توسعه و تمدن در ایران بعد از انقلاب دکتر سعید هاشمی نسب @Habibollah_Babai

https://iqna.ir/00GtZv @Habibollah_Babai

یادداشت های آمریکا، قسمت پنجاه و یکم (استقبال دانشجویان از کلاس‌های دینی در دانشگاه ویرجینیا) کلاس‌های الهیاتی، دینی، و دین‌شناسی در دانشگاه طرفداران زیادی داشت به گونه‌ای که نوعا کلاس‌های مربوط به دین، اخلاق و الهیات در آمفی‌تئاترها برگزار می‌شد. چاک متیوز کلاسی داشت با عنوان «اخلاق تطبیقی در ادیان» که در آن برای مثال اخلاقی بودنِ حرکت حضرت ابراهیم در ذبح فرزندش اسماعیل ع را در اسلام و مسیحیت و یهودیت تحلیل می‌کرد. این کلاس به خاطر جمعیت زیاد دانشجویان، در آمفی تئاتر برگزار می‌شد. جناب استاد ساشادینا کلاس «اسلام مدرن»‌اش را هم در آمفی تئاتر برگزار می‌کرد. شاید بیش از 200 نفر در کلاس ایشان شرکت می‌کردند. کلاس «اسلام کلاسیک» ایشان هم از جمله کلاس‌های بسیار شلوغ بود.  در مطالعا دین‌شناسی در دانشگاه، مسیحیان و یهودیان بسیار جدی‌تر از مسلمانان بودند. جالب اینکه حتی در مطالعات اسلامی هم مسیحیان و یهودیان و بهائیان جدّی‌تر از مسلمانان اسلام را می‌خواندند. یکی از اساتید دانشگاه ویرجینیا در موضوع اسلام‌شناسی به من گفت که ضعیف‌ترین دانشجویان من در کلاس اسلام‌شناسی مسلمانان هستند. این تعبیر را بعدها من در سخنرانی حسین نصر در دانشگاه شیکاگو به گونه‌ای دیگر شنیدم که می‌گفت مسلمانان باید از یهودیان یاد بگیرند؛ خانواده‌های مسلمان تمام همت‌شان در تربیت فرزندان‌شان این است که آنها مهندس یا دکتر بشوند در حالی که خانواده‌های یهودی به آیین یهودیت پایبندی بیشتری نشان می‌دهند و تلاش می‌کنند حتما یکی از فرزندان‌شان علم دین یاد بگیرد و در بارۀ آیین یهود تخصص پیدا بکند. در کلاس «سکولاریسم در یهودیت» از یکی از دانشجویان یهودی که در کنارم نشسته بود پرسیدم که رشته شما چیست؟ در جواب به من گفت که من موسیقی می‌خوانم. پرسیدم خب موسیقی چه ربطی به سکولاریسم در یهودیت دارد. در پاسخ به من گفت که ما قبل از گذراندن دوره‌های تخصصی باید دو سال درس‌های عمومی را بگذرانیم و من دوست داشتم که در باره یهودیت بدانم و موضوع سکولاریسم در یهودیت را پی بگیرم. شبیه همین اهتمام به دین‌شناسی در رشته‌های غیردینی را بنده در دانشگاه یو اس تی (university of Santo Tomas) (تأسیس شده در سال 1611 میلادی) در شهر مانیل فیلیپین نیز دیدم. دانشجویان پزشکی در این دانشگاه، قبل از اینکه دوره‌های تخصصی پزشکی را شروع بکنند، دو سال به تحصیل الهیات مسیحی و دروس دینی و اخلاقی در مسیحیت می‌پردازند. همیشه برای من مسئله «دین و فرهنگ» از جمله مسئله‌های مهم در اشتغالات آکادمیک‌ام بوده است، ولی بعد از این تجربه‌ها به این نتیجه رسیدم که سرنوشت دین در نسبت با فرهنگ را فقط حقانیت و عقلانیت دین تعیین نمی کند، بلکه در کنار دین، دوز دینداری و التزام دینی است که آینده دین در عرصه‌های فرهنگی را رقم می‌زند و همین دینداری است که می‌تواند یک دین را غالب بر فرهنگ زمانه و یا مغلوب فرهنگ عرفی دنیا قرار بدهد. @Habibollah_Babai

بمناسبت روز زن و روز میلاد حضرت زهرا س پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی (کارگروه زن و تمدن) نشست مجازی و یک روزه "زنان در آینده تمدنی ما" را با حضور بانوان فرهیخته از ایران و جهان اسلام برگزار می کند. لینک نشست https://bbb01.dte.ir/b/gkc-xkh-uoh-6i6 @Habibollah_Babai

«درآمدی بر فهم تمدنی از قرآن» ارائه: دکتر حبیب اله بابایی دبیر جلسه: سرکار خانم زهرا محمودی دانشگاه قم (پاییز ۱۴۰۰) @Habibollah_Babai

یادداشت‌های آمریکا قسمت ۵۲ (دعوت به کلیسا) کلیسا رفتن من برای شناخت فرهنگ مذهبی آمریکا بود. غیر از رفتن‌های خودم با دوستان به کلیسا، دو بار به کلیسا دعوت شدم. یک بار یکی از دوست مسیحی‌ام به کلیسای لوتری‌ها در شارلوتسویل دعوتم کرد. قبل از مراسم عبادی، برنامه‌ای برایی گفتگو در باره مسائل الهیاتی داشتند، و در این جلسه قرار بود پرسش‌هایی در باره اسلام مطرح شود. پرسش‌هایی که ایشان به من فرستادند متنوع بود که یکی از آنها در مورد چرایی تلاوت روزانه قرآن در میان مسلمانان بود. به هر حال گفتگوها  شروع شد و به جای نزاع و جدال، فضای همدلی و مثبتی در جلسه بوجود آمد. یکی از بانوان مسیحی از من در مورد بخشش در اسلام سئوال کرد و گفت به باور ما مسیحیان اگر به گونه راست ما سیلی بزنند ما چه واکنشی نشان می‌دهیم، شما چه می‌کنید؟ من در پاسخ گفتم که ما اولی را می‌بخشیم و به دومی واکنش نشان می‌دهیم تا ستم و ستمگری توسعه پیدا نکند. پاسخ من اندکی او را غافلگیر کرد و چیزی نگفت. دوست مسیحی‌ام که به عنوان استاد مسیحیان در این جلسه حضور داشت از فضای جلسه احساس نگرانی کرد و ناگهان پرسش‌ها را از سئوالات الهیاتی به سمت سئوالات سیاسی از اسلام و موضوع بنیادگرایی کشاند و من نیز پاسخ‌هایم را گفتم و جلسه تمام شد. بار دوم خانم جودی یکی از خانم‌های مسیحی بود که واقعا یکی از نمونه‌های فعالیت‌های انسانی و اخلاقی را می‌شد در رفتار و دلسوزی‌های ایشان مشاهده کرد. خانم جودی من را به جلسه‌ای در کلیسای توماس آکویناس دعوت کرد. این جلسه مربوط به افراد مسئول از کلیساهای مختلف در شارلوتسویل بود که در این کلیسا جمع شده بودند که قرار بود بخشی از جلسه به اسلام و جامعه مسلمانان اختصاص یابد. این جلسه هم مشحون از پرسش‌هایی در مورد اسلام بود که البته بخشی از این گفتگوها نیز به سمت موضوعات سیاسی و حضور آمریکا در عراق کشیده شد. جالب بود که بسیاری از این افراد از وضعیت عراق در دوره پساصدام هیچ اطلاعی نداشتند و تلقی‌شان از حضور آمریکا در عراق، حضور تمدنی و تسری توسعه و مردم‌سالاری به عراق بود. بعد از بیان مشکلات عراقی‌ها در دوره حضور آمریکا، پاسخ برخی از اصحاب کلیسا این بود که می‌بایست عراقی‌ها هزینه‌ دموکراسی و رهایی از دیکتاتوری را پرداخت کنند!! @Habibollah_Babai

http://nic.shahed.ac.ir/article_3556.html «خیر کبیر»، خوانش تمدنی از آیه‌ی سنبله در قرآن مقاله‌ای در مجله مطالعات بنیادین تمدن نوین اسلامی، با همکاری و مشارکت سرکار خانم فاطمه مرادی @Habibollah_Babai

https://qd.razavi.ac.ir/article_1357.html مقاله «مولفه‌های شناسای داده‌های تمدنی قرآن» از استاد سعید بهمنی و محمدعلی محمدی در مجله «آموزه‌های قرآنی» @Habibollah_Babai

بوسه ایت الله ناصری بر عکس رهبر انقلاب .. ایشان را نماینده ی امام زمان میدانم @Habibollah_Babai

سین برنامه «زنان در آینده تمدنی ما» بمناسبت روز زن و روز میلاد حضرت زهرا س پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی (کارگروه زن و تمدن) نشست مجازی و یک روزه "زنان در آینده تمدنی ما" را با حضور بانوان فرهیخته از ایران و جهان اسلام برگزار می کند. لینک نشست https://bbb01.dte.ir/b/gkc-xkh-uoh-6i6 @Habibollah_Babai

یادداشت‌های آمریکا، قسمت 53 (روز مادر آمریکایی‌ها) آمریکایی‌ها در دومین یکشنبه از ماه می را روز مادر می‌گیرند و بر نقش مادر و کارکردهای مادران در صورت‌بندی وحیات جامعه تأکید می‌کنند. نکته جالب توجه این بود که روز مادر در ایام تحصیلی دانش‌آموزان بود در حالی که روز پدر در ایام غیر تحصیلی (در سومین یکشنبه ماه ژوئن) جشن گرفته می‌شد و این احیانا و شاید به خاطر بسیاری از دانش‌آموزان تک‌والدینی بود که خانه و خانواده‌شان مادرمحور بود و نه پدرمحور. نکته قابل توجه در این بین، زبان مشترک «مادر و مادری» در ارتباطات فرهنگی بین تمدن‌ها و روابط بین‌الادیان است. در واقع مادر و ارزش مادری منحصر به یک قوم و یا یک دین و یا یک فرهنگ خاص نیست، هرچند که مدرنیته سهم مادر و مادری را محدود کرده و معضلاتی را در امر مادری پیش‌روی انسان معاصر خلق کرده است، ولی همچنان ارزش مادری به عنوان ارزش‌ جهان‌شمول شناخته می‌شود. همین نکته را یک بار بل وایدر رئیس مرکز مسیحیت‌شناسی در شارلوتسویل به من گفت و گفت که در ادبیات دینی و مسیحی ما احترام به والدین مورد تأکید قرار گرفته است ولی فرهنگ مدرنیته این آموزه‌های دینی را به حاشیه برده است. به رغم اشتراکات فرهنگ‌های مختلف در موضوع مادر و مادری، ارزش مادر و فرهنگ مادری در میان مسلمانان همواره برجسته و گاه محل غبطه دنیای غرب نسبت به مادر مسلمان بوده است. یکی از ائمه جمعه پاریس که تونسی الاصل بود و برای سفری به قم آمده بود به این نکته اشاره کرد و گفت که یک روز در منطقه‌ای از پاریس که تمرکز مسلمانان در آن بیشتر است، یک خانم مسیحی دست پسرش را گرفته و آورده بود به خانه امام جماعت مسلمانان و از ایشان خواسته بود که دین اسلام را به فرزند مسیحی‌اش آموزش دهد. امام جماعت مسلمانان تعجب کرده بود که فرزند مسیحی شما چرا باید اسلام را یاد بگیرد؟ مادر مسیحی در جواب گفته بود که من می‌خواهم پسرم با من مادرش همچون پسر همسایۀ مسلمانم با مادرش رفتار بکند.  @Habibollah_Babai

گزارش نوبت صبح هم‌اندیشی «زنان در آینده تمدنی ما» @Habibollah_Babai