نظام مسائل یا تراکم کلان‌مسئله‌ها؟ قسمتی از کتاب «درآمدی بر مسئله‌های نوین تمدنی در جهان اسلام» ساخت و شناخت نظام نیازها نه ممکن است و نه شاید مفید، به نظر می‌رسد به جای سخن‌گفتن از نظام‌وارگی مسائل و سپس ابهامات علمی و تحقیقاتی در جهان اسلام، باید به کلان‌بودگی مسائل فکر کرد. به بیان دیگر، بجای سخن از نظام مسائل، باید به توده‌ای از مسائل کلان، نیازهای بزرگ، و پرسش‌های بسیار عمیق و ذوابعادی فکر کرد که پاسخ به آن سئوالات و حل آن مسائل بتواند موج یا موج‌های گسترده‌ای را در اصلاح جامعه جهانی اسلام ایجاد کند و تکرار این موج‌های اصلاحی در نقطه‌های مختلف جهان اسلام، روابط حوزه‌های مختلف در ساحت علم، طبیعت، سلامت، و غیره را در عمق، موجب خواهد شد و آنگاه زمینه‌های شکل‌گیری یک نظام و سیستم عمیق‌تر  را فراهم خواهد کرد. نکته بسیار مهمی که باید در این باره بدان تأکید کرد که تأکید بر امر «نظام‌وارگی» موجب می‌شود کارهای زیاد و گسترده برای پوشش کل نظام، و لیکن سطحی صورت بگیرد و نوعی از سیری کاذب در مورد ورود سیستماتیک به مسئله‌ها و نیازها و پرسش‌ها پیش آید و مسائل تمدنی جهان اسلام به صورت عمیق و ریشه‌دار حل نشود، لیکن تأکید بر مسئله‌های کلان و بزرگ در جهان اسلام و تلاش برای یافتن نقطه‌ربط‌ها و نسبت‌ها در عمق و ریشه موجب می‌شود که مطالعات و برنامه به صورت تخصصی و متمرکز انجام پذیرد و بدان سان با نقطه‌زنی‌های کارآمد، تراکمی از نقطه‌های موفق و مسئله‌های پاسخ‌یافته و پاسخ‌های  درخور ایجاد شود و از سوی دیگر نیز جرأت و جسارت زیادی برای تکثیر نقطه‌های سفید تمدنی و تلاش برای تقلیل و کاستن از نقطه‌های سیاه صورت گرفته و آنگاه جامعه به سمت اصلاح تمدنی حرکت کند.  @Habibollah_Babai

ما همیشه «بعض» و «در نسبت» با دیگران هستیم! (قسمت یازدهم) بعض بودن همواره امر نسبی است. نسبت‌های مختلف با دیگران، بعض‌های گوناگونی را درست می‌کند و ما را در دسته‌های مختلفی از بعض قرار می‌دهد؛ مثلا ممکن است ما مومنان به حکم آیه «و المومنون و المومنات بعضهم اولیاء بعض» نسبت به بعض دیگر رابطه دوستی داشته باشیم، و در همان لحظه به عنوان انسان هبوط کرده به حکم آیه «وقلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو» نسبت به برخی انسان‌ها حس دشمنی و عداوت داشته باشیم، و در همان زمان نیز به حکم آیه «لیتخذ بعضهم بعضاً سخریا» دیگران را به خدمت بگیریم و یا به حکم «و رفع بعضکم فوق بعض درجات لیبلوکم فی ما آتاکم» نسبت به بعضی موقعیت بالاتر یا پایین‌تر داشته باشیم. همه این نسبت‌ها در یک زمان و البته از جهات مختلف یکجا جمع می‌شود و مناسبات انسانی در جامعه را بسیار تودرتو، لایه‌لایه، و پیچیده می‌سازد. آنچه در این پیچیدگی و چندگانگی در روابط انسانی بوجود می‌آید پیچیدگی موضوع «عدالت و برابری» و چند بعدی بودن آن (نسبت به طرف‌های بعض) در جامعه انسانی است. در این وضعیت چه بسا فردی از یک جهت به عدالت خیلی نزدیک کند و همان موقع از جهاتی دیگر از عدالت فرسنگ‌ها دور بیافتد. بدین‌سان یک فرد یا یک جامعه انسانی پیوسته باید بعض بودن خود و نسبت هایش با دیگران جور واجور را باید بشناسد و احکام عدالت و انصاف را درباره هریک به‌طور همزمان پیاده کند. @Habibollah_Babai

«فریب آراسته» در میان بعض (قسمت دوازده) و کذلک جعلنا لکل نبی عدوا شیاطین الانس و الجن یوحی بعضهم الی بعض زخرف القول غرورا برای هر پیامبری دشمنی از شیاطین انس و جن برگماشتیم، بعضی از آنها به بعضی دیگر برای فریب یکدیگر سخنان آراسته القا می‌کنند. یکی از رذیلت‌های لفظی و کلامی در میان بعض‌های انسانی، سخنی آراسته ولی فریبنده است. آیه فوق به یکی از ابزارهای دشمنی و گمراهی در میان بعض‌بعض‌های دشمن (در برابر انبیاء) اشاره می‌کند و آن «قول زخرف» یا سخنی است که امر را بر آدمی مشتبه می‌کند. گویا شیاطین جنی به شیاطین انسی القاء می‌کنند و شیاطین انسی، آن را با مکر و فریب به همدیگر می‌رسانند. در رفت و برگشت کلام زخرف بین شیاطین انسی، کلام ناحق و فریبنده زیبا و زیباتر و در عین‌حال گمراه‌تر و گمراه‌کننده‌تر می‌شود. سخنان فریبنده، اولا خشونت و خصومت با پیامبران را می‌آراید و آن را شیک و زیبا جلوه می‌دهد، و ثانیا تغییر از حقیقت به مجاز را به طریق فرهنگی و غیرمحسوس به انجام می‌رساند. آراستگی کلام و تفکیک آن از راستی و درستی کلام از جمله راه‌های مقابله با خصم فرهنگی انبیاء، و تنظیم مناسبات برحق انسانی و اخلاقی میان بعض‌بعض‌ها در قرآن است. @Habibollah_Babai

تفکر اجتماعی خوارج @Habibollah_Babai

رذیلت اجتماعی «غیبت» در میان بعض‌بعض (قسمت سیزدهم) و لا یغتب بعضکم بعضا بعضی از شما غیبت بعضی دیگر نکند (حجرات:۱۲) یکی دیگر از رذیلت‌های کلامی بین بعض‌بعض ها، غیبت کردن (گفتن معایب دیگران پشت سر آنها) است. علامه طباطبایی در جلد ۱۸ المیزان در مورد این آیه می‌گوید: شماره اسلام از این جهت از غیبت نهی کرده است که غیبت اجزای مجتمع بشری را یکی پس از دیگری فاسد می‌سازد، و آثار نیکی را که از هر کسی توقع می‌رود از بین می‌برد. این آثار نیک عبارت است از اینکه هر فرد از افراد جامعه با فرد دیگر بیامیزد و در کمال اطمینان خاطر و سلامتی از هر خطری با او یکی شود، و ترسی از ناحیه‌ی او به دل راه ندهد، و او را انسانی عادل و راست بداند و در نتیجه با او مأنوس شود، نه اینکه از دیدن او بیزار باشد و او را فردی پلید بشمارد. در این هنگام است که از تک‌تک افراد جامعه آثاری صالح و خوب عاید جامعه می‌گردد، و جامعه عیناً مانند یک تن واحد می‌شود. اما اگر در اثر غیبت و بدگویی از او بدش بیاید و او را فردی معیوب بپندارد، به همین مقدار با او قطع ارتباط می‌کند. این قطع رابطه هرچند اندک باشد ولی اگر آن را در بین همه افراد جامعه در نظر بگیریم آنگاه می‌فهمیم که چه خسارت بزرگی به جامعه وارد شده است. در ادامه علامه طباطبایی می‌فرماید: انسان از روز ازل به حکم ضرورت، اجتماع تشکیل داد تا برخوردار از زندگی اجتماعی باشد و در اجتماع دارای منزلتی شایسته باشد، منزلتی که بخاطر آن دیگران با او بیامیزند و او با دیگران بیامیزد، او از خیر دیگران بهره‌مند و دیگران از خیر او برخوردار شوند. غیبت عامل موثری است برای اینکه او را از این منزلت ساقط کندو این هویت را از او بگیرد. در آغاز یک فرد را از مجتمع صالح کم می‌کند، و سپس فرد دوم و سوم را، تا آنجا که در اثر شیوع غیبت تمامی افراد جامعه از صلاحیت زندگی اجتماعی ساقط شوند. @Habibollah_Babai

لینک ورود : Https://webinar.ihcs.ac.ir/b/ihc-9ed-9f6-tsz @Habibollah_Babai

آزمایش بعضی با بعضی دیگر (قسمت چهاردهم) و جعلنا بعضکم لبعض فتنة (فرقان: ۲۰) بعضی از مردم را امتحان برای بعض دیگر قرار دادیم، از آن جمله رسولان و پیامبران را، که مایهٔ امتحان مردم‌ هستند و بوسیله آنها اهل شک از اهل ایمان، و پیروان هوی و هوس از طالبان حق بازشناخته می‌شوند. پیامبران مثل دیگر مردم قرار داده شده‌اند تا مردم را بتوان از آن طریق آزمایش کرد. و کذلک فتنا بعضهم ببعض لیقولوا اهؤلاء من الله علیهم من بیننا (انعام: ۵۳) بدین گونه ما برخی از آنان را به برخی دیگر آزمودیم تا بگویند «آیا اینانند که از میان ما، خدا بر ایشان منت نهاده است؟» معلوم است گویندگان این سخن (اهؤلاء) کسانی را که مسخره کرده ‌اند، اشخاصی بوده‌اند که در نظر آنها حقیر و فاقد ارزش به حساب می‌آمدند. حال خدای سبحان پیغمبر خود را چنین خبر می‌دهد که این تفاوت و فاصله بین طبقات، امتحانی الهی است که اشخاص با آن آزمایش می‌شوند و افراد ناسپاس از سپاسگزاران متمایز می‌شوند. (ر.ک المیزان) نکته مهم در میان بعض‌بعض‌های انسانی، امتحان پیوستهٔ بعضی از به‌ظاهر بهتران و برتران از طریق بعضی به‌ظاهر پایین مرتبه‌ها ست؛ ثروتمندان از طریق فقرا، مدیران و صاحبان موقعیت از طریق عوام و عموم مردم، نخبگان از طریق توده، مردان از طریق زنان، بزرگترها از طریق کودکان، و حتی امتحان مومنان و مقدس‌ها از طریق کسانی که نشانی از تقدس ندارند. توجه صاحبان موقعیت بر امتحان شدگی و پیوسته در معرض فتنه و آزمایش بودن، مناسبات بین بعض‌بعض‌های انسانی را سامان می‌بخشد و خودبرتربینی را که همیشه مخل میان «من» و «دیگری» است چاره می‌کند. @Habibollah_Babai

سلسله نشست های معارف اسلامی و انقلاب اسلامی 📒نشست پنجم «تحول در معنا» در فرآیند تمدنی ما و ریشه های قرآنی آن در اندیشه امامین انقلاب 👤ارائه دهنده: حجت الاسلام و المسلمین دکتر حبیب الله بابایی رئیس و عضو هیأات علمی پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ⬅️دبیر علمی : دکتر سید جواد میر خلیلی 📅زمان: سه شنبه 6 اردیبهشت ماه 1401 ساعت 13:30 الی 15 🔷قم- پردیسان، انتهای بلوار دانشگاه،پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی،تالار سردار شهید سلیمانی 💠لینک ورود به جلسه 🌐 dte.bz/maarefconf مجری: پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی با مشارکت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی https://eitaa.com/isca24/11365 @Habibollah_Babai

🔰 نااُمیدی؛ کالای مدرن ▫️نااُمیدی در فضای رسانه‌ای ما تبدیل به کالای مدرن شده است! 🏷 بیاناتی پیرامون نااُمیدی در فضای رسانه‌ای ما. #امید 💢 نفحات را در فضای مجازی دنبال کنید؛ | ایتا | آپارات | تلگرام | اینستاگرام | @Habibollah_Babai

گونه‌های استفاده بعضی از بعضی دیگر (قسم پانزدهم) ۱. استخدام: نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا ، سوره زخرف/۳۲ برخى از آنان را از [نظر] درجات، بالاتر از بعضى [ديگر] قرار داده‌ايم تا بعضى از آنها بعضى [ديگر] را در خدمت گيرند. خداوند اساس زندگی اجتماعی را بر تعاون و همیاری قرار داده است. ۲. استمتاع: وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ ۖ وَقَالَ أَوْلِيَاؤُهُمْ مِنَ الْإِنْسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنَا، سوره انعام/۱۲۸ [ياد كن‌] روزى را كه همه آنان را گرد مى‌آورد [و مى‌فرمايد:] «اى گروه جنيان، از آدميان [پيروان‌] فراوان يافتيد.» و هواخواهان آنها از [نوع‌] انسان مى‌گويند: «پروردگارا، برخى از ما از برخى ديگر بهره بردارى كرد، و به پايانى كه براى ما معين كردى رسيديم.» ولایت شیطان بر آدمیان، ولایت اجبار نیست، بلکه از قبیل معامله طرفینی است. انسانها بخاطر منافعی از شیاطین تبعیت می‌کنند، شیاطین هم بخاطر منافعی می‌فریبند. ۳. استعباد: قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ، سوره آل عمران/۶۴ بگو: «اى اهل كتاب، بياييد بر سر سخنى كه ميان ما و شما يكسان است بايستيم كه: جز خدا را نپرستيم و چيزى را شريك او نگردانيم، و بعضى از ما بعضى ديگر را به جاى خدا به خدايى نگيرد.» در عین ضرورت استخدام در زندگی جمعی، باید پرهیز کرد از ارباب رعیتی، و رقیت برای عده‌ای و آقایی و خدایی برای عده‌ای دیگر. @Habibollah_Babai

گسترهٔ دعا و خیرخواهی یک روحانی: دعای خاص شیخ حسین انصاریان در شب قدر برای معتادان و خانم‌های بدکاره @Habibollah_Babai

عذاب و ناراحتی بعضی برای بعضی (قسمت شانزدهم) قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَىٰ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ، سوره انعام/۶۵ بگو: «او تواناست كه از بالاى سرتان يا از زير پاهايتان عذابى بر شما بفرستد يا شما را گروه گروه به هم اندازد [و دچار تفرقه سازد] و عذاب بعضى از شما را به بعضى [ديگر] بچشاند.» از ظاهر آیه بر می‌آید که می‌خواهد دسته‌بندی‌هایی را که بعد از رحلت رسول خدا ص پیش آمد، پیشگویی کند، همانی که باعث بروز و ظهور مذاهب گوناگون در اسلام شد و هر فرقه ای در باره مذهب خود اعمال تعصب و حمایت کورکورانه نموده و آن همه جنگ‌های خونین و برادرکشی به راه افتاد. (رک المیزان) بدین جهت جدایی گروه‌ها و اختلاف بین مذاهب اسلامی سرآغاز بروز ناراحتی‌ها از ناحیه بعضی مسلمانان برای بعضی دیگر از مسلمانان است. @Habibollah_Babai

معنای «آنچه ترجمه نمی‌شود» (بخشی از کتاب «درآمدی بر مسئله‌های نوین تمدنی در جهان اسلام») جریان ترجمه در ایران، صرفا با ترجمه کردن‌ها مرزهای روشنفکری در ایران را تعیین نمی‌کند، بلکه این جریان حدود و مرز تفکر و فرهنگ عرفی را با ترجمه نکردن‌ها و نگفتن‌ها نیز رقم می‌زند. برای مثال کتاب «خدایی در کار نیست» از استیون هاوکینگ، پنج بار در ایران ترجمه شده است، ولی همین کتاب نزدیک به پنجاه کتاب ضد و نقد دارد که هیچکدام در ایران ترجمه نشده است. (عبدالرحیم گواهی) این رویکرد در بسیاری از زمینه‌های مختلف در علوم انسانی نیز صادق است. هر گونه از الهیات سیاسی و الهیات اجتماعی و الهیات فرهنگی که بخواهد مطالبی را با رویکرد ایجابی در نسبت دین و جامعه ارائه کند و مخاطبان دانشگاهی و حوزوی را  با اندیشه‌های دینی غرب مدرن آشنا کند، نوعا از اولویت‌های مترجمان برجسته در کشور خارج می‌شود و ترجمه نمی‌شود. برای مثال موضوع «الهیات عملی» (Practical Theology) که تحقیقات مربوط به آن بیش از 60 سال در دنیای غرب (آمریکا و اروپا) شکل گرفته است، در ایران  حتی در اندازه یک مقاله انعکاس نیافته است. این نه بدان سبب است که مترجمان ما از آن بی اطلاع هستند، بلکه بدان جهت است که این پژوهش‌ها در راستای پروژه سکولاریزاسیون در ایران و در جهان اسلام نیست. از این جهت باید به جرأت گفت که ترجمه در ایران، کانالی است برای سانسور غرب مدرن. و البته  یکی از عواملی که «غرب در غرب» را از «غرب در شرق» متفاوت می‌کند، همین «ترجمه‌های ایدئولوژیک» در جهان اسلام است.  @Habibollah_Babai

🔰نقطه‌های حیات و نقطه‌های مرگ ▫️امید غیرواقع بینانه بهتر از ناامیدی واقع بینانه است. - پیامبر اسلام در بدترین شرایط، اثرگذارترین و تمدنی ترین حرکت را آغازکرد. - اعجاز قرآن کریم در این است که بدترین شرایط را به بهترین شرایط تبدیل می کند. 💢 نفحات را در فضای مجازی دنبال کنید؛ | ایتا | آپارات | تلگرام | اینستاگرام | @Habibollah_Babai

سرنوشت بعض‌بعض‌ها در قیامت (قسمت هفدهم) وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُمْ بَعْضًا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ نَاصِرِينَ [ابراهيم‌] گفت: «جز خدا، فقط بتهايى را اختيار كرده‌ايد كه آن هم براى دوستى ميان شما در زندگى دنياست، آنگاه روز قيامت بعضى از شما بعضى ديگر را انكار و برخى از شما برخى ديگر را لعنت مى‌كنند و جايتان در آتش است و براى شما ياورانى نخواهد بود.» (آیه فوق، خطابی است از حضرت ابراهیم به عامه قومش که بت پرستی شما هیچ دلیلی ندارد مگر علاقه قومیت، شما می‌خواهید به این وسیله امر زندگی‌تان را اصلاح کنید سپس به سرانجام و باطن علایق اجتماعی که وادارشان کرد تن به بت پرستی بدهند اشاره می‌شود که بزودی این علایق شرک‌آلود در روزی که باطن هر چیز بیرون میافتد، به صورت دشمنی و نفرت از یکدیگر جلوه خواهد کرد.)ر.ک المیزان بر این اساس، اگر علایق اجتماعی اصالت و اعتبار لازم را نداشته باشد و بر اساس توحید شکل نگیرد نمی‌تواند حقیقت عداوت و دشمنی و کینه بین مردم را از بین ببرد و روزی این پیوستگی ظاهری باطن خود را نشان خواهد داد. نکته دیگر اینکه فرد مسلمان و جامعه اسلامی که باور به روز قیامت دارد و ابدیت را در پیش روی خود می‌بیند در ایجاد انسجام اجتماعی نمی‌تواند به قراردادهای صرفا زودگذر و مصلحت‌اندیشانهٔ دنیوی بسنده کند، بلکه باید امتداد اخروی و ابدی نظم اجتماعی و انسجام دنیوی خود را نیز منظور کند و برای آن به درستی بیاندیشد. @Habibollah_Babai

ظلمات بعضها فوق بعض (قسمت هجدهم) أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا ۗ وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ. سوره نور: ۴۰ یا [كارهايشان‌] مانند تاريكيهايى است كه در دريايى ژرف است كه موجى آن را مى‌پوشاند [و] روى آن موجى [ديگر] است [و] بالاى آن ابرى است. تاريكيهايى است كه بعضى بر روى بعضى قرار گرفته است. هر گاه [غرقه‌] دستش را بيرون آورد، به زحمت آن را مى‌بيند، و خدا به هر كس نورى نداده باشد او را هيچ نورى نخواهد بود. مراد از ظلمات، ظلمت‌ها و تاریکی‌های روی هم قرار گرفته است، و کسی که در تراکمی از تاریکی‌ها فرو رفته باشد، راهی به سمت نور نخواهد یافت. تراکم ظلمت‌ها هر قدر بیشتر باشد، فرد نسبت به نزدیکترین‌ها (مثل دست خود) نیز کور خواهد بود. نکته اینکه، بعض‌بعض‌ها فقط در روابط اجتماعی و مناسبات بین انسان‌ها نیست، بلکه در نسبت بین افعال انسانی نیز چنین شبکه‌ای از بعض‌بعض‌ها بوجود میآید. @Habibollah_Babai

بعض‌بعض‌های تاریخی (قسمت نوزدهم) ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ، سوره آل عمران/۳۴ فرزندانى كه بعضى از آنان از [نسل‌] بعضى ديگرند. آیه بدین نکته اشاره دارد که برخی از پیامبران از برخی دیگر پیدا شده، و به بعضی دیگر منتهی می‌شوند. و بموجب همین ارتباط، مجموع آنها متشابه الاجزا هستند و در صفات و حالات مثل هم هستند. نکته اینکه، همیشه بعض‌بعض‌ها در یک دوره زمانی و در عرض هم نیستند، بلکه گاه مناسبات میان بعض‌ها در طول زمان و در فرایند ظهور نسل‌های متوالی شکل می‌گیرد. بعض‌ها ی تاریخی گاه در طیب و پاکیزه بودگی است (قال رب هب لی من لدنک ذریه طیبه) و گاه نیز این علقه و نسبت بین بعض‌های تاریخی در خباثت و پلیدی است (وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدا. «زمين پاك [و آماده‌]، گياهش به اذن پروردگارش برمى‌آيد؛ و آن [زمينى‌] كه ناپاك [و نامناسب‌] است [گياهش‌] جز اندك و بى‌فايده برنمى‌آيد.»). @Habibollah_Babai

جمع‌بندی اولیه از آیه‌های بعض (قسمت پایانی) ۱. جستارهای قرآنی که در باره بعض‌بعض‌ها مطرح شد، در پی کشف روابط و بلکه نظام مناسبات انسان با انسان، و گونه‌های پیوستگی و گسستگی در میان گروه‌های مختلف انسانی بود. ۲. این مجموعه از نکات، درآمد و مقدمه‌ای بود بر اینکه اولا آیه‌های بعض، ظرفیت کشف الگوی روابط انسانی را دارد؛ و ثانیا اینکه نشان داده شود که موضوعات جدیدی با رویکرد متفاوتی را می‌توان در فهم اجتماعی و گاه تمدنی از قرآن طرح کرد و به بحث گذاشت. ۳. هرچند آیه‌های بعض و مناسبات بین بعض‌ها بسیار ساده به نظر می‌رسد، ولی کشف عمق این روابط در همین آیه‌های بعض بسیار پیچیده و دشوار است. ۴. شاید بشود گفت که هویت هر گروهی، هر جامعه‌ای، و هر تمدنی بستگی دارد به مجموعه نسبت‌های (نه یک نسبت) آن جامعه با جوامع دیگر و گروه‌های انسانی دیگر. کشف این نظام ارتباطی که به‌طور پیوسته هم در حال شدن و تغییر است از دشواری‌های این بحث در نسبت‌های پیچیده بین بعض‌بعض ها، آنهم در دنیای پر حرکت مدرن و معاصر است. @Habibollah_Babai

همایش ملی «دانشگاه و تمدن نوین اسلامی» @Habibollah_Babai

کتابی متفاوت در باب گونه‌های طلبه‌های کنشگر در اینستگرام از پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی @Habibollah_Babai

👆👆👆 🔰 درباره کتاب: طلاب و روحانیون در ایران همیشه از کنشگران فعال اجتماعی در نهادهای دینی سنتی بودند. این گروه اجتماعی که دارای مرکزیت در حوزه دین و دینداری است به دلیل وجود نقش های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی به عنوان یکی از مراجع اصلی در مسائل جامعه شناخته می شوند. طلاب به دلیل بسترهای تربیتی همچون نهاد حوزه علمیه دارای وجهه ی نخبگانی هستند و به دلیل حضور در عرصه تبلیغ به عنوان روشنفکران اجتماعی نقش آفرینی می کنند. وقوع انقلاب اسلامی و پررنگ شدن نقش آفرینی و جایگاه اجتماعی طلاب و از سوی دیگر تحولات فناورانه در سطح اجتماعی باعث شد طلاب در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی کنشگری خود را پی بگیرند. 🔹این کتاب در صدد است با کاوش صفحات و پست های طلاب کنشگر در شبکه اجتماعی اینستاگرام، گونه‌های کنشگری روحانیت در فضای مجازی را بررسی و تبیین نماید. 🔸همچنین این کتاب بر این نکته تاکید دارد که در سیاست گذاری فضای مجازی تاکید تنها بر پلتفرم و زیرساخت مشکل را حل نخواهد کرد و متغیرهای اجتماعی واقعی و کنشگری در فضای مجازی نیز باید لحاظ گردد. این کتاب به تمام کسانی که کنشگری روحانیت، مطالعات روحانیت، تبلیغ دین و دینداری و اساساً فعالیت در فضای مجازی موضوعات مورد علاقه آنهاست توصیه می شود. @Habibollah_Babai @tablighnews

دربارهٔ آشفتگی حجاب در نمایشگاه تهران @Habibollah_Babai