﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 150 ⚜️ «یا أیُّها الذین آمَنُوا ...». قسمت 2 🗂 بله در تعبیرِ «یا ایها الذین آمنوا ...»، با این‌که صیغه جمع مذکر مغایب است ولی به دلیل وجود قرینه منادی چنین ترجمه‌ای ارایه می‌گردد؛ هر چند صحیح هم است که به نحو جمع مذکر مغایب ترجمه شود و گفته شود: ای کسانی که ایمان آورده‌اند! و حتی أصحّ و أنسب با همین ترجمه است. 📂 پس، درست است که منادا همان مخاطب است ولی وقتی اسم فردی برده شود با آن معامله غایب می‌شود چون اسم ظاهر در حکم فرد غایب است و از این رو در لفظ باید مراعات آن را نمود. از این رو باید صیغه مغایب ذکر شود تا ضمیر«و» با مرجع ضمیر«أیُّ» تطابق داشته باشد. #یا_أیُّها_الّذین_آمَنُوا #منادی ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 151 ⚜️ «یا أیُّها الذین آمَنُوا ...». قسمت 3 🗂 بدین بیان، قالب کلیِّ «منادا و جمله نداییه»، بدین روال است که در ابتدا نام مخاطب برده می‌شود و در ادامه، یا از وی درخواستی صورت می‌گیرد و یا مطلبی به او گوشزد می‌شود. 📂 حال، از این روست که وضعیت در عبارتِ «یا أیُّها الذین آمَنُوا إفعَلُوا کذا»چنین است چون «أیّ» منادای نکره مقصوده بوده و «الذین» نعت و یا بدل از آن؛ و این هم باید در حکم غایب باشد و صله هم که توضیح دهنده همین اسم ظاهر است در حکم غایب بوده، و طبیعی است که صله هم باید در حکم مغایب باشد. 📂 بر این اساس، در عباراتی مانند «یا من إسمه دواء و ذکره شفاء»، باید چنین ترجمه کرد: ای کسی که نام وی درمان است و یادش شفاء‌بخش! ... ؛ هر چند صحیح هم است که ترجمه شود: ای کسی که نامت درمان است و یادت شفاء بخش! #یا_أیُّها_الّذین_آمَنُوا #منادی ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

🔆نشست تخصصی «تحصیل ادبیات عربی، کاستی ها و بایسته ها» ❇️ حجت الاسلام و المسلمین محمد عشایری منفرد ⏳ زمان برگزاری: سه شنبه 20 آذر 1403 ساعت 10:15 مکان : جامعة الزهراء( سلام الله عليها ) ، ساختمان کتابخانه ، معاونت پژوهش ، طبقه سوم 🌐 لینک حضور مجازی: http://onlineclass.jz.ac.ir/?bbb-room=pajohesh پسورد : 123456 #استاد_عشایری_منفرد #ادبیات_عرب #اطلاعیه #نشست 💯 کانال استاد محمد عشایری منفرد (حفظه الله) 🆔https://eitaa.com/ashayerimonfared

💠 اهتمام ائمه علیهم‌السلام به اصلاح ادبیات شیعیان و قرآنی نمودن محاورات ❖ استاد معظم حاج سیدمحمدجواد شبیری: ● یکی از معانی شایع «زعم» همان «قال» است. در لسان العرب ابتدا این معنی برای «زعم» آمده است. ازاین رو است که فعل «زعم» وقتی به معنی «قال» باشد با «لام» متعدّدی می‌شود. همانطور که گفته می‌شود: «قال له»، گفته می‌شود: «زعم له». به این «لام» که پس از «قال» قرار می‌گیرد، لام تبلیغ گفته می‌شود. ● این تعبیر در برخی اسناد نیز وارد شده است. در سندی در تهذیب آمده است: «وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ وَ أَبُو عُثْمَانَ اسْمُهُ عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ حَبِيبٍ 👈 قالَ زَعَمَ لَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ الدُّهْنِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: صَلَاةُ اللَّيْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُذْهِبُ الْهَمَّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ. تهذیب الاحکام؛ ج۲؛ ص۱۲۱ ● این معنی [زعم به معنای قال] هرچند در زمان گذشته رایج بوده، ولی حضرات ائمه علیهم‌السلام تمایل داشتند که شیعیان از این واژه استفاده نکنند. به روایت زیر توجه کنید: ... عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى مَوْلَى آلِ سَامٍ قَالَ: حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام بِحَدِيثٍ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ👈أ لَيْسَ زَعَمْتَ لِيَ السَّاعَةَ كَذَا وَ كَذَا؟ فَقَالَ لَا فَعَظُمَ ذَلِكَ عَلَيَّ فَقُلْتُ بَلَى وَ اللَّهِ زَعَمْتَ. فَقَالَ لَا وَ اللَّهِ مَا زَعَمْتُهُ قَالَ فَعَظُمَ عَلَيَّ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ بَلَى وَ اللَّهِ قَدْ قُلْتَهُ قَالَ نَعَمْ قَدْ قُلْتُهُ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ كُلَّ زَعْمٍ فِي الْقُرْآنِ كَذِبٌ. الکافی؛ ج۲؛ ص۳۴۲ ● حضرات ائمه علیهم‌السلام مایل بودند که شیعیان با ادبیات قرآنی تکلم کنند. هر چند اصل استعمال صحیح، و بدون اشکال ادبی بوده است، ولی نوعی اشکال فرهنگی و دینی داشته است. 🔺درس خارج فقه؛ دوشنبه ۱۹ آذر ۱۴۰۳ @madras_emb

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 152 ⚜️ «یا أیُّها الذین آمَنُوا ...». قسمت 4 🗂 به عباراتی از دعای پنجم حضرت علی بن حسین السجاد علیه السلام دقت فرمایید: « يَا مَنْ‏ لَا تَنْقَضِي عَجَائِبُ عَظَمَتِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنَا عَنِ الْإِلْحَادِ فِي عَظَمَتِكَ. وَ يَا مَنْ‏ لَا تَنْتَهِي مُدَّةُ مُلْكِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْتِقْ رِقَابَنَا مِنْ نَقِمَتِكَ. وَ يَا مَنْ‏ لَا تَفْنَى خَزَائِنُ رَحْمَتِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ لَنَا نَصِيباً فِي رَحْمَتِكَ. وَ يَا مَنْ تَنْقَطِعُ دُونَ رُؤْيَتِهِ الْأَبْصَارُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَدْنِنَا إِلَى قُرْبِكَ. وَ يَا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْأَخْطَارُ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كَرِّمْنَا عَلَيْكَ. وَ يَا مَنْ تَظْهَرُ عِنْدَهُ بَوَاطِنُ الْأَخْبَارِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَفْضَحْنَا لَدَيْكَ.» 📂 جناب آقای محسن غرویان، مرحوم فیض الاسلام، و حسین انصاریان، سیاق را در همه این فرازها حفظ نموده و به نحو مغایب ترجمه فرمودند ولی مرحوم علامه شعرانی در قالب مخاطب ترجمه را ارایه نموده است و جناب ایشان در آیات شریفه قرآن که به «یا أیُّها الذین آمَنُوا ...» مُصَدَّر شده است گاهی به شکل غایب ترجمه نموده‌اند و گاهی به شکل خطاب. 📂 طبق رصد ناقصی که صورت گرفت، حضرات عِظام مکارم، آیتی و فولادوند از قالب خطاب بهره برده‌اند ولی جناب استاد انصاریان مبنای خویش را حفظ نموده و در ترجمه قرآن هم از قالب غیاب استفاده نموده است ولی حضرت آقای الهی قمشه‌ای و جناب استاد آدینه‌وند با زرنگی تمام، واژه‌یِ «ای اهل ایمان!» را در ترجمه خویش آورده‌اند. #یا_أیُّها_الّذین_آمَنُوا #منادی ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

#مجموعه_سایت‌های_پژوهشی #قرآن_حدیث_پژوهی الکتاب: alketab.org جامع قرآن نور: quran.inoor.ir بالقرآن: app.belquran.com پرتال علوم قرآن: maarefquran.org جامع الاحادیث: hadith.inoor.ir #کتابخانه_تخصصی_رایگان المکتبة الشاملة: shamela.ws مکتبة نور: noor-book.com مکتبة اهل البیت: ablibrary.net مدرسه فقاهت: lib.eshia.ir قائمیه: ghbook.ir #کتابخانه_تخصصی_اشتراکی کتابخانه همراه نور: hamrahnoor.ir کتابخانه نور: noorlib.ir کتابخانه پژوهان: pajoohaan.ir #پایان_نامه_مقاله ایرانداک: ganj.irandoc.ac.ir نورداک: noordoc.ir انسانی: ensani.ir نورمگز: noormags.ir هفته پژوهش مبارک

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 153 ⚜️ مصدر و اسم مصدر. قسمت 1 🗂 پیرامون تعریف مصدر و اسم مصدر، بیان معروف و مشهوری مطرح است که مصدر ناظر به فرآیند و فعلیّت حدث است ولی اسم مصدر ناظر به برآیند، اتمام حدث و آن حالت پایانی که از تحقق حدث حاصل می‌شود است. ✅ اما محقّق یزدی (رحمه الله تعالی) از یک تعریف دقیقی یاد می‌کنند که به نظر می‌رسد از قوت خوبی برخوردار است. 📂 مصدر ناظر به حیثیت صدوری از فاعل است، ولی در اسم مصدر هیچ نگاهی به فاعل و حیثیت صدوری آن مطرح نیست، مانند گفتن و گفتار، نوشتن و نوشتار، نگاه کردن و نگاه، اندیشیدن و اندیشه، و ... . 📂 به بیان دیگر، در اسم مصدر، توجه به فاعل و حیثیت صدوری اصلا مطمح نظر نیست بلکه یک نگاه کلّی مورد نظر است مانند این‌که در استعمالات خود می‌گوییم: «این نگاه و این اندیشه را دوست ندارم.» و این چیزی جز همان اسم مصدر نیست بر خلاف این‌که بگوییم «این حرف زدن تو را دوست نداشتم.» #مصدر #اسم_مصدر ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83