یکی از دبیرامون اصفهانیه، امروز شروع کرد به اصفهانی حرف زدن و تک به تک اسمارو با لهجه میگفت، وارد کلاس میشدی اکلیل بود که میپاشید از صورت بچهها؛ یه جوری همه ذوق کرده بودیم از طرز حرف زدنش که اصلا خدایا شکرت واقعا. =)
جدیداً خیلی آدمِ گریالویی شدم، هرکی هرچی بهم میگه یکی هی تو ذهنم میگه، گریه کن. گریه کننننن. تو الآن باید گریه کنی. همین الآن. و اصلا بهم فرصت نمیده ببینم کجام. فرتی اشکام مثل رود جاری میشه.
