- حالِ‌من‌چون‌حال‌بیماری‌است‌زیرِدست تو هر چه بدتر می‌شود انگار بهتر می‌شود :))

- برگرد ای توسل شب زنده دارها . . .

- شب ها بدون آمدنت صبح می‌شوند 💔 .

یک نجف‌ قسمت‌ ما کن‌ به‌ خدا‌ یک عمر است ؛ غصه‌ی‌ جامعه‌ خواندن‌ دم‌ ایوان‌ داریم ..

جوان نجف که نبیند ، جوانِ ناکام است!:)..》

آن طبیبی که مرا دید و ندادم دارو خوب داند که دوای دل من [ دیدار ] است..

-

آنقدر گریه میکنم که بگوید عاقبت نوکر ، زِ اشک خود ، سـفرِ کربـلا را گرفت💔:)

- اسلام علیک یابن امیرالمؤمنین

دلتنگ تو ام که به دادِ دلم برسی..!💔

#پانصدحدیث!

- می شود صبحی از خواب برخیزم و از پنجره خانه ام تو را تماشا کنم:)؟

-

می‌دانی چرا جمعه‌ها، ندبه‌ها خلوت است ؟ می‌دانی چرا ندبه را جمعه‌ صبح باید خواند؟ می‌دانی خدا می‌خواهد با ما چه کند ؟ می‌دانی ما داریم با اماممان چه میکنیم ؟!. می‌دانی . . . جمعه تنها روزی‌ست که همه آن را برایِ خودشان می‌خوانند راحتی و آسایش و خانواده.. خدا می‌خواهد که صبح این خودمانی را خرج خودی‌ترین فرد زندگی‌ات کنی؛ امامت.

- یا عالی بحق علی'ع'عجل الولیک الفرج :)

کماکان‌ملتمسِ‌دعایِ‌شما ؛ :)

- خاک‌باش‌،علی‌ابوتراب‌است(:!

من‌الصعب‌تهدئة‌القلب‌الذي‌يريدك‌دوماً!‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سخت‌است‌آرام‌ڪردنِ‌قلبی‌ڪه‌توراهميشہ‌ مۍخواهد..💔(: ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

- قَسیمُ النّارِ و الجَنَة -

جوان بودند، پر از شور و حرف. حرف‌های زیادی هم شنیده بودند؛ تبلیغ دشمن علی، بر ضد علی'ع' زیاد بود. جوانان هم نه علی‌شناس بودند نه کسی از فضایل علی'ع' برایشان گفته بود..معترض بودند. در کوچه کنار هم جمع شده بودنو که علی‌ابن‌ابی‌طالب همراه چند تن از یارانشان از مقابلشان گذشت‌ جوانان، امام را بی‌احترامی خطاب می‌کردند‌. امیرمؤمنان بی‌حرف گذشت. یاران آمدند پاسخ جوانان با بدهند که امام فرمود؛ بگذرید.. گذشتند و یکی از یاران باقی ماند. امام خطابش کرد که بیاید. آمد، سرگشته و اندوهگین. امام پرسید ؛ چه شده ؟ صورتش پر از شرم بود سرپایین انداخت و گفت؛ - آقا دو تا از این جوان‌ها پسران من‌اند. آقا نه سرزنش کرد نه نصیحت. به دلِ یارش، دل داد و فرمود ؛ - میخوای با آنها گفت وگو کنم ؟:) مرد سرش را بی اختیار خودش و از تعجب بالا آورد. - می‌شود ؟ و شد‌. مرد پسرانش را صدا زد. یکی اجابت کرد و آمد آن دیگری، نه!. امام دلبر است. با صحبتی فکر و دل جوان را آرام کرد. آورده‌اند ؛ - همو در کربلا، در رکاب حسین، شربت شهادت نوشید و دیگری در سپاه یزید...

بادرد‌صبرکن‌که‌دوامی‌فرستمَت!! امضاء: ولی‌عصر‹ارواحنافداه›برای‌ایران💔(:

کجایی؟ ای که عمری در هوایت نشستم زیر باران ها...

-

- خواهم که در این میکده آرام بمیرم . . :)