اونوقته که توی همین محفل امضای رضایت مولا پای پرونده هامون میخوره که خدایااین‌بندت‌مال‌من!‌سرباز‌من! چند میدیش؟!

اونوقته که خدا دست به کار میشه و قیمت میزاره رومون.. برای امام زمانت چقدر میارزی؟! چندچندی با خودت؟!

به پاشدن همین هیئتا باید تو دلاتون گردمحبت به پاکنه دلت حساب کار دستش بیاد که صاحب اصلیش کیه!

حتی تویی که الان پای این هییت نشستی هم دعوتنامش از زیر نگاه مادر رد شده؛ اونوقت این مَن مَن کردنا از کجا میاد خدامیدونه! واقعیت اینه که هیچی نیستیم! بزار یادت نره که همه‌کاره‌ یکی دیگس!

هنر اینه که هیچی هیچی با دست خالی از خودمون یچیز بدردبخورمولا بسازیم و آدمای بدردبخوری برای مولا بشیم..

با دست پُرو که همه بلدن!:) نشدن دیگه بی عرضه بودن! بی عرضه یعنی دست پُرم هیچ کاری ازشون برنمیاد! نشه ما بشیم از همیناها؟! باس از اون باعرضه‌هاش برای مولا بشیم گرفتی؟

نمیشی هم گیر بده که بشی به نفست به خودخواهی هاش به تکروی هاش به زمین و زمان! گیر بده! بخدا مولا این گیردادنه رو روهوا خریداره

صافیه هییت‌ها نگاه مولاست باید وقتی که هییت و محفل از زیر صافیه نگاه مولا رد میشه خالص بده بیرون سرباز بده بیرون دلداده بده بیرون و سرآخرم شهید بده بیرون!

یجوری باشیم که انگار قراره توی عملیات بزرگ امام زمان یه کاره ای بشیم!

باید این دل و روحمونو دودستی تحویل آقا بدیم بگیم آقاجان روحمونو تو تربیت کن تو تربیت کنی قشنگه

بگیم آقاجان بهم علم بده نور بده معرفت بده علم هم نه هرعلمی ها نه علم شیمی و فیزیک و چهارتادونه فرمول اینا عینه حمالی دنیاست من اینو نمیخوام دیدی وقتی یجا کار میگیری بعد میگی کی میشه بازنشسته بشم؟ اینا میگذره رفقا

اون دنیا حتی دلمون برای مستحبات تنگ میشه حسرت خور مستحبات میشیم یه دورکعت نمازشب و.. حالا چه برسه به واجبات..