یا حبیب الباکین
به صلابت حضرت ام البنین سلام الله علیها
آفریدی بهشت برین را
تا که روشن کنی سرزمین را
احسن الخالقین هم به مدحت
بر لب خود نشاند آفرین را
چار دفعه چه زیبا نشاندی
در رکاب حسینی نگین را
من چه باید بگویم خدایا
شیرزن را زنی این چنین را
رودهای جهان هم نبردند
بی‌وضو نام ام البنین را
بس که او روضه‌ها را شمرده
گشته از داغ زهرا فسرده
فاطمی‌تر از او ما ندیدیم
بارها از غم کوچه مرده
دل به مولا علی داده اما
جان خود را به زهرا سپرده
او که در زندگی آب و نان هم
قبل فرزند زهرا نخورده
دست‌های ادب را گرفته
با خودش تا به معراج برده
تو نبودی و یک کربلا درد
از عطش رنگ آلاله‌ها زرد
کودکان تشنه بودند اما
آسمان هم به رویش نیاورد
دیدن خیمه‌ی مشک‌ها هم
کودک تشنه را تشنه‌تر کرد
این طرف یک نفر بود تنها
آن طرف لشکر ناجوانمرد
آه از آن زمانی که دشمن
سوی عباس امان‌نامه آورد
رنگ از روی ماهش پریده
مانده با آن دو دست بریده
تو نبودی به دامن بگیریش
جای تو مادری قد خمیده...
درد خیلی کشیده‌ست اما
بیشتر او خجالت کشیده
تا کنار برادر، برادر
خویشتن را به زانو کشیده
او نفس می‌زد اما نفس‌هاش
مثل جسمش بریده بریده...
#سید_حمیدرضا_برقعی
@hamidreza_borghei
