📝هشدار نسبت به تبعیت از غیر معصوم 🔹از ابوحمزه ثمالی نقل شده که امام صادق علیه السلام به من فرمودند: «از ریاست به شدت بپرهیز! و از اینکه به دنبال دیگران بروی اجتناب کن!» گفتم: فدایت شوم، پرهیز از ریاست را متوجه شدم، اما پیروی ام از دیگران برای این است که دوسوم دانشم را از دیگران آموخته‌ام. حضرت فرمودند: «منظورم آنچه گمان کردی نبود؛ مبادا مردی غیر از حجت خدا را به عنوان امام خودت در نظر بگیری و هر آنچه را که می‌گوید، تصدیق کنی». 🔸محَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ أَبِي عَقِيلَةَ الصَّيْرَفِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا كَرَّامٌ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: «إِيَّاكَ وَ الرِّئَاسَةَ وَ إِيَّاكَ أَنْ تَطَأَ أَعْقَابَ الرِّجَالِ»؛ قَالَ قُلْت:ُ جُعِلْتُ فِدَاكَ، أَمَّا الرِّئَاسَةُ فَقَدْ عَرَفْتُهَا وَ أَمَّا أَنْ أَطَأَ أَعْقَابَ الرِّجَالِ فَمَا ثُلُثَا مَا فِي يَدِي إِلَّا مِمَّا وَطِئْتُ أَعْقَابَ الرِّجَالِ! فَقَالَ لِي: «لَيْسَ حَيْثُ تَذْهَبُ، إِيَّاكَ أَنْ تَنْصِبَ رَجُلًا دُونَ الْحُجَّةِ فَتُصَدِّقَهُ فِي كُلِّ مَا قَال». 🔗کافی جلد 2 صفحه 298

📝#معنای_استغفار 🔹نقل شده که شخصى در حضور #امام_علی عليه السّلام گفت: استغفر اللَّه! امام به او فرمود: مادرت بر تو بگريد! مى دانى معناى #استغفار چيست؟! استغفار درجه والا مقامان است، و داراى شش معنا است؛ اوّل: پشيمانى از آنچه گذشت، دوّم: تصميم به عدم بازگشت، سوم: پرداختن حقوق مردم چنانكه خدا را پاك ديدار كنى كه چيزى بر عهده تو نباشد، چهارم: تمام واجب هاى ضايع ساخته را به جا آورى، پنجم گوشتى كه از حرام بر اندامت روييده، با اندوه فراوان آب كنى، چنانكه پوست به استخوان چسبيده گوشت تازه برويد ششم: رنج طاعت را به تن بچشانى چنانكه شيرينى گناه را به او چشانده بودى، پس آنگاه می‌توانی بگویی استغفر اللَّه! 🔗نهج البلاغه، حکمت417 @Hadith1398

📝واکنش حضرت زهرا به زنی که از ایشان زیاد سوال پرسید 🔹از حضرت عسکری علیه السلام نقل شده که فرمودند: زنی خدمت حضرت زهرا آمد و گفت من مادر ناتوانی دارم، در امر نمازش سوالی برایش ایجاد شده و من را پیش شما فرستاده تا از شما سوال کنم. 🔹حضرت زهرا جواب سوال آن زن را داد. آن زن سوال دومی را پرسید و حضرت زهرا جواب داد. سپس سوال سومی را پرسید و حضرت زهرا جواب داد. و همین طور ده بار سوال کرد و حضرت جواب دادند. آن زن بابت زیاد سوال کردن خجالت کشید و گفت: ای دختر رسول خدا قصد به زحمت انداختن شما را ندارم. 🔹حضرت زهرا در جوابش فرمودند: هرگاه سوالی برایت پیش آمد بیا و از من بپرس؛ آیا اگر شخصی اجیر شود که بار سنگینی را یک روز حمل کند اما کرایه‌اش صدهزار دینار باشد، حمل این بار برای او سنگین است؟! آن زن گفت: نه! حضرت فرمود: من در ازاء هر سوالی که به تو جواب دادم، فراتر از بین زمین و آسمان مروارید دریافت میکنم. پس شایسته است که بر من سنگین نباشد. 🔹از پدرم رسول خدا شنیدم که فرمود: علماء شیعه ما محشور می شوند و پاداش‌های نیکویی به آنها عطاء می شود که این پاداش‌ها به مقدار کثرت علوم آنها و جدیت‌شان در راهنمایی بندگان خداست، تا جایی که بر یک نفر از آنها هزاران خلعت از نور داده می‌شود. 🔸قالَ ع وَ حَضَرَتِ امْرَأَةٌ عِنْدَ الصِّدِّيقَةِ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ع فَقَالَتْ: إِنَّ لِي وَالِدَةً ضَعِيفَةً- وَ قَدْ لُبِسَ عَلَيْهَا فِي أَمْرِ صَلَاتِهَا شَيْ‏ءٌ، وَ قَدْ بَعَثَتْنِي إِلَيْكِ أَسْأَلُكِ. فَأَجَابَتْهَا فَاطِمَةُ ع عَنْ ذَلِكَ، ثُمَّ ثَنَّتْ، فَأَجَابَتْ، ثُمَّ ثَلَّثَتْ [فَأَجَابَتْ‏] إِلَى أَنْ عَشَّرَتْ فَأَجَابَتْ، ثُمَّ خَجِلَتْ مِنَ الْكَثْرَةِ، فَقَالَتْ: لَا أَشُقُّ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ. قَالَتْ فَاطِمَةُ ع: هَاتِي وَ سَلِي عَمَّا بَدَا لَكِ، أَ رَأَيْتِ مَنِ اكْتُرِىَ يَوْماً يَصْعَدُ إِلَى سَطْحٍ بَحَمْلٍ ثَقِيلٍ، وَ كِرَاؤُهُ مِائَةُ أَلْفِ دِينَارٍ، أَ يَثْقُلُ عَلَيْهِ فَقَالَتْ: لَا. فَقَالَتْ: اكْتُرِيتُ أَنَا لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ- بِأَكْثَرَ مِنْ مِلْ‏ءِ مَا بَيْنَ الثَّرَى إِلَى الْعَرْشِ لُؤْلُؤاً فَأَحْرَى أَنْ لَا يَثْقُلَ عَلَيَّ، سَمِعْتُ أَبِي [رَسُولَ اللَّهِ‏] ص يَقُولُ: إِنَّ عُلَمَاءَ شِيعَتِنَا يُحْشَرُونَ، فَيُخْلَعُ عَلَيْهِمْ مِنْ خِلَعِ الْكَرَامَاتِ- عَلَى قَدْرِ كَثْرَةِ عُلُومِهِمْ، وَ جِدِّهِمْ فِي إِرْشَادِ عِبَادِ اللَّهِ، حَتَّى يُخْلَعَ عَلَى الْوَاحِدِ مِنْهُمْ- أَلْفُ أَلْفِ خِلْعَةٍ مِنْ نُورٍ. 🔗التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص340 @Hadith1398

📝راز برخی از بلاهای ناشناخته 🔹از حضرت رضا علیه السلام نقل شده که فرمودند: هرگاه بندگان خدا گناهی را مرتکب شوند که قبل از آن انجام نمی دادند، خداوند بلایی ناشناخته برای آنها ایجاد می‌کند. 🔸أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْكُوفِيُّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ الْمِيثَمِيِّ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ هِلَالٍ الشَّامِيِّ مَوْلًى لِأَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ كُلَّمَا أَحْدَثَ الْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ. 🔗الكافي (ط - الإسلامية) ج‏2 ص 275 @Hadith1398

📝تاکید حضرت صادق بر پرهیز از اسراف حتی درباره هسته خرما 🔹از امام صادق علیه السلام نقل شده: «میانه‌روی چیزی است که خداوند آن را دوست دارد و اسراف چیزی است که مبغوض می‌دارد، ولو اینکه دور انداختن هسته‌ی خرمایی باشد؛ چون هسته‌ی خرما هم گاهی به کار می‌آید [مثل: استفاده به عنوان بذر یا غذای حیوان]؛ و یا اینکه دور ریختن باقیمانده‌ی آب باشد!» 🔸حدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ الْبَجَلِيِّ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: «إِنَّ الْقَصْدَ أَمْرٌ يُحِبُّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنَّ السَّرَفَ أَمْرٌ يُبْغِضُهُ اللَّهُ عَزّوَجَلَّ حَتَّى طَرْحَكَ النَّوَاةَ فَإِنَّهَا تَصْلُحُ لِشَيْ‏ءٍ وَ حَتَّى صَبَّكَ فَضْلَ شَرَابِكَ». 🔗الخصال، ج‏1، ص: 11 @Hadith1398

📝حسابرسي از نفس 🔹از حضرت امام صادق عليه السلام ضمن حدیثی نقل شده كه فرمودند: «... پس به محاسبه‌ي خودتان بپردازید، پیش از آنکه به پای حساب و کتاب برده شوید؛ چراکه قیامت پنجاه موقف دارد، مقدار هرکدام هزار سال!»؛ سپس این آیه را تلاوت فرمود: « فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ». 🔸حدِيثُ مُحَاسَبَةِ النَّفْسِ‏ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: «...فَحَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا عَلَيْهَا؛ فَإِنَّ لِلْقِيَامَةِ خَمْسِينَ مَوْقِفاً كُلُّ مَوْقِفٍ مِقْدَارُهُ أَلْفُ سَنَةٍ»؛ ثُمَّ تَلَا «فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ[السجدة/5]». 🔗الكافي، ج8، ص143 @Hadith1398

📝درباره حدیث لولاک 🔹حضرت زهراء سلام الله علیها، در روایات زیادی مورد مدح قرار گرفته‌اند و در جلالت شان ایشان هیچ گونه تردیدی نیست. اوصافی نظیر "سیدة نساء العالمین"، الصدیقة"، و همچنین "ارتباط با جبرئیل" و... تنها بخشی از اوصاف بلندی است که درباره شخصیت بزرگ حضرت زهراء سلام الله علیها بیان شده است. (نک: کافی، ج1، ص458) 🔸در روایتی از حضرت باقر علیه السلام آمده: زمانی که فاطمه به دنیا آمد، خداوند به فرشته‌ای وحی کرد و آن فرشته نام فاطمه را بر زبان پیامبر جاری ساخت و پیامبر او را فاطمه نامید. خداوند فرمود: تو را به واسطه علم از جهل جدا کردم و از هرگونه آلودگی پاک کردم. سپس حضرت باقر فرمود: این علم و طهارت، در روز میثاق اتفاق افتاد؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَمَّا وُلِدَتْ فَاطِمَةُ ع أَوْحَى اللَّهُ إِلَى مَلَكٍ فَأَنْطَقَ بِهِ لِسَانَ مُحَمَّدٍ ص فَسَمَّاهَا فَاطِمَةَ ثُمَّ قَالَ إِنِّي فَطَمْتُكِ بِالْعِلْمِ وَ فَطَمْتُكِ مِنَ الطَّمْثِ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ اللَّهِ لَقَدْ فَطَمَهَا اللَّهُ بِالْعِلْمِ وَ عَنِ الطَّمْثِ فِي الْمِيثَاقِ.(کافی، ج1، ص460 و نک: مرآة العقول، ج5، ص344) 🔹اما نقلی به عنوان حدیث قدسی مشهور شده که در آن علت خلقت آسمان‌ها پیامبر و امام علی عنوان شده‌اند و علت خلقت این دو، حضرت زهراء بیان شده است. این نقل چنین است: «ای احمد! اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمی‌کردم؛ یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک و لولا فاطمه لما خلقتکما.» 🔸مطابق نقل سایت جماران، آیت الله شبیری درباره این حدیث که در فضیلت حضرت زهرا ذکر می‌شود، معتقدند: «اگر چه ایراداتی به سند این روایت وارد است اما از نظر متن قابل دفاع است و برفرض صدور باز این روایت مشکلی ندارد. اگر امام صادق علیه السلام هم نبود خداوند متعال افلاک را خلق نمی کرد. اینها واسطه فیض الهی هستند. اگر حضرت زهرا - سلام الله علیها- و اولاد ایشان نبودند نور هدایت الهی به بشر نمی رسید . اینها واسطه هدایت بین خلق و خالقند. دنیا خلق شده است که مردم به خداوند متعال روی بیاورند و لذا باید همه مقدمات آن طی بشود. باید پیامبری بیاید و یک شخصیتی مانند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بیاید که از او نسل معصوین به وجود بیاید و همه اینها به هم وابسته است.» @Hadith1398

📝اهمیت نوافل در قبول شدن نماز 🔹از ابو بصیر نقل شده که مردی به حضرت صادق علیه السلام عرض کرد: سهو من در نماز زیاد است (یعنی حواسم زیاد پرت می‌شود)، حضرت صادق فرمود: آیا کسی هم هست که در نماز حواسش پرت نشود؟! گفتم فکر نمی‌کنم کسی سهوش از من بیشتر باشد! حضرت فرمود: ای ابا محمد همانا بنده دو سوم نمازش، نصفش، سه چهارم یا کمتر بالا می رود (و قبول می‌شود) به مقداری که در نماز سهو نداشته اما با به جا آوردن نافله، آن مقداری را که سهو داشته، جبران می‌کند. آنگاه ابوبصیر به حضرت صادق عرض کرد: فکر می‌کنم نباید نافله را اصلاً ترک کرد! حضرت فرمودند: بله سزاوار نیست ترک شود. 🔸و عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي كَثِيرُ السَّهْوِ فِي الصَّلَاةِ فَقَالَ وَ هَلْ يَسْلَمُ مِنْهُ أَحَدٌ فَقُلْتُ مَا أَظُنُّ أَحَداً أَكْثَرَ سَهْواً مِنِّي فَقَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ الْعَبْدَ يُرْفَعُ لَهُ ثُلُثُ صَلَاتِهِ وَ نِصْفُهَا وَ ثَلَاثَةُ أَرْبَاعِهَا وَ أَقَلُّ وَ أَكْثَرُ عَلَى قَدْرِ سَهْوِهِ فِيهَا لَكِنَّهُ يَتِمُّ لَهُ مِنَ النَّوَافِلِ قَالَ فَقَالَ لَهُ أَبُو بَصِيرٍ مَا أَرَى النَّوَافِلَ يَنْبَغِي أَنْ تُتْرَكَ عَلَى حَالٍ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَجَلْ لَا. 🔗کافی، ج3، ص363 @Hadith1398

📝فضیلت اشک 🔹در قرآن کریم در وصف مومنان ذکر شده: «وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرى‏ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِ؛ و هنگامی که مومنان آیات نازل شده بر پیامبر را می‌شنوند، چشم‌های آنها را به خاطر شناختی که از حق پیدا کرده اند، گریان می بینی.» (سوره مائده، آیه 83) 🔸در روایات اهل بیت علیهم السلام نیز خشکی چشم، علامت «شقاوت» یا «نفاق» بیان شده است. در کتاب کافی از حضرت صادق علیه السلام به نقل از پیامبر چنین روایت کرده است: «از علائم شقاوت و بدبختی شخص، «خشکی چشم از اشک»، «قساوت قلب»، «شدت حرص در طلب دنیا» و «اصرار برگناه» است؛ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مِنْ عَلَامَاتِ الشَّقَاءِ جُمُودُ الْعَيْنِ وَ قَسْوَةُ الْقَلْبِ وَ شِدَّةُ الْحِرْصِ فِي طَلَبِ الدُّنْيَا وَ الْإِصْرَارُ عَلَى الذَّنْبِ.» (کافی ج2 ص290) این چهار امر در کتاب اختصاص با اندکی تفاوت به عنوان علائم نفاق ذکر شده است. (نک: الاختصاص، ص228) 🔹اما آیا اشک ریختن به صورت مطلق فضیلت است؟ از برخی از روایات ظاهر می‌شود که هر اشکی فضیلت نیست. از پیامبر نقل شده که فرمودند: «کسی که برای بهشت اشک بریزد، داخل بهشت می‌شود و کسی که برای مطامع دنیا اشک بریزد، داخل جهنم می‌شود؛ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ بَكَى عَلَى الْجَنَّةِ دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ مَنْ بَكَى عَلَى الدُّنْيَا دَخَلَ النَّارَ.» (نوادر راوندی، ص10) و از حضرت صادق علیه السلام نقل شده که به علی بن عبد العزیز فرمودند: گریه آنها (ظالمان) تو را فریب ندهد؛ چرا که جایگاه تقوا، قلب است؛ أبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا عَلِيَّ بْنَ عَبْدِ الْعَزِيزِ لَا يَغُرَّنَّكَ بُكَاؤُهُمْ فَإِنَّ التَّقْوَى فِي الْقَلْبِ. (صفات الشیعة، ص27) و همچنین از پیامبر نقل شده که فرمودند: هرگاه نفاق شخصی کامل شود، مالک اشک چشمش می‌شود و هر وقت بخواهد با آنها اشک می‌ریزد؛ إذا تمّ فجور العبد ملك‏ عينيه‏ فبكى بهما متى شاء. (نهج الفصاحة ص191) @Hadith1398

📝داستان زنی که در هنگام قحطی، صدقه داده بود 🔹از حضرت رضا علیه السلام نقل شده که فرمودند: چندین سال در ميان بنى اسرائيل قحطى ایجاد شد. زنى لقمه نانى داشت، آن را به دهان برد تا بخورد، فقيرى گفت: اى كنيز خدا! گرسنه‌‏ام! زن با خود گفت: در اين دوران قحطى، صدقه مى‌‏دهم. و آن لقمه را از دهان بيرون آورد و به فقير داد. 🔹اين زن كودكى خردسال داشت كه براى جمع آورى هيزم به صحرا رفته بود. گرگى آمد و او را ربود. زن شیون کشید و به دنبال گرگ رفت. خداوند جبرئيل را فرستاد و جبرئيل آن كودك را از دهان گرگ بيرون كشيد و به مادرش باز داد و به او گفت: آيا به لقمه‌ای در ازاء لقمه دیگر راضی شدی؟ 🔸حدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ مُوسَى بْنِ أَبِي الْحَسَنِ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: ظَهَرَ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ قَحْطٌ شَدِيدٌ سِنِينَ مُتَوَاتِرَةً وَ كَانَ عِنْدَ امْرَأَةٍ لُقْمَةٌ مِنْ خُبْزٍ فَوَضَعَتْهَا فِي فِيهَا لِتَأْكُلَ فَنَادَى السَّائِلُ يَا أَمَةَ اللَّهِ الْجُوعُ فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ أَتَصَدَّقُ فِي مِثْلِ هَذَا الزَّمَانِ فَأَخْرَجَتْهَا مِنْ فِيهَا فَدَفَعَتْهَا إِلَى السَّائِلِ وَ كَانَ لَهَا وَلَدٌ صَغِيرٌ يَحْطِبُ فِي الصَّحْرَاءِ فَجَاءَ الذِّئْبُ فَاحْتَمَلَهُ فَوَقَعَتِ الصَّيْحَةُ فَعَدَتِ الْأُمُّ فِي أَثَرِ الذِّئْبِ فَبَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى جَبْرَئِيلَ ع فَأَخْرَجَ الْغُلَامَ مِنْ فَمِ الذِّئْبِ فَدَفَعَهُ إِلَى أُمِّهِ فَقَالَ لَهَا جَبْرَئِيلُ ع يَا أَمَةَ اللَّهِ أَ رَضِيتِ لُقْمَةً بِلُقْمَةٍ. 🔗ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص140 @Hadith1398

📝تاملی بر دعای معروف ماه رجب 🖌#محسن_سلیمانی طلبه مقطع خارج فقه و اصول 🔹طبق نقل معروف، این دعا مختص به ماه رجب است ولی مختص به اوقات بعد از نماز نیست و در هر ساعتی از صبح و شب این ماه شریف می‌توان آن را خواند و طبق نقل دیگر، این دعاء از ادعیه غیر موقت است و خواندن آن در هر زمانی وارد شده است. آنچه در حال حاضر متداول شده به این صورت است که افراد در حال خواندن فقره پایانی، با دست چپ محاسن خود را گرفته و انگشت سبابه دست راست را برخی با سرعت زیاد و برخی با سرعت کم به چپ و راست تکان می‌دهند. 🔸به نظر می‌رسد که آنچه حضرت در این دعا انجام دادند، صرفاً یک عمل تعبدی نبوده بلکه ایشان حالتی را ایجاد نمودند که واقعاً مبین حالت تضرع، انکسار و التجاء به درگاه الهی بوده است؛ بنابراین باید التجاء به وسیله انگشت سبابه به نحوی باشد که وجداناً این حالت تضرع ادراک شود و تناسب داشته باشد. براساس تجربیات شخصی و آنچه از عامه مؤمنین دیده شده، چنین تناسبی احساس نمی‌شود و اتفاقاً فلسفه این نحوه حرکت انگشت سبابه از جانب بسیاری از افراد، محل سؤال و اشکال است. در برخی نوشته‌ها دیده می‌شود که به جهت تقریب به ذهن این حالت را تشبیه به حالتی نموده‌اند که سگی در مقابل صاحب خود دم تکان می‌دهد و چنین استفاده کرده‌اند که فردی که مشغول به دعای ماه رجب است با این تشبیه ذهنی، حالت خضوع و خشوع را به دست می‌آورد ولی این تشبیه و این استفاده، هیچ وجه قابل قبولی ندارد و پذیرفتنی نیست و همواره در لسان ادعیه و روایات، از حالات خضوع و انکسار عبد در مقابل مولی سخن به میان آمده نه حیوان در مقابل صاحب خود! @Hadith1398

📝تجویز فرار از بیماری‌های مسری 🔹از محمد بن مسلم نقل شده که از امام صادق علیه السلام پرسید: چون وبا در سرزمینی افتد، آیا از آن کناره‌گیری کنیم؟ پس فرمود: چه اشکالی خواهد داشت که از وبا بگریزی؟؛ محمد بن مسلم قال‏: قلت له وباء اذا وقع فى الارض ا نعتزل قال و ما باس ان تعتزل الوباء؟ (الأصول الستة عشر، شبستري، ص150) پاسخ امام به گونه‌ای است که این گونه فرار یک واکنش بدیهی عقلی فرض شده. 🔸اما اهل سنت روایاتی از پیامبر (ص) نقل کرده‌اند که فرار از طاعون یا وباء، مانند فرار از جنگ و مردن با وبا را شهادت توصیف کرده اند. اما ظاهراً این احادیث بر امامان عرضه شده و ائمه آن را مخصوص فرار از طاعون در مرز مقابله و نبرد با دشمن دانسته‌اند: 💬از حلبى نقل شده که از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: در ناحیه‌ای از شهرى وبا آمده و کسی از اين‏ قسمت به جای ديگر شهر منتقل گردد، يا در شهرى است و از آنجا بشهر ديگر منتقل شود (چگونه است)؟ فرمود عيبى ندارد، و اينكه پيغمبر (ص) از اين كار نهى فرمود تنها در آنجائى بود كه ديده‏‌بانانى در برابر دشمن بودند و وباء در آنها پيدا شد، رسول خدا (ص) فرمود: هر كه از آنجا بگريزد همانند كسى است كه از جنگ با دشمن گريخته، و اين سخن را فرمود، بخاطر آنكه نمي‌خواست آنها مراكز خود را خالى كنند (و راه را براى ورود دشمن باز كنند)؛ علي عن أبيه عن ابن أبي عمير عن حماد بن عثمان عن الحلبي عن أبي عبد الله ع قال: سألت أبا عبد الله ع عن الوباء يكون في ناحية المصر فيتحول الرجل إلى ناحية أخرى أو يكون في مصر فيخرج منه إلى غيره فقال لا بأس إنما نهى رسول الله ص عن ذلك لمكان ربيئة كانت بحيال العدو فوقع فيهم الوباء فهربوا منه فقال رسول الله ص الفار منه كالفار من الزحف كراهية أن يخلو مراكزهم. (الكافي، ج8، ص108 و نک: معاني الأخبار، ص254 و علل الشرائع، ج2، ص520) 🔹با این حال در روایت دیگری قید دیگری نیز برای تجویز فرار از وبا ذکر شده که آن عدم وقوع وبا در مسجدی است که شخص در آن نماز می‌خواند؛ و سألته عن الوباء يقع في الأرض هل يصلح للرجل أن يهرب منه قال يهرب منه ما لم يقع في مسجده الذي يصلي فيه فإذا وقع في أهل مسجده الذي يصلي فيه فلا يصلح له الهرب منه‏. (مسائل علي بن جعفر و مستدركاتها، ص117 و نک: معاني الأخبار، ص254) 🔸اما ظاهراً فقهاء شیعه آن را حمل بر کراهت کرده‌اند. به عنوان نمونه صاحب عروه می‌نویسد: «و يجوز الفرار من الوباء و الطاعون و ما في بعض الأخبار من أن الفرار من الطاعون كالفرار من الجهاد مختص بمن كان في ثغر من الثغور لحفظه نعم لو كان في المسجد و وقع الطاعون في أهله يكره الفرار منه‌.» (العروة الوثقى، ج‌1، ص: 376‌) @Hadith1398