ای شیعه‌ی اثانی‌عشر؛ حضرت باقر دین زنده شده از هنرِ حضرت باقر بخشید به اسلام مبین گرمی و رونق گنجینه غرقِ گهرِ حضرت باقر تا روز قیامت همه؛ چون آینه مات‌اند از دانش و علم و هنر حضرت باقر زینت ده‌توحیدپرستان جهان است گلزار گل و بارور حضرت باقر قدسی نفسان حرم قدس ندیدند جز نورِخدا در نظرِ حضرت باقر مرغان دعا تا حرم دوست رسیدند درسجدهی شام و سحر حضرت باقر جابر چه صمیمانه ز درگاه پیمبر آورده سلامی به بر حضرت باقر از فتنه بپرهیز که این بارگران است باری که کند خم کمر حضرت باقر عمری ز غم کرب و بلا خونِ‌جگر خورد قربان دل و چشم تر حضرت باقر پیوسته غم فاطمه و غربت حیدر آتش زده بر بال و پر حضرت باقر زهرِستم و کینه بیداد چه‌کرده‌است با جان و دل و با جگرِ حضرت باقر افسوس که در سوگ نشسته‌است مدینه زین داغِ گران با پسرِ حضرت باقر دادند مرا کوثر توفیق «وفائی» تا آن که شوم نوحه‌گرِ حضرت باقر - سیدهاشم‌وفایی -