدیگه یک کار فرهنگی بزرگ رو رقم بزنیم. 🙌 هر عزیزی که می‌تونه در این زمینه همکاری کنه، بیاد جلو و اعلام آمادگی کنه! 💪✨ بسم الله! 🚀

🌷🌷هیئت مادرو کودک مجموعه طلوع ماندگار برگزار میکند 🎉🎊جشن مبعث و دورهمی مادران اعتکاف ۱۴۰۳ 🎤سخنران: آقای سید محمد دانیال ابطحی (پژوهشگر سبک زندگی سالم) 🔶 موضوع سخنرانی: سلسله سخنرانی های سبک زندگی سالم (لزوم زندگی تشکیلاتی مادران ) ✔️سخنرانی ✔️مولود خوانی ✔️گروه سرود ✔️مسابقه مادر و کودک ✔️مشاوره و گَپ 🔸زمان: پنجشنبه یازده بهمن ⏰ساعت سه تا اذان مغرب 🕌 مکان: مهدیه اردبیل ‌

✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠#قسمت_صدویازده #فصل_هفدهم دوباره خندید و گفت: «بعد از اینکه بچه ها ما را آوردند این طرف آب. تازه عراقی ها شروع کردند به شلیک. ما توی خشکی بودیم و آن ها کشتی را نشانه گرفته بودند.» کمی که گذشت، دست کرد توی جیبش؛ قرآن کوچکی که موقع رفتن توی جیب پیراهنش گذاشته بودم، در آورد و بوسید. گفت:« این را یادگاری نگه دار.» قرآن سوراخ و خونی شده بود. با تعجب پرسیدم:«چرا این طوری شده؟!» دنده را به سختی عوض کرد. انگار دستش نا نداشت. گفت: «اگر این قرآن نبود الان منم پیش ستار بودم. می دانم هر چی بود، عظمت این قرآن بود. تیر از کنار قلبم عبور کرد و از کتفم بیرون آمد. باورت می شود؟!» قرآن را بوسیدم و گفتم:«الهی شکر. الهی صد هزار مرتبه شکر.» زیر چشمی نگاهم کرد و لبخندی زد. بعد ساکت شد و تا همدان دیگر چیزی نگفت؛ اما من یک ریز قرآن را می بوسیدم و خدا را شکر می کردم. همین که به همدان رسیدیم، ما را جلوی در پیاده کرد و رفت و تا شب برنگشت. بچه ها شام خورده بودند و می خواستند بخوابند که آمد؛ با چند بسته پفک و بیسکوییت. نشست وسط بچه ها، آن ها را دور و بر خودش جمع کرد، با آن ها بازی می کرد. دانه دانه پفک توی دهانشان می گذاشت، از رفتارش تعجب کرده بودم، انگار این صمد همان صمد صبح یا دیروزی نبود، اخلاق و رفتارش از این رو به آن رو شده بود، سمیه ستار را قلقلک می داد، می بوسید، می خندید و با او بازی می کرد. فردا صبح رفتیم قایش. عصر گفت: «قدم! می خواهم بروم منطقه. می آیی با هم برگردیم همدان؟» گفتم: «تو که می خواهی بروی جبهه، مرا برای چی می خواهی؟! چند روزی پیش صدیقه می مانم و برمی گردم.» گفت: «نه، اگر تو هم بیایی، مادرم شک نمی کند. اما اگر تنهایی بروم، می فهمد می خواهم بروم جبهه ، گناه دارد بنده خدا ، دل شکسته است.» همان روز عصر دوباره برگشتیم همدان. این بار هم سمیه ستار را با خودمان آوردیم، فردای آن روز صبح زود از خواب بیدار شد، نمازش را خواند و گفت: «قدم! من می روم، مواظب بچه ها باش ، به سمیه ستار برس ، نگذاری ناراحت شود. تا هر وقت دوست داشت نگهش دار.» گفتم: «کی برمی گردی؟!» گفت: «این بار خیلی زود!» ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 📚 #رمان_خوب ‌‌

فرا رسیدن #مبعث، پیامبر رحمت صل الله علیه و آله، گرامی باد.🌹 فرجی وکیل پایه 1 ⚖️@ba_moshaver

سلام همراهان عزیز🌹 🧑‍💻میخوایم شما رو در کار وکالتمون شریک کنیم اگر ما رو به کسی معرفی کنید، که منجر به پرونده بشه، ۲۰ الی ۴۰ درصد از حق‌الوکاله به شما تعلق میگیره.😊 جهت کسب اطلاعات بیشتر به ادمین پیام بدین👈 @adrekni1403 ⚖@ba_moshaver

☘☘☘ بعثت، امید انسان به فردایی روشن است بعثت، نشانه مهرورزی خدا با خاکیان و باران رحمت بی‌حد او بر زمینیان است‌. 🌱🌱🌱 بعثت پیامبر اکرمﷺ مبارک باد. 🌿🌿🌿 #مبعث #عید_مبعث_مبارک

✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠#قسمت_صدودوازده #فصل_هفدهم پایان هفته بعد صمد برگشت. گفت: «آمده ام یکی دو هفته ای پیش تو و بچه ها بمانم.» شب اول، نیمه های شب با صدایی از خواب بیدار شدم، دیدم صمد نیست. نگران شدم، بلند شدم رفتم توی هال. آنجا هم نبود، چراغ سنگر روشن بود. دیدم صمد نشسته توی سنگر روی سجاده اش و دارد چیز می نویسد. گفتم: «صمد تو اینجایی؟!» هول شد. کاغذی را تا کرد و گذاشت لای قرآن. گفتم: «این وقت شب اینجا چه کار می کنی؟!» گفت: «بیا بنشین کارت دارم.» نشستم روبه رویش، سنگر سرد بود. گفتم: «اینجا که سرد است.» گفت: «عیبی ندارد، کار واجب دارم.» بعد دستش را گذاشت روی قرآن و گفت: «وصیت نامه ام را نوشته ام ، لای قرآن است.» ناراحت شدم، با اوقات تلخی گفتم: «نصف شبی سر و صدا راه انداخته ای، مرا از خواب بیدار کرده ای که این حرف ها را بزنی؟! حال و حوصله داری ها.» گفت: «گوش کن. اذیت نکن قدم.» گفتم: «حرف خیر بزن.» خندید و گفت: «به خدا خیر است، از این خیرتر نمی شود!» قرآن را برداشت و بوسید. گفت: «این دستور دین است. آدم مسلمانِ زنده باید وصیتش را بنویسد. همه چیز را برایتان تمام و کمال نوشته ام. نمی خواهم بعد از من حق و حقوقتان از بین برود. مال و اموالی ندارم؛ اما همین مختصر هم نصف مال توست و نصف مال بچه ها. وصیت کرده ام همین جا خاکم کنید. بعد از من هم بمانید همدان. برای بچه ها بهتر است، اگر بعد از من جسد ستار پیدا شد، او را کنار خودم خاک کنید.» بغض کردم و گفتم: «خدا آن روز را نیاورد، الهی من زودتر از تو بمیرم.» خندید و گفت: «در ضمن باید تمرین کنی از این به بعد به من بگویی ستار، حاج ستار. بعد از شهادتم، هیچ کس مرا به اسم صمد نمی شناسد. تمرین کن! خودت اذیت می شوی ها!» اسم شناسنامه ای صمد ستار بود و ستار، برادرش، صمد. اما همه برعکس صدایشان می زدند. صمد می گفت: «اگر کسی توی جبهه یا محل کار صدایم بزند صمد، فکر می کنم یا اشتباه گرفته یا با برادرم کار دارد.» می خندید و به شوخی می گفت: «این بابای ما هم چه کارها می کند.» بلند شدم و با لج گفتم: «من خوابم می آید. شب به خیر، حاج صمد آقا.» سردم بود. سُریدم زیر لحاف. سرما رفته بود توی تنم! دندان هایم به هم می خورد. ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 📚 #رمان_خوب ‌

🌹﷽🌹