هر بار که چشمانم را می‌بندم موکب‌های در مسیر طریق را میبینم که خادمانش  تا زوار ایرانی می بینند دست و پا شکسته به فارسی  خوش آمد می گویند و دلشان میخواهد تورا مهمان کنند و هرچه دارند را برایت بیاورند و تو مات این مهمان نوازی شوی، که در هیچ جای دنیا نشانی از آن نیست و نخواهد بود جز در طریق الحسین

هله بیکم! هله بیکم یا زوار الحسین! خوش آمدید زوار حسین! بفرما چای زائر! بفرما!

فرض کن در حال پیاده‌روی هستی و تو فکر کباب ترکی موکب جلویی غرق شدی که ناگهان آب پرفشاری روی صورتت پاشیده میشه! خیلی لذت‌بخش بود، مگه نه؟

این کاری بود که دوستان آب‌پاش در طی مسیر انجام می‌دادن و مردم رو از گرمازدگی و داغی آفتاب نجات میدادن مخصوصا اینکه اگه زائرا چفیه داشته باشن و چفیه‌شون خیس بشه، اصلا انگار کولر به خودشون وصل کردن!

این روزا عطر اقاقی‌ و می‎‌خوام تلخی چای عراقی‌ و می‌خوام

چه خوش است که در گرماگرم مهمانی اربعین، دل به صاحب ضیافت بسپاریم با دعای فرج!

هنگامی که هوا تاریک می‌شود اغلب موکب‌داران که در نزدیکی مسیر پیاده روی خانه دارند زائران را با احترام به خانه‌های خود می‌برند و از آنان پذیرایی می‌کنند.