﷽؛ ✅ نماز حضرت امام جواد (ع) 🌈 بنا بر نقل سید ابن طاووس در کتاب «جمال الاسبوع» #نماز آن سرچشمه جود و کرم #دو_رکعت است که در هر رکعت #یک_مرتبه_سوره_حمد و #هفتاد_مرتبه_توحيد خوانده می‌شود . #دعاى_آن_حضرت : اللّهُمَّ رَبَّ الْأَرْوَاحِ الْفَانِيَةِ، وَ الْأَجْسَادِ الْبَالِيَةِ، أَسْأَلُكَ بِطَاعَةِ الْأَرْوَاحِ الرَّاجِعَةِ إِلَى أَجْسَادِهَا [أَحِبَّائِهَا] ، وَ بِطَاعَةِ الْأَجْسَادِ الْمُلْتَئِمَةِ بِعُرُوقِهَا، وَ بِكَلِمَتِكَ النَّافِذَةِ بَيْنَهُمْ، وَ أَخْذِكَ الْحَقَّ مِنْهُمْ وَ الْخَلائِقُ بَيْنَ يَدَيْكَ يَنْتَظِرُونَ فَصْلَ قَضَائِكَ، وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَكَ، وَ يَخَافُونَ عِقَابَكَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلِ النُّورَ فِي بَصَرِي، وَ الْيَقِينَ فِي قَلْبِي، وَ ذِكْرَكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ عَلَى لِسَانِي، وَ عَمَلاً صَالِحاً فَارْزُقْنِي. خدایا! ای پروردگار جان‌های فنا یافته، و بدن‌های پوسیده و در خاک افتاده، از تو درخواست می‌کنم به حق فرمانبری روانهای بازآینده به بدنهای خویش، و به حق فرمانبری بدنهای پیوسته به رگهای خویش، و به حق گفتار پر نفوذت در میان آن‌ها، و دادخواهی‌ات از آن‌ها، آنگاه که آفریده‌ها بر آستانت در انتظار داوری تو بنشسته‌اند، و به مهر بی پایانت دل بسته، و از شکنجه بی سرانجامت هراسانند، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و نور فروزان در دیدگانم، و یقین بی‌گمان در جانم، و یاد جاودان خود در هر شب و روز بر زبانم بنه، و کردار پسندیده روزی‌ام گردان. 🎆💎{ کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی }💎🎆 @Javanmardi_langarudi 🌧 شبهات احکام و مسائل شرعی را از این کانال به دست آورید 🌧

﷽؛ ✅ ارتباط شیعیان ايران با امام جواد علیه آلاف التحیة و الثناء 📝 پرسش : ارتباط شیعیان ايران با امام جواد (عليه السلام) از چه راه هايی بود ؟ 📖 پاسخ اجمالی : شیعیان امامی در ایران علاوه بر ارتباط از طریق وکلای حضرت جواد علیه آلاف التحیة و الثناء ، در ایام حجّ نیز در مدینه با امام علیه آلاف التحیة و الثناء دیدار می ‌کردند . «قم» نیز از مراکز مهم شیعه بوده و در دوران امام جواد علیه آلاف التحیة و الثناء ، شیعیان آن دیار با حضرت در ارتباط نزدیک بودند . صالح بن محمد بن سهل یکی دیگر از اصحاب امام جواد علیه آلاف التحیة و الثناء در «قم» بود که رسیدگی به امور موقوفات آن حضرت در آن شهر را عهده ‌دار بود . این گستردگی ارتباط بیش از هر چیز ناشی از سفر امام رضا(علیه السلام) به خراسان و همچنین مدیون شبکه وکلای آن بزرگواران در مناطق مختلف ایران بود . 📖 پاسخ تفصیلی : شیعیان امامی در سرتاسر بلاد اسلامی زندگی می ‌کردند. بسیاری از آنان در «بغداد»، «مدائن» و سواد «عراق» و عده‌ ای نیز در ایران و یا سایر نقاط کشورهای آن روز بسر می‌ بردند . اینها علاوه بر ارتباط از طریق وکلای حضرت جواد (عليه السلام) ، در ایام حجّ نیز در مدینه با امام (عليه السلام) دیدار می ‌کردند. از روایتی استفاده می‌ شود که شماری از شیعیان امام جواد (علیه السّلام) در مصر سکنی گزیده بودند . در این روایت «علی بن اسباط» می‌ گوید : قامت امام را به دقت می‌ نگریستم تا آن حضرت را برای اصحابمان در «مصر» بتوانم وصف کنم . در روایت دیگری آمده است که یک نفر از شیعیان «خراسان» خدمت امام جواد (علیه السّلام) مشرّف شده است . روایت دیگری از «حرّ بن عثمان همدانی» حاکی از آن است که گروهی از شیعیان «ری» به محضر آن حضرت شرفیاب شدند . تا آنجا که می‌ دانیم همواره شیعیانی در «ری» زندگی می‌ کردند که به طور مرتب و به مرور زمان بر تعدادشان افزوده شده است . «قم» نیز یکی از مراکز مهم شیعه بوده و در دوران امام جواد (علیه السّلام) ، شیعیان آن دیار با حضرت در ارتباط نزدیک بودند . «احمد بن محمد بن عیسی» که از وی با عنوان «شیخ القمیین» یاد شده ، از اصحاب امام رضا (علیه السّلام) و پس از ایشان از یاران امام جواد (علیه السّلام) و فرزند گرامی آن حضرت بوده و حتی محضر امام حسن عسکری(علیه السّلام) را نیز درک کرده است . وی تألیفات فراوانی در حدیث از خود بر جای گذاشت .  «صالح بن محمد بن سهل» یکی دیگر از اصحاب امام جواد(علیه السّلام) در قم بود که رسیدگی به امور موقوفات آن حضرت در آن شهر را عهده‌ دار بود . در روایت دیگر آمده : «شخصی از اهالی بست و سجستان در ایام حجّ به حضور آن حضرت رسید و گفت : والی ما از دوستداران اهل بیت و به شما علاقه‌مند است؛ من هم خراجی به دیوان بدهکارم . نامه‌ ای به او بنویسید تا در این باره با من سخت گیری نکند. امام فرمود : او را نمی‌ شناسم. من گفتم : او از دوستداران شما اهل بیت است. حضرت کاغذی گرفت و بر آن چنین نوشت : آورنده این نامه عقیده مبارکی را از تو نقل کرد . هر عمل نیکویی که انجام دهی از آن تو خواهد بود . پس بر برادرانت نیکی کن و بدان که خدا از تک تک و ذره ذره اعمالت خواهد پرسید . نامه را از حضرت گرفتم و قبل از این که به سجستان برسم این خبر به گوش حسین بن عبدالله نیشابوری (والی) رسید و او در دو فرسخی شهر به استقبالم شتافت . نوشته حضرت را به او دادم؛ آن را بوسید و بر دیده نهاد و گفت : حاجتت چیست ؟ گفتم : خراجی به حکومت بدهکارم . حسین بن عبدالله دستور داد که آن خراج را بر من بخشودند . افزون بر آن، گفت که تا والی است خراج از من نگیرند . سپس از زندگیم سؤال کرد و بعد به کارگزارانش گفت که مستمری در حق من قرار دهند» . «علی بن مهزیار» نیز از جمله اصحاب امام جواد(علیه السّلام) است که در اصل «نصرانی» بود و پس از آن که اسلام آورد از خواص اصحاب امام رضا (علیه السّلام) و پس از ایشان ، از یاران امام جواد (علیه السّلام) شد . او اهل قریه‌ای در جنوب بنام «هندوان» -هندیجان فعلی- بود که بعدها در «اهواز» اقامت گزید . بررسی‌ های دقیق درباره روابط موجود میان امامان شیعه (علیهم السّلام) و شیعیان آنها نشان می‌ دهد که این روابط از زمان امام رضا (علیه السّلام) به بعد رو به گسترش بوده است . این می‌ تواند به معنای افزایش شیعیان در این مناطق در عهد این امامان باشد . این گستردگی ارتباط بیش از هر چیز ناشی از سفر امام رضا (علیه السّلام) به «خراسان» و همچنین مدیون شبکه وکلای آن بزرگواران در مناطق مختلف ایران می‌ باشد . 👇👇👇

👆👆👆 یکی از وکلای آن حضرت، «ابراهیم بن محمّد همدانی» است که بنا به روایت «کشی» چهل بار به زیارت حج مشرّف شده است . امام جواد (علیه السّلام) طی نامه‌ ای به وی نوشت : «قَدْ وَصَلَ الْحِسَابُ ، تَقَبَّلَ اللّهُ مِنْکَ وَ رَضِیَ عَنْهُمْ وَ جَعَلَهُمْ مَعَنَا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ» ؛ (وجوه ارسالی به من رسید ، خدا از تو قبول فرموده و از شیعیان ما راضی باشد و آنان را در دنیا و آخرت در جوار ما قرار دهد) . از این روایت به طور صریح ، مسئولیت مالی این وکیل ، که اموالی را از شیعیان دریافت می‌ کرد و برای امام ارسال می‌ داشت ، استفاده می‌ شود . امام در ادامه این نامه خطاب به وکیل مذکور می‌ نویسد : «سفارش شما را به نضر [بن محمد الهمدانی] کرده و موقعیت تو در نزد خودم را به اطلاع وی رساندم و به او نوشتم که متعرّض شما نباشد . به ایوب [بن نوح بن دراج] نیز مانند همین دستور را داده‌ ام ؛ همچنین به دوستان خود در همدان نامه‌ ای نوشته و به آنان تأکید کردم که از شما پیروی نمایند ؛ زیرا من جز تو وکیلی در آن ناحیه ندارم» . کتاب‌ هایی که مشتمل بر احادیث امامان (علیهم السّلام) بوده و اصحاب آنان از زمان امام باقر (علیه السّلام) به بعد تنظیم کرده بودند و در واقع نشانگر توجه روزافزون امامان (علیهم السّلام) و شیعیان آنان به کار فرهنگی و فکری بود، نقش بسیار سازنده‌ ای در ترویج عقاید و فقه شیعه در این مناطق بر عهده داشت . وقتی از امام جواد (علیه السّلام) درباره روایت از کتب اصحاب که به دلیل تقیه مخفی بوده سؤال شد ، فرمودند : «حَدِّثُوا بِهَا فَإِنَّهَا حَقٌّ» ؛ (از آنها روایت کنید که حق و صحیح است) . بدین گونه بود که شیعیان در نشر و احیای آثار سلف خود کوشیدند و بنیه فقهی شیعه را که در واقع اساس کار بود تقویت کردند . آنها همچنین وظیفه داشتند به آن قسمت از مسلّمات فقه که توسط منحرفان کنار گذاشته شده بود ، عمل کنند تا رواج یابد . از آن جمله حجّ تمتّع بود که پرفضیلت‌ ترین عمل برای یک حاجی شمرده می‌ شد . چنین تأکیدی درباره متعه نساء نیز شده است . http://mk6.ir/UnKxH #حضرت_آیت_الله_مکارم_شیرازی ┈┉┅━❀💌❀━┅┉┈ @Javanmardi_langarudi 🔎💎{ کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی }💎🔍

﷽؛ #ربا گنج بی‌رنج و درد بی‌درمان ! #رباخواری یکی از گناهان کبیره است که در قرآن جنگ با خدا محسوب شده است . گناه یک درهم #ربا بزرگتر از آن است که انسان هفتاد مرتبه با محرم خود زنا کند . ┈┉┅━❀💌❀━┅┉┈ @Javanmardi_langarudi " کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سید شمس الدین جوانمردی لنگرودی "

﷽؛ #قالَ_الامامُ_الْحَسَنُ_الْمُجتبي (علیه السلام) : 💕 مَنْ قَرَءَ الْقُرْآنَ کانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ ، إمّا مُعَجَّلةٌ وَإمّا مُؤجَلَّةٌ کسي که قرآن را قرائت نمايد ، در پايان آن اگر مصلحت باشد دعايش سريع مستجاب خواهد شد و اگر مصلحت نباشد در آينده مستجاب مي گردد 💕 #الدعوات_راوندی_صفحه24 ┈┉┅━❀💌❀━┅┉┈ @Javanmardi_langarudi

﷽؛ #تغییر_نیت_نماز 📝 سؤال : آیا #تغییر_نیت_نماز از واجب به مستحب همیشه جایز است یا فقط برای رسیدن به جماعت ؟ 📖 جواب : عدول از نماز واجب به نماز مستحبی فقط در دو مورد جایز است : اول : نماز ظهر روز جمعه برای کسی که قرائت سوره جمعه را فراموش کرده و مشغول سورۀ دیگری شده و به نصف رسيده و يا از آن گذشته است ، در این صورت می تواند نیت کند نمازش نافله باشد و نماز را تمام کند و نماز ظهرش را با سوره جمعه بخواند . دوم : موردی که شخص نماز واجب را شروع کند و #نماز_جماعت برپا شود و بترسد به جماعت نرسد ، در این صورت می تواند نمازش را نافله قرار دهد و نماز را دو رکعتی تمام کند تا به جماعت برسد . #مقام_عظمےولایت_حضرت_آیت_الله_العظمے_امام_خامنه_اے

﷽؛ #محاسبه_نفس ❄️ قال امیر المؤمنین علی علیه السلام : " مَنْ حَاسَبَ نَفْسَهُ رَبِحَ ، وَمَنْ غَفَلَ عَنْهَا خَسِرَ ، وَمَنْ خَافَ أَمِنَ کسی که محاسبه نفس کند سود می برد ؛ کسی که غافل باشد زیان می بیند و کسی که از خدا بترسد ، امنیت دنیا و آخرت نصیب او می شود ". #حضرت_آیت_الله_مکارم_شیرازی ┈┉┅━❀💌❀━┅┉┈ @Javanmardi_langarudi 💎 کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی 💎

﷽؛ ❄️ مدتی قبل از ولادت #حضرت_جواد ، شخصی به #امام_هشتم علیه السلام نامه ای نوشت و پرسید : « شما چگونه امام هستید در حالی که فرزندی ندارید ؟» ❄️ مخالفین طعنه می زدند که #امام_رضا عليه السلام عقيم است و بعد از او سلسله امامت قطع می‌شود . ❄️ #امام_رضا علیه السلام پاسخ دادند : « از کجا می دانی که من فرزندی ندارم ؟ به خدا سوگند ! روزها و شب ها سپری نمی گردند ، تا اینکه خداوند فرزند پسری به من روزی می کند که به واسطه او بین حق و باطل جدائی می افتد » ❄️ این بود که با نور وجود #جواد_الائمه به تمام اباطیل خاتمه داده شد و با ولادتش شیعه از انحراف در مذهب حفظ شد ... #برگرفته از بیانات آیت الله العظمی وحید خراسانی ┈┉┅━❀💌❀━┅┉┈ @Javanmardi_langarudi 💎 کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی 💎

﷽؛ ✅ هدف از مناظرات امام جواد علیه السلام 📝 پرسش : هدف از مناظرات امام جواد علیه السلام چه بود ؟ 📖 پاسخ اجمالی : دو هدف مهم در برگزاری مناظرات امام جواد علیه السلام وجود داشت ؛ نخستین انگیزه از طرف شیعیان بود که با توجه به سن کم آن حضرت می خواستند علم الهی امام را دریابند . دوم از طرف حکومت ، به ویژه مأمون و معتصم ، دو خلیفه معاصر آن حضرت بود كه می کوشیدند با تشکیل مجالس مناظره ، امام جواد علیه السلام را رو در روی برخی از دانشمندان بنام زمان قرار دهند تا شاید در پاسخ برخی از پرسش ها درمانده شده و شیعیان ، در اعتقاد خود به وجود علم الهی نزد ائمه اهل بیت علیهم السلام دچار تردید شوند و از پیروی آنها خودداری کنند . 📖 پاسخ تفصیلی : بر اساس گزارشات تاریخی ،امام جواد علیه السّلام از دو جهت به مناظرات علمی کشانده می‌ شد : نخست از طرف شیعیان خود که با توجه به سن کم آن حضرت می‌ خواستند علم الهی امام را دریابند ؛ بنابر این طبیعی بود که مجالس متعددی بدین منظور ترتیب داده می‌ شد . دوم از طرف حکومت ، به ویژه مأمون و معتصم ، دو خلیفه معاصر آن حضرت . از آنجا که شیعیان ، مدعی علم الهی برای امامان خود بودند ، خلفا می‌ کوشیدند با تشکیل مجالس مناظره ، آنان را رو در روی برخی از دانشمندان بنام زمان قرار دهند تا شاید در پاسخ برخی از پرسشها درمانده شوند و شیعیان از این رهگذر ، در اعتقاد خود (وجود علم الهی نزد ائمه اهل بیت علیهم السّلام) دچار مشکل شده و از پیروی آنها خودداری کنند . همین مسأله بود که سبب شد مأمون امام رضا علیه السّلام را به مجلس مناظره دعوت کند . گرچه مأمون هدف خود را عکس آنچه گذشت وانمود می ‌کرد و نشان می‌ داد که برای نشان دادن دانش امام دست به این اقدام زده است . افزون بر اینها ، علاقه شخصی مأمون در بر پایی این مناظرات بی‌ تأثیر نبوده است . او شهرت به علم دوستی داشت و فیلسوف خلفای عباسی شناخته می‌ شد . مهمترین سندی که درباره این مناظرات در دست است ، روایت مفصّلی است که شیخ «مفید» آن را از «ریّان بن شبیب» نقل کرده و ما خلاصه‌ای از آن را می‌ آوریم : هنگامی که مأمون بر آن شد تا «ام فضل» را به تزویج امام جواد علیه السّلام درآورد ، عباسیان برآشفتند و سخت به وحشت افتادند ؛ زیرا بر این گمان بودند که این اقدام خلیفه ، همان پی‌ آمدهایی را به دنبال خواهد داشت که اقدامش درباره پدرش امام رضا علیه السّلام پیش آورد . لذا پیش مأمون آمدند و او را بدان جهت که ممکن است خلافت از دست بنی عباس بیرون شود ، از این اقدام بر حذرش داشتند . آنها همچنین با اشاره به منازعات گذشته میان عباسیان و علویان گفتند : همان ماجرای علی بن موسی الرضا علیه السّلام کافی است . مأمون در پاسخ گفت : درباره آنچه میان شما و آل ابو طالب پیش آمده ، خود شما مقصّر بوده‌ اید ؛ زیرا اگر انصاف داشتید ، آنان بر شما اولویت داشتند ؛ اما آنچه را که خلفای پیش از من در باره آنان انجام داده‌ اند ، جز قطع رحم چیز دیگری نبوده است ! من درباره جانشینی علی بن موسی الرضا هنوز هم پشیمان نیستم ابو جعفر (امام جواد علیه السّلام) را با این که سن او اندک است ، بدان جهت برگزیده‌ ام که برتری او را بر همه اهل فضل و علم محرز می‌ دانم و امیدوارم آنچه را که هم اکنون فهمیده‌ ام ، در آینده بر همگان روشن شود تا بدانند نظر من درباره وی درست بوده است. آنان در جواب گفتند : محمد بن علی (امام جواد علیه السّلام) کودکی بیش نیست ، نه معرفتی به دین دارد و نه فقهی می‌ داند ، خلیفه اجازه بدهند تا تفقّهی در دین پیدا کند و پس از آن، هر چه مصلحت دانست درباره او انجام دهد . مأمون گفت : وای بر شما ! من این جوان را بیش از شما می‌ شناسم. او از خاندانی است که علمشان لدنّی و از الهام خدا سرچشمه می‌ گیرد و پدرانش همواره در علم و ادب از کسب علم و آموزشهای معمول بی‌ نیاز بوده‌ اند و به منظور روشن شدن مسأله ، هر وقت خواستید می‌ توانید او را بیازمایید . آنان موافقت خود را اعلام کرده ، تصمیم گرفتند «یحیی بن اکثم» را که از قضات بنام و فقیهی مشهور بود ، برای مناظره با امام برگزینند و پس از جلب موافقت یحیی ، از او خواستند تا سؤال دشوار و پیچیده‌ ای را برای مناظره آماده کند و به او قول دادند در صورتی که امام جواد علیه السّلام را در جریان مناظره به عجز وادارد ، اموال و اشیاء نفیسی به وی خواهند داد . سپس ، روزی را برای این کار تعیین کردند و در آن روز همه عباسیان و نیز امام جواد علیه السّلام و «یحیی بن اکثم» ، و حتی شخص مأمون در مجلس حضور داشتند . ابتدا «یحیی بن اکثم» اجازه خواست تا پرسش های خود را در مقابل امام مطرح کند. پس از کسب اجازه از مأمون، از حضرت جواد علیه السّلام نیز اجازه خواست و پس از آن که امام آمادگی خود را اعلام کرد ، یحیی از ایشان پرسید : محرمی که حیوانی را کشته ، وظیفه‌ اش چیست ؟ 👇👇👇

👆👆👆 امام در جواب از وی پرسید : آیا فرد محرم ، صید را در حرم کشته یا در بیرون از آن ؟ آیا محرم جاهل به حکم بوده یا عالم به حکم ؟ آیا عمداً آن را کشته یا به خطا ؟ آیا محرم آزاد بوده یا برده ؟ آیا بالغ بوده یا نابالغ ؟ هنگام رفتن به مکه آن را کشته یا در موقع بازگشت ؟ صید از پرندگان بوده یا غیر آن ؟ صید کوچک بوده یا بزرگ ؟ محرم اصرار بر عمل خود دارد یا از کرده خود پشیمان است ؟ در شب صید را کشته یا در روز ؟ محرم در حال عمره بوده یا حج ؟ با این فروضی که امام جواد (علیه السّلام) برای مسأله مطرح کرد ، یحیی حیرت زده و درمانده شد تا جایی که همه حضار از رنگ باختن چهره‌ اش ، شکست او را به وضوح دریافتند . آنگاه مأمون با ابراز رضایت از وضعی که پیش آمده بود ، رو به آل عباس کرد و گفت : آیا شناخت درست مرا از امام جواد (علیه السّلام) فهمیدید ؟ سپس دخترش «ام فضل» را به عقد آن حضرت درآورد و مهریه را همان مهریه حضرت زهرا (علیها السّلام) قرار داد . پس از آن که حاضران مجلس را ترک کردند، مأمون از امام (عليه السلام) خواست تا خود پاسخ فروضی را که در جواب «یحیی بن اکثم» مطرح کرده بود را بدهد . امام به یکایک آنها پاسخ داد . آنگاه امام از «یحیی بن اکثم» چنین پرسید : مرا از مردی خبر ده که زنی در اوایل صبح بر او حرام بود؛ روز که بالا آمد آن زن بر وی حلال شد و هنگام ظهر دوباره بر او حرام گردید و در موقع عصر حلال شد و در وقت غروب آفتاب بار دیگر بر او حرام شد و در وقت عشا ، حلال و در نیمه شب باز بر او حرام و هنگام طلوع آفتاب حلال شد ؛ مسأله این زن چیست و چگونه مرتّبا بر او حلال و حرام می‌ شود ؟ «یحیی بن اکثم» از پاسخ به این سؤال واماند و از امام (عليه السلام) خواست تا خود جواب مسأله را روشن کند . آن حضرت فرمود : این زن ، کنیز شخص دیگری بوده که بر این مرد حرام بود ، روز که بالا آمد کنیز را از صاحبش خریداری کرد و بدین ترتیب بر او حلال شد، ظهر او را آزاد کرد و بدین جهت دوباره بر او حرام شد . عصر با او ازدواج کرد و حلال شد. هنگام غروب او را ظهار کرد و در نتیجه به او حرام شد و در وقت عشا کفاره ظهار را داد دوباره به وی حلال شد . نیمه شب او را طلاق داد و به این علت حرام شد؛ صبح رجوع کرد و دوباره بر او حلال شد . مأمون بار دیگر در مقابل دانش امام اظهار شگفتی کرد و گفت : کمی سنّ مانع از کمال عقل برای این خاندان نمی‌ شود . در صورتی که زمان ازدواج رسمی امام با «ام فضل» سال 215 باشد ، سن آن حضرت هنگام مناظره مذکور بیست سال بوده است . در ادامه همین روایت آمده است که امام پس از مراسم عقد ، «ام فضل» را با خود به مدینه برد ؛ بنابراین باید مناظره مورد بحث در سال 215 اتفاق افتاده باشد . در حضور معتصم نیز مجلس مناظره دیگری تشکیل شد که پس از ثبوت برتری علم امام، ماجرا منتهی به شهادت آن بزرگوار گردید . عیّاشی مفسر شیعی از «زرقان» چنین روایت می‌ کند : روزی دوست من «ابن ابی داود» در حالی که به شدت ناراحت بود از پیش معتصم بازگشت ، در حالی که از ابو جعفر حضرت جواد (علیه السّلام) به شدت گله‌ مند بود . وقتی از علّت ناراحتی او پرسیدم ، گفت : شخصی را در مجلس معتصم آوردند که اعتراف به دزدی کرده بود و قرار بود به وسیله اجرای حدّ او را تطهیر نمایند . بحث فقها بر سر آن بود که دست دزد را از کجا باید بُرید ؟ من گفتم : تا مچ (الکرسوع) را دست می‌ گویند . بنابراین باید دست او از مچ قطع شود و دیگران نیز با من موافق بودند . برخی نیز مرفق را محل قطع می‌ دانستند ، ولی معتصم در این باره از ابو جعفر نظر خواست . او ابتدا از پاسخ طفره رفت ، اما وقتی خلیفه اصرار کرد ، فرمود :  «وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً» ؛ یعنی محل سجده از آن خداست ، با خدا کسی را مخوانید . یعنی کف دست که برای سجده است ، باید برای سجده بماند و قطع نشود . معتصم نظر او را پذیرفت . من آنچنان خجلت زده شدم که آرزوی مرگ کردم . چند روز بعد نزد معتصم رفتم و او را به خاطر ترجیح رأی یک جوان بر آراء فقیهان مورد سرزنش قرار داده و عواقب ناگوار آن را بازگو کردم . معتصم تحت تأثیر سخنان من قرار گرفت و به یکی از منشیانش فرمان داد امام جواد (علیه السّلام) را به خانه‌ اش دعوت کند و او را مسموم نماید و او فرمان را اجرا کرد . http://mk6.ir/SbDhD #حضرت_آیت_الله_مکارم_شیرازی ┈┉┅━❀💌❀━┅┉┈ @Javanmardi_langarudi 💎 کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی 💎