تعادل روحی برام مثل گنجه.
گنجی که باید شخصیتمو بشکافم بهش برسم و این کار برام مثل علامت سواله.
من نمیخوام آدم بی معرفت و بدی باشم ولی حس میکنم هرچی با هیچکس تعامل نداشته باشم برای بقیه خیلی بهتره.
داشتن یه رفیق قاری اینجوریه که داری تو دنیا و غمای خودت غرق میشی یهو با دریافت ۳۰ثانیه ویس یه آیه از طرفش از این رو به اون رو میشی:)