🔹 فقط کار نیست که آدمو خسته میکنه.
اقتصاد فردی مولود مدرن، بیکاری و معطلی رو رواج داده که این رفاه نیست، بلکه سردرگمی و سردی زندگی و بی نظمی و پژمردگی جانیه.
کار هم خستگی داره،
بیکاری هم خستگی داره.
هم میشنویم که ‹ خیلی کار کردم خسته ام ›
هم میشنویم که ‹ از بیکاری خسته شدم ›
هم ‹ از بیکاری حوصله ام سر رفته ›
هم ‹ از کار زیاد حوصله ام سر رفته ›
سر رفتن حوصله یعنی خالی شدن ناکوکی،
یعنی فرو ریختن لحظات سازنده
تعادل بین کار ( حرکت ) و بیکاری ( سکون ) نه یعنی نصف کردن و برابری مقدار کار و بیکاری!
بلکه یعنی به جاش کار و به جاش بیکاری.
یعنی چه بهتر اینه که یه جاهایی کار کنی و یه جاهایی کار نکنی.
اما این روزا تعادل به هم خورده به نفع بیکاری .
مصرف ساندویچی! ره صد شبه یک شبه پیماندن تا به بیکاری رسیدن،
این که 👆 رفاه نیست!
این بیکاری مصنوعی ، روش پرورش آدم وارفته و ناکوکه . تعطیل زندگی طبیعی است و رونق حواشیه و بیماری.
رفاه اینه که مقداری کار کنی و مقداری کار نکنی. همونی که طبیعت زندگی اقتضا میکنه.
باکاری بیش از بیکاری ، باعث داغ کردن و سوختن شده ، و ملالت رنج ، و محرومیت از فراغته، آخه چرا؟
بیکاری بیش از باکاری ، باعث خمود بدن ، و طغیان ذهن ، و گم کردن جوهر زندگی ، و حس اضافی بودن ، و افتادن به دام ماشینی زیستن ، و خستگی وجود.
تعادل باکاری و بیکاری ، روی خط زندگیه ، جایگاه انسانی ، و کیفیت بودن و آرامش روح و روان.
گول زیستهای اشتباه امروزی رو نخوریم که اهدافی پنهان را دنبال میکند که ربطی به ما ندارد.
بخشی از اوغات به کار و بخشی به تفریح و بخشی به دیدار با دوستان و بلاخره بخشی را به راز و نیاز با بهترین دوستها به نام خدا، اختصاص دهیم
رخوت و دل مردگی در کمین مسافرانی است که از مقصد منحرف گشته اند.
@HamiErtbat
کار مقدمه بیکاری و بیکاری مقدمه کار است یا به گونه ای دیگر باید؟
