(1) "آنچه در مدرسه نمی آموزیم." رحیم کاویانی(پویا) دکترای تاریخ فرهنگ و تمدن اسلام (فارغ التحصیل از دانشگاه UM مالزی و بورسیه مقطع دکترا از کشور ژاپن) مولف کتب تاریخی و مترجم کتب تربیتی و معنوی( با نگاه خاص به تربیت مادران و کودکان) علاقمند به ورزش(تکواندو، شنا، دوچرخه سواری، کوهنوردی) علاقمند به موسیقی علاقمند به مسافرت و جهانگردی ایمیل: pooyakaviani@gmail.com

(2) آموزش مدارس ما با سرمایه گذاری در مغز و ذهن شروع می شود. غالب اولیاء و مربیان در خانه و مدرسه تاکید بر حفظ مطالب دارند و هر دانش آموزی که قدرت حفظ بالاتر داشته باشد، موفق قلمداد می شود. نقطه مقابل این تفکر مکاتب جدید آموزشی هستند که علاقه چندانی به آموزش مدرسه ای و حتی دانشگاهی ندارند. به همین دلیل است که تنوع مکاتب آموزشی غیر مدرسه ای در حال شکل گیری است. برای نمونه می توان از طرح های "مدرسه در خانه"، " ذهن های غیر مدرسه ای" و " مدرسه در طبیعت" نام برد. ژاپنی ها هم کتابی دارند تحت عنوان "آموزش قلب ها و اندیشه ها". ظاهرا کشورهایی که به جایگاه قلب در آموزش توجه خاصی دارند، موفق ترند. اسلام و قرآن هم توجه خاصی به امر "قلب" دارد." امام صادق فرمودند: أَلْعِلْمُ نُورٌ یقْذِفُهُ اللّه فِی قَلْبِ مَنْ یشآء .علم، نوری است که خداوند به قلب هرکس که بخواهد می افکند. لطفا به جایگاه قلب فکر کنید تا در آینده بیشتر در مورد آن صحبت کنیم.

(3) Slinking Whisperers"" تا حالا شده که در موقعیت های خاص و بحرانی مرتکب عملی شوید که به اشتباه بودنش یقین دارید؟ اما از درون یک نفری یا یک محرکی شما را تحریک می کند که آن عمل نادرست را مرتکب شوید و یا آن حرف غلط را بزنید. غربی ها اسم این محرک درونی بد فرجام را Slinking Whisperers"" گذاشته اند. اینکه دوست ندارید نسبت به والدین، همسر، فرزند ، همسایه، همکار و... رفتار غلطی داشته باشید اما این محرک درونی شما را به بدترین وضعیت سوق می دهد. بعد از اینکه آرامش خودتان را به دست آوردید، پشیمان می شوید. سعی در جبران اشتباه می کنید. عذرخواهی می کنید. دلجویی می کنید. این وسوسه درونی که متاسفانه ما را به خشم، عصبانیت و دیگر بدی ها سوق می دهد، در نگاه کتاب آسمانی قرآن معروف است به " وسواس الخناس". اکثرا قلب را نشانه می رود. اگر مراقبش نباشیم هر رابطه ای را به هم می زند. راه برون رفت از این مخمصه در همین کتاب وجود دارد.

(4) یکی از سوالاتی که در اکثر کلاس ها، کارگاهها، سخنرانی ها و یا محافل خصوصی در حوزه تعلیم و تربیت از بنده می شود این است که: " اکنون متوجه اشتباه خود در امر فرزند پروری شدیم، ولی دانشی در این حوزه نداریم، چه کار کنیم؟" سوال بسیار خوبی است. همین که متوجه شویم بعضی از رفتارهای ما در حوزه تعلیم و تربیت اشتباه بوده، نکته مثبتی است! دوست دارم در این جا از یک میان بر و تکنیک عالی صحبت کنم: پاسخ این سوال در کتاب "نظریه انتخاب" نوشته ویلیام گلاسر آمده است: از یک عالم دینی سوال شد من که سواد تربیتی ندارم، در مورد تربیت فرزندانم چه کار کنم؟ ایشان در جواب گفتند: عاشق همسرت باش. دوست داشتن همسر اولین گام در فرایند تربیت و فرزند پروری است. در کتاب " 5 اصل بنیادین در تربیت" نیز به آن اشاره شده است. امکان ندارد که شما رابطه خوبی با همسرتان نداشته باشید و بتوانید فرزند خوبی تربیت کنید. اولین گام در فرزندپروری، داشتن رابطه خوب با همسر است. این بحث ادامه دارد..... حواسم بهت هست!

(5) سفر یکی از بهترین تفریحات خانوادگی ما محسوب می شود. سال 1396 سفر به اروپا را از جنوب شروع کردیم و بعد از مدتی از شمال خارج شدیم. آخرین کشوری که در اروپا دیدیم کشور دانمارک بود. دغدغه ما در همه سفرها بازدید از مدارس و گفتگو با معلمان آنهاست. در یکی از شهرها که یادم نیست کپنهاگ بود یا آهورس، به دنبال پیداکردن مدرسه ای بودیم. از یکی از شهروندان سوال کردیم این نزدیکی ها مدرسه ای هست؟ گفت: دقیقا مقابل مدرسه ایستاده اید! پرسیدیم کجاست؟ پاسخ داد: همینی که در حیاطش این مجسمه " دنیا را با هم بسازیم" قرار دارد. بیشتر شبیه پارک بود تا مدرسه! امیدوارم مدارس پیش دبستان و ابتدایی ما به " فقط و فقط یک پارک بازی" تبدیل شود. معنای "Learning through playing" نیز همین است و بس. حواسم بهت هست!

(6) جایگزین طلایی حذف 7 ت در فرایند تربیت در اکثر جلسات دانشگاهی و کارگاه ها، از حذف و جایگزینی 7 کلمه که با ت شروع می شوند در فرایند تربیت، صحبت می کنم. آن کلمات سمی عبارتند از: تنبیه، تهدید، توهین، توبیخ، تطمیع، تحمیل و کمی با احتیاط تشویق. البته کلمات سمی دیگری هم هستند که باید از چرخه تربیتی حذف شوند، مثل: زورگویی و اجبار، فریبکاری، انتقاد و سرزنش، گلایه کردن، نق زدن، رتبه بندی و درجه بندی و کلمات مخرب دیگر که هر کدام می تواند روابط مربی با متربی را به کلی تخریب کند. کاملا آگاهم حذف این کلمات برای ما که متاسفانه با آنها بزرگ شده ایم سخت و طاقت فرساست (راستش فرایند تربیت بسیار سخت و زمان بر است!). اما در نظر داشته باشید استفاده هر کدام از این شیوه های نادرست تربیتی می تواند آینده کودکان و دانش آموزانمان را نابود و رابطه ما را با عزیزانمان مکدر کند. پس چه کار کنیم؟ لطفا این کلمات را از فرهنگ لغات ذهنتان حذف کنید و کلماتی چون دلسوزی و گوش دادن، حمایت و مذاکره، دلگرمی دادن، عشق ورزیدن، دوست بودن و دوست داشتن، اعتماد، پذیرش، استقبال و احترام گذاشتن را در رابطه با عزیزان و احیانا دانش آموزان و دانشجویانتان جایگزین آن ها کنید! حواسم بهت هست.

تاثیر کلام را در این روش آموزشی معلم فرانسوی ببینید.👇👇👇