یکم از این حاجخانوم یاد بگیرید بی‌ادبا.

تا آبروی من‌و نبره ول‌کن این فوروارداش نیست.

امام رضایِ خسته‌ها..

رفیقِ دل‌شکسته‌ها..

هی الا از لذتِ شستنِ استکان‌های هیئت می‌گفت هی من نمی‌فهمیدم چی می‌گه و چه لذتی داره، یه شبی که امشب باشه امام رضا اجازه داده با تک‌تکِ سلولای تنم حسش کنم. آقای امام حسین، چرا تا الان نذاشته بودی اینجوری نوکری‌تو کنم دورت بگردم؟

مطمئنم من منتظر یه همچین روزایی بودم که همیشه آرزو داشتم بزرگ شم.

ای صفای قلبِ زارم هرچه دارم از تو دارم.. تا قیامت ای رضاجان، سر ز خاکت بر ندارم..

منم خاکِ درت، گدا و نوکرت مرا از در مران، به‌جانِ مادرت..

از بچگی عاشق این صدا و این شعر بودم.