‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌‌ ‌ ‌ رفیق‌ میخوای به ارباب برسی از راه رقیه برو نزدیک‌ترین راهه(:

‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ اشک ِمن، قطره‌ای از دریاهای اشکی که برای تو ریخته شد و می‌شود، نبوده و نیست، هرچه نام [ مخلوق ] بر خود گرفته بر مصیبت تو گریسته؛

‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ تو قلب ِعالمی، قلب عالم اگر ذره‌ای بگیرد، تمام عالم غرق غم می‌شود، حال اگر قلب عالم غرق خون شود، چه غوغایی به پا می‌شود حسین؟!

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ مصیبت از نگاه ِبندگان شاکرت نعمتی بی‌نظیر است که صبر بر آن راه صد ساله خانه‌ات را یک شبه می‌کند؛

تویی آبروی من ؛

‌ ‌‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ببین دلتنگی ِبی‌حد و حصر این اهالی را بگو باد صبا آرَد هوای آن حوالی را ؛ [ حضرت ِ¹²⁸ ]

خلق ِدو جهان دست به دامان حسین است؛

‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ عبدالله بن حسن؏ در قریب به اتفاق همان کودکی معرفی می شود که در هنگامی که حضرت امام حسین؏ تنها می‌مانند و زخم‌های زیادی بر پیکر مقدس آن حضرت وارد می‌شود از خیمه بیرون می‌آید و به یاری عموی خویش می‌شتابد؛

‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ امام حسین؏ صدا زد خواهرم مانع آمدن عبدالله باش اما عبدالله بن حسن؏ خود را به امام حسین؏ رساند و در آن لحظه یکی از دشمنان شمشیر کشید که کار امام حسین؏ را تمام کند، عبدالله دست خود را جلو آورد و شمشیر آن دشمن دست او را قطع کرد و حرمله هم تیری به آن بچه زد و در نتیجه عبدالله هم به شهادت رسید؛