آری .. محمدِ باقر علیه‌السلام، پسر امامِ تب‌داری‌ست که دیگر عطش و تبش نخوابید. همه‌ی روزش عاشورا بود. وسعت زمین همه برایش کربلا بود.

آری .. محمدِ باقر علیه‌السلام، پسر امامِ تب‌داری‌ست که دیگر عطش و تبش نخوابید. همه‌ی روزش عاشورا بود. وسعت زمین همه برایش کربلا بود.

عطش ما چگونه امشب ارام گیرد؟

سرِّ گریه بر حسین چیست که همه‌ی امامان ما، حتی برای عزای خود، گریه بر جدشان حسین را سفارش کردند؟!

بیست و چهار روز مانده به محرم و از آقای امشب اذن و اجازه بگیر که بیست و چهار روزِ باقی مانده را

چله‌ی اشک بگیری . . . در گوشه‌ خلوتی روضه‌ای بگذاری و اشکانت برای حسین علیه السلام و بوی حسین علیه‌السلام بدهد .. فقط برای حسین علیه‌السلام باشد. فقط وقف و خرج این سِّرالله شود.

حسینِ این خاندان، آبروی عالم است حسینِ این تبار محترم، پرچمدارِ عالم است

حسینِ این خانواده، همان خیری‌ست که خدا اگر کسی را دوست داشته باشد، گریبانش را چنین خیرِ عظیمی میگیرد..

تو نمیخواهی فانی در این حسین شوی؟ فانی در حسینی که آبروی دو عالم است؟

فانی در حسینی که گریه‌ بر او، آبروی رفته را برمیگرداند؟

کل زندگی ات را منسوب کن به اهل بیت پدربزرگ‌ها روی نوه‌ی‌شان جور دیگری حساسند .. پدربزرگ امشب، امام حسین علیه‌السلام است.

نوردیده‌ی پدربزرگها، نوه ها هستند گرفتی که چه میگویم؟

این پدربزرگ را برای تمامیتِ زندگی‌ات به نوه‌اش قسم بده .. قسم به محمدباقرت یا حسین قسم به محمدباقرت یا سیدالساجدین

امشب امام حسین هم بر نوه‌اش داغدار است .. ولی سفارشِ نوه، این است که گریه کنِ پدربزرگش باشید.. این چه عشقی ست؟

مگر میشود محمدباقر علیه‌السلام با گریه های بی‌وقفه‌ی پدرش عجین نباشد و برایش آشنا نباشد؟

مگر میشود صدای گریه هایی که برای حسین است را نشناسد و نشنود؟!

حتما تو زیرنظر این امام قرار خواهی گرفت امشب

به نیت گریه های پدرش، به نیت آن صدای گریه‌ های غریب بر جد غریب، به نیت آن جنس بکاء، گریه کن.. گریه.

مگر میشود در زندگانی محمدباقر، این صداها آشنا نباشد؟

مگر میشود در زندگانی امام محمد باقر، جنس گریه‌‌ای که بر حسین بن علی باشد، آشنا نباشد؟

برای اهل بیت با گریه بر حسین‌بن‌علی آشنا تر و مرتبط تر و مانوس تر و اُخت تر بشوید. راه در همین است.

باور کنید راه در همین است. در مسیر قرار گرفتن با همین است. با همین کد به حدی اعلی در بندگی میرسید.