صدای لا اله الا اللّه فرشتگان بلند میشود. تابوتیروی شانه ها، سمت بقیع تشییع میشود.
باز هم بقیع ، چقدر این خاک قداست دارد! چقدر این نقطه از زمین"مطهّر" است. آرامگاه آسمانیان زمینی
وای اگر لب باز کند، چه عقده ها که میگشاید، چه رازها که فاش می کند، و چه گنج های پنهانی که " آشکار" می سازد.
چقدر مدینه بوی غربت و بی کسی می دهد! انگار خاک بی پدری بر سرش ریخته اند. از هر نقطه، صدای ناله می آید، کوچه ها ، خانه ها ، دیوارها، پنجره ها همه آرام مظلومیت کسی را می گریند
صدای لااله الا اللّه در سکوت تیغ می پیچد، و پیکری مطهر سوخته از نازیباییها میهمان "بهشت" میشود، و هنوز بعد از گذشت سال ها، مظلومیت امام مظلوم "شیعه" را ضجه می زنیم ....