غزل #شماره_470 سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

غزل #شماره_470 https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

خوانش غزل #شماره_470 با صدای #محمدی_پارسا (ادمین کانال) https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

خوانش غزل #شماره_470 با صدای استاد #گرمارودی https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

خوانش غزل #شماره_470 با صدای خانم #ژاله_علو https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

#معنای_واژگان غزل #شماره_470 مالامال: لبريز، مملوّ، پر. دريغا: (شبه جمله) آه (از كمبود و فقدان). مرهم: ضماد و داروى مسكّنى كه به منظور رفع درد به موضع درد مى‌مالند. خدا را: براى رضاى خدا. همدم: هم نفس. چشم آسايش: چشمداشت براى آسايش، اميد و انتظار آسايش. تيزرو: سريع السّير، زودگذر. احوال: گردش و تغييرات زمانه، اوضاع و احوال. صعب: سخت. بوالعجب‌كارى: كارى بس شگفت‌آور. چاه صبر: (اضافه تشبيهى) صبر به چاه تشبيه شده است. ضمنا اشاره به چاهى دارد كه بيژن به دستور افراسياب در آن زندانى شد و آخر الامر بدست رستم از آن رهايى يافت. چگل: ناحيه‌يى كه بين خلّخ و تخس و قرقيز محدود و از شهرهاى ترك‌نشين آسياى مركزى است و اهالى آن به زيبايى مشهورند و كنايه از منيژه دختر افراسياب است. شاه تركان: كنايه از افراسياب است كه به دستور او گرسيوز برادرش، بيژن را در چاه حبس مى‏كند. كو رستمى: رستمى كجاست (كه بيايد و نجات دهد). ريش باد: مجروح باد. اهل كام و ناز: كامروايان و صاحبان نعمت و آسايش. رهرو: سالك. جهانسوز: بى‌باك و ماجراجو و پردل، هستى‌سوز. خام: ناآزموده. بى‌غمى: درد نكشيده‌يى، بى‌دردى. عالم خاكى: روى زمين. خاطر: دل. ترك سمرقندى: تيمور كه ترك و اهل سمرقند بوده و در اوايل فتوحات خود به هر كجا مى‌رسيد عرفا و دانشمندان را محترم مى‌شمرد و خود مردى فاضل و باهوش بود. موليان: (بر وزن كوليان) مخفّف مواليان. چه سنجد: چه سنجشى دارد، چه ارزشى دارد، چه وزنى دارد. استغنا: بى‌نيازى، چشم‌پوشى از مال و جاه و مقام دنيائى. نمايد: به نظر مى‌رسد. هفت دريا: قدما تعداد درياهاى روى زمين را هفت عدد مى‌دانستند، كنايه از درياهاى پهناور و بزرگ. برگرفته از کتاب شرح جلالى بر حافظ، ج‌4، ص: 2476‌ https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

ترجمه غزل #شماره_470 #زبان_انگلیسی با ترجمه #هنری_ویلبر_فورس 🌎🌎🌎🌎🌎🌎🌎🌎🌎🌎 1 Alas! full, full of pain is my heart, a plaister! O God! through loneliness, to life my heart hath come; a companion! 2 From the swift moving sky, hope of ease, hath who? O Saki! a cup bring, so that I may rest a while. 3 Arise. To the saucy ones of Samarkand, let us give our heart; For, from its breeze, the fragrance of the river Mulian cometh anon. 4 To a wit, I said: " Behold these circumstances." He laughed and said: "A work, difficult; a state, the father of wonders; perturbed, a world." 5 In the Pit of patience, for that candle of Chigil, I consumed; Of our state, the King of the Turkans is careless. Where a Rustam? 6 In the Path of love-play, calamity is safety and ease; Wounded be that heart that with pain desireth a plaister! 7 No path, into the street of profligates, is for the man of desire and indulgence A wayfarer is necessary, a world-consumer; not a raw one, without a grief. 8 In this dusty world, to hand cometh not a man; It is necessary to make another world, and anew a man. 9 Hafiz! before love's independence what weigheth thy weeping? For, in this deluge, the seven seas appear a little night-dew https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

ترجمه غزل #شماره_470 #زبان_عربی 🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦 إن صدري يفيض بالآلام...فهل من مرهم مجرّب...؟! و إن قلبي يضيق بالوحدة...فهل من صديق مقرّب...؟! و هذا الفلك الجامح لا يدع أحدا في راحة و هناءفأحضر إليّ...أيها الساقي...!كأس الخمر حتى أستريح لحظة من العناء...!! و لقد طلبت إلى أحد الأذكياء أن ينظر إلى هذه الأحوال فأجابني ضاحكا في ارتياب: إنها أيام هو جاء...و أمور سوداء...و عالم في اضطراب...!! فاحترقت في صبري،و أنا أتطلع إلى شمعة من«تركستان» و لكن مليك الأتراك خالي الذهن عنّا...فهل من«رستم»في إيران...؟! و من البلية في العشق أن يهدأ العاشق أو يرتاح‏ فيا رب...!احرق قلب من يطلب المرهم و أثخنه بالجراح...!! و أهل الدلال لا سبيل لهم إلى العربدة و الخلاعة فأصبح من الواجب أن يظهر في العالم عارف جاف يحرقه بفظاعة...!! و لم أعد أستطيع أن أعثر على«آدمي»واحد على ظهر البسيطة فوجب أن يتبدل هذا العالم،و تتبدل معه الخليقة...!! فقم الآن...حتى تتجه بخاطرنا إلى«تركي سمرقند»الكبير فعبير«جيحون»يهب نسيمه كشذى الورد النضير...!! و لكن...هل تفيد دموع«حافظ»أمام استغناء الحبيب...؟! و البحار السبعة،قطرة صغيرة الى جوار ما عقده دمعي من بحر عجيب...!! https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

ترجمه غزل #شماره_470 #زبان_فرانسه 🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷 1. Ma poitrine est toute douleur, ah, hélas! Un onguent! Le coeur n'en peut plus de solitude. Ô Dieu, un confident! 2. Qui espère du ciel véloce la tranquillité? Échanson, donne-moi une coupe, je me reposerai un instant! 3. Lève-toi, allons donner notre coeur à ce Turc de Samarcande, puisqu'avec sa brise nous vient le parfum du canal de Mouliyân. 1121 4. Je priai un homme avisé de regarder cette situation. Il sourit et répondit « Pénible jour, étrange condition, monde en déroute! » 5. Au puits de la patience je brûlai pour ce Flambeau de Tcheguel. Le roi des Turcs n'a souci de notre état. Où trouver un Rostam? 6 Au chemin des jeux de l'amour, sécurité et repos sont une calamité. Que blessé soit le coeur qui veut un onguent sur le mal que Tu fais ! 7. Les gens qui se plaisent à leurs désirs n'accèdent pas rue du Libertinage. Il faut un cheminant incendiaire du monde, non un fruste débutant! 8. Le propre de l'homme ne se trouve pas en ce monde de terre. Il faut construire un autre monde et refaire un Adam! 9. Que pèsent les pleurs de Hâfez devant l'amour qui suffit à tout? Car en ce déluge, les sept océans paraissent la rosée d'une nuit. https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400

ترجمه غزل #شماره_470 #زبان_ترکی_استانبولی 🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷 Göğüs, ağzına kadar dertle dolu.. Yazık, bir merhem olsa bari. Gönül, yalnızlıktan ölüm haline geldi, Yarabbi bir hemdem! Bu çabucak gelip geçen kâinattan emniyet ve istirahate kavuşmayı kim umabilir? Sâki, bir kadehcik sun da bir an olsun rahata kavuşayım ! Kalk da rüzgârından huriler huyunun kokusu gelip duran şu Semerkand güzeline gönül verelim. Anlayışlı birisine "şu ahvale bak" dedim; güldü de dedi ki: "Pek güç bir gün, çok şaşılacak bir iş ve perişan bir âlem!" Çigil güzeli için sabır kuyusunda yandım yakıldım da Türklerin padişahı halimi bilmiyor. Nerde bir Rüstem? Aşıklık yolunda emniyet ve istirahat, bir belâdır. Senin derdine düşüp derman arayan gönül büsbütün yaralansın! Kendi emelleri için çalışanlarla, naz ehli olanlara rintlik civarına yol yok. Bu yola öyle bir yolcu gerek ki cihanı yaksın yandırsın.. ham ve gamsız kişi değil! Topraktan yaratılan bu âlemde bir tek adam bile ele geçmiyor. Başka bir âlem yaratmak, yeniden bir insan halketmek lâzım! Aşk istiğnasına karşı Hafız'ın tövbesinin ne değeri var ki? Bu deniz, öyle bir deniz ki burada yedi derya bile çiğ tanesi gibi ehemmiyetsiz görünmekte https://eitaa.com/Hafiz_1400 https://t.me/Hafiz_1400