✨﷽✨ #یک_پند_یک_معرفت ✍هر اندازه انسان از هوای نفس و لذت‌های دنیا منقطع شود در این دنیا از چیزی لذت نمی‌برد و اگر انسان از زندگی لذتی حاصل نکند، زندگی برای او ماهیت خویش را از دست خواهد داد و چون به این مقام رسید تنها یک چیز برای او قابل لذت و باارزش است و آن پرداختن به آخرت است و تنها چیزی که او را آرام می‌کند ذکری است که برای خدا کرده باشد، کلامی است که از خدا شنیده و یا گفته باشد، کار نیکی است که برای رضای خدا کرده باشد. چنین کسی دائم الذکر می‌گردد که جز خدا و مرگ و پیمان عالم الست خود به چیزی اندیشه نمی‌کند. چنین کسی را هیچ کس توان آزارش نیست، چون تمام ابزارهای آزار بشر بر روی انسان‌ها، همگی بر روی نفس و دنیا متمرکز است؛ و تمام خصومت‌های شیطان و وسوسه‌های او بر انسان برای انجام معصیت الهی، بر نقطه ضعف هوای نفس انسان متمرکز است. کسی که نفس خود را از دنیا و تعلقات آن بإذن الله تعالی منقطع کرد عزت می‌یابد، چون همۀ مردم از دیگران برای دنیای خود می‌ترسند که مبادا دنیایشان را از دست آنان بربایند و آزارشان دیگران را، برای دور کردن آنان از دنیایی است که عاشق آن هستند، و کسی به دنیایشان نزدیک شود به او حمله می‌کنند که او را دور سازند، و او را آماج تهمت‌ها و توهین‌ها قرار می‌دهند. وقتی انسان نفس خویش را از دنیا منقطع سازد بر او نام دیوانه می‌گذارند و رهایش می‌کنند.... و این انقطاع از دنیا ممکن نیست مگر با انفاق و سخاوت و بخشش؛ و چه گمراه هستند کسانی که به دنبال کسب آخرت در کنار کسب دنیای خویش هستند. آنان گویی سیبی را گاز می‌زنند که بخشی از آن گندیده است، نه از طعم شیرین سیب لذت می‌برند و نه گندیدگی سیب را می‌فهمند!!! نه از دنیای خویش لذت می‌برند و نه از عبادت خویش که به خیال خود برای آخرت‌شان می‌گذارند.

ستاره در حرمش می‌کند گدایی نور و ماه از غم دوریش میخورَد افسوس

این کفش کن است درگه عرش عظیم این کفش کن است طور موسی کلیم

✨﷽✨ ✍️شهید مطهری: اگر انسان خیال را در اختیار خودش نگیرد یکی از چیزهایی است که انسان را فاسد می‌کند؛ یعنی انسان نیاز به تمرکز قوّه خیال دارد. اگر قوّه خیال آزاد باشد، منشأ فساد اخلاق انسان می‌‌شود. 🔆 امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند: النَّفْسُ انْ لَمْ تَشْغَلْهُ شَغَلَک؛ یعنی اگر تو نفس را به کاری مشغول نکنی، او تو را به خودش مشغول می‌‌کند. یک چیزهایی است که اگر انسان آنها را به کاری نگمارد طوری نمی‌‌شود، مثل یک جماد است. این انگشتر را که من به انگشتم می‌‌کنم، اگر روی طاقچه‌‌ای یا در جعبه‌‌ای بگذارم طوری نمی‌شود. ولی نفس انسان جور دیگری است، همیشه باید او را مشغول داشت؛ یعنی همیشه باید یک کاری داشته باشد که او را متمرکز کند و وادار به آن کار نماید و الّا اگر شما به او کار نداشته باشید، او شما را به آنچه که دلش می‌‌خواهد وادار می‌‌کند و آن وقت است که دریچه خیال به روی انسان باز می‌شود؛ در رختخواب فکر می‌کند، در بازار فکر می‌کند، همین‌ طور خیال خیال خیال، و همین خیالات است که انسان را به هزاران نوع گناه می‌کشاند. اما برعکس، وقتی که انسان یک کار و یک شغل دارد، آن کار و شغل، او را به سوی خود می‌کشد و جذب می‌کند. 📚تعلیم و تربیت در اسلام، صفحه

✍#امام_رضا عليه السلام فرمود: بر شما باد به #نماز_شب، هيچ بنده‌اى نيست كه آخر شب بيدار شود و هشت ركعت نماز شب و دو ركعت نماز شفع و يك ركعت نماز وتر بخواند و در قنوت آن هفتاد بار استغفار كند مگر اينكه خداوند او را از عذاب قبر و آتش پناه داده و عمر او را طولانى كرده، به زندگى او گشايش خواهد داد. سپس امام عليه السلام فرمود: خانه‌هائى كه در آنها نماز شب خوانده مى‌شود نورش براى اهل آسمان مى‌درخشد همانطور كه نور ستارگان براى مردم زمين مى‌درخشد. 📚 بحارالأنوار، جلد 84، صفحه 161 🕌

🎥توصیه عجیب علامه امینی به فرزندش درباره اثر زیارت امام حسین (علیه‌السلام) و مجالس روضه‌اش 👤حجت الاسلام دغانلو

منو ببر پیش خودت بزار همونجا دور و برت بمونم

أعوذُ مِن کُرُباتِ السَّواحَل المَنحوس به چشم‌های بلاخیز شاه اقیانوس فرار می‌کنم از کوخ‌های خاک‌آلود به ابرهای طهورای حضرت قدّوس هراس وافرم از شام‌های تیره و تار روانه کرد مرا تا حریم شمس شموس وجوب شرعی و عقلی است این روانه شدن برای من نه فقط! که برای گبر و مجوس هر آنچه کرد که از زلف او جدا بشوم گرفت باد ز دستم نتیجه‌ی معکوس ستاره در حرمش می‌کند گدائی نور و ماه از غم دوریش میخورَد افسوس نوشته اند: «عَلَیک الرّفیقُ ثمّ طریق» شروع و ختم ره عشق: یک سفر پابوس «غلام همّت آنم که زیر چرخ کبود» از آستان رضا(ع) لحظه‌ای نشد مأیوس خموش باش کنیسا! سکوت بانگ جرس! خموش باش کلیسا! سکوت کن ناقوس! سکوت، اسقف و پاپ و برهمن و خاخام! که میرسد دم نقّاره از مناره‌ی طوس «رواق منظر چشم من آشیانه‌ی توست» بیا و پا بگُذار ای طبیب کلّ نفوس بزرگ و کوچک و پیر و جوان و مرد و زن تو با تمامی عشّاق می‌شوی مأنوس منجّمان همه مات تلألؤات تو‌ اند و محو صبغه‌ی فیروزه‌ای اورانوس توئی خدای خدایان مردم یونان که خوانده‌اند تو را در زبان خویش: «زئوس» اگر به «خاتِم مهر طبیب‌ها» شهره‌ست کمی ز علم تو در سینه داشت جالینوس مناره‌های تو سرتر ز هر چه برج بلند رواق‌های تو برتر ز قصر کیکاووس قسم به هر چه که زیباتر است از زیبا کبوتران تو زیباترند از طاووس چقدر تا سر زلف تو پر زده سیمرغ چقدر سوخته پیش قدوم تو ققنوس شبیه خانه‌ی کعبه حریم تو امن است گناهکارم و در مرقد تو ام محروس «فقیر و خسته به درگاهت آمدم، رحمی!» که دست رد زدنت هست بدترین کابوس علَی الصّباح قیامت به نعره خواهم گفت: که من اسیر تو بودم ز عهد دقیانوس سجاد شاکری

✍ امام علی علیه السلام: 🔻 چگونه با خدا انس گيرد، آن كه از مردم دورى نگزيده است؟ 📚 غررالحكم، حدیث ۷۰۰۳

ای قطعه‌ای از بهشت، خاک حَرمت ای چشم همه به دست لطف و کَرمت