دخترداییم کلاس پنجمه، انشاء نوشته و رفته خونده، معلمشون براش نوشته قبل از اینکه بیای بخونی یه بار از روش بخون که روون شی، رفته بهش گفته نوشته‌های شما چیزی از ارزش‌های من کم نمی‌کنه. :::)))))))

اولین صفرِ زندگی‌مو هیچ‌وقت یادم نمی‌ره، معلممون گفت بیا انشاتو بخون گفتم نمی‌خوام، گفت صفر می‌دما، منم اهمیت ندادم و اونم واقعاً صفر داد.

[ من و با خودت ببر. ]

فهمیدم که نباید وقتی متوجه شدم یکی نمیخوادتم، بیشتر برم سراغش.

مطلوب؛

داشتم فکر می‌کردم هر رفتار آدمی‌زاد چقدر تاثیر داره روی حالِ آدمی؛ انگار تک‌تکِ حرف‌ها، خاطرات، یادگاری‌ها، خنده‌ها و.. مثل یک فیلم از جلوی چشمم رد شدن، با هر کدوم لبخندی آمد و رفت، بغضی آمد، اشک نشده راه بريدن نفس رو پیدا کرد. تو حالاتِ خودم بودم که پی‌وی متینا بالا اومد، یه پیام فرستاد و پشت‌بندش خندید، ناخودآگاه یه لبخندِ کش‌دار جای اون بغضِ خفه‌کننده رو گرفت. آدمی‌زاد همینه؛ می‌تونه با یه چیز خیلی کوچیک کلی از غمای تو دلش رو فراموش کنه، روزایی که حس می‌کنم غم‌گین‌ترین آدم روی زمینم هی با خودم می‌گم چرا وقتی می‌تونیم با رفتار خودمون حالِ هم‌و خوب کنیم، جوری رفتار کنیم که آدم دلش بگیره. حس‌های مبهم و اضافی بهش دست بده و ساعت‌ها تو فکر باشه که چرا این شد؟ یکی مثل متینا که هم می‌تونه رو مخ باشه و هم یکی از دوست‌داشتنی‌ترین آدمای رو زمین برای من بسه. چندتا ازین آدمای قشنگ رو زمین پیدا می‌شه مگه؟

چقلتا

خنکای گوهرشاد بدهید.

از همه‌ی دنیا همین یه گوشه رو تا آخر عمرم به‌من بدید قول می‌دم هیچ‌وقت غر نزنم.