توی حدیثی از حضرت‌علی‌علیه‌السلام تصریح می‌کنه به اینکه: سیأتی الله بقوم یُحِبُّهُم و یُحِبُّونَهُ و یَملِکُ مَن هو بینهم غریب کسی که در میان آنان غریب است، بر آنان حکومت می کند..

فرزند به مادرش می‌ره دیگه.. آخ مادر

بچه‌ها ماهم بچه‌های همین مادریما.. حق فرزندیو خوب ادا کردیم یا نه؟

نکنه یه وقت ماهم بشیم مثل اونایی که مادرمونو فرزنداشونو تنها گذاشتن😭

حقیقتش اینه که من بلد نیستم حرف بزنم، اصلا بهم نمیخوره این مدل حرف زدن، ما خودمون از اوناییم که هرموقع باید می‌بودیم.. 😭😭😭

دلمون خیلی تنگ کربلاست نه؟

خیلیااربعین رفتیم..

خیلیامون اما.. جاموندیم، جسممون جاموند

توفیق زیارت نداشت

بچه ها دلمون تنگه کرباست خیلی

ولی یه سوال چندبار تاحالا اینطوری دلمون بی قرار کربلای زمانَمون شده؟

بچه ها یه وقت نشیم از اوناییکه الان خودمون داریم توی زیارت عاشورا به عنوان اولین افراد لعنشون میکنیم

پای امام بودن هزینه داره

زحمت داره

ازخود گذشتگی میخواد

تلاش میخواد

همه که آرمان و دانیال و محمدرضا و.. نمیشن

ولی ماها ما هیئتیای مادر.. حتما ازاونا میشیم دیگه آره؟

توی هیئت مادربودن توفیق میخواد، الکی که نیست.. به هرکس که نمیدن این توفیقو

کسی که ائمه دعوتش کردن به هیئت مادرشون، حتما دلشون قرصه بهش دیگه ازش مطمئنن

روش یه حساب دیگه و ویژه‌ای بازکردن

حتما یه روزی قراره وقتی سر از تن جدا شد توی دامنشون بگیرن سر این نوکرو سر این کنیزو

اگراز دستش بدیم.. فقط خودمون مقصریم

به مرگ جاهلیت نمیریما بچه ها.. ائمه امیدشون به همین ماهاستا

یه سریامون بچه محله های امام رضاییم، یه سریامون خوش رزقای حضرت معصومه ایم، یه سریامون از نصف جهونیم و.. یکیمون لر، یکیمون فارس، یکیمون ترک و..

ولی بچه ها ما همه بچه های یک مادریم.. ﴿ما بچه‌های مادر پهلو شکسته‌ایم﴾

خب.. طبق قول و قرارای قبلیمون با هیئتیای درجه یک و قدیمیمون توی به سری از هیئتامون، یه قول و قرارایی میزاریم

یه کار قشنگو اضافه میکنیم و یه کار ناپسند هم کمش میکنیم

قبلش متوسل بشیم به آقامون، به منتقم اصلی مادر..