eitaa logo
🕋 کشکول معنوی 🕋 ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ #امام_زمان مذهبی
46.4هزار دنبال‌کننده
13.8هزار عکس
11هزار ویدیو
36 فایل
مجموعه کانالهای کشکول معنوی مدیریت : 👈 @mosafer_110_2 تبلیغ👇 https://eitaa.com/joinchat/2836856857C847106613b 🤝 #ترک_کانال
مشاهده در ایتا
دانلود
📩 🌸حضرت امام صادق علیه السلام🌸 ما من جرعة یتجرّعها العبد احبٌّ الی اللّه‌ عزّ و جلّ من جرعةغیظ یتجرّعها عند تردّدها فی قلبه اِمّا بصبرٍ او بحلمٍ ( الشافی ، ص 554 ) تعبیر زیبا و فصیح این روایت این است که هیج جرعه ای در پیش خدای متعال محبوب تر نیست از آن جرعه خشمی که انسان آن را فرو می برد. هنگامی که انسان عصبانی و خشمگین می شود ، گاهی این خشم خود را در بیان ، در عمل و رفتار غیر متعادل خود بروز می دهد ، فریاد می کشد ، داد می کشد ، 🔵👈 گاهی نیز با دست می زند،چیزی را پرتاب می کند ، اینها همه اش عصبانیّت است، اگر چنانچه انسان بتواند این جرعه خشم را فرو ببرد ، از این حرکات نامتعادل خلاص می شود ... حال این فرو خوردن خشم یا به وسیله ابزار مهم صبر است ، یا به وسیله حلم. صبر آنجایی است که انسان به طور طبیعی آدم حلیمی نیست . حلیم یعنی با ظرفیت ، یعنی جنبه داشتن. 🔵👈 وقتی انسان ظرفیت روحی دارد نه در هنگام خوشحالی خیلی حواسش پرت می شود و کارهای بی رویه می کند ، نه در هنگام عصبانیّت . آن کسی که دارای حلم و ظرفیت نیست ، به خودش فشار بیاورد و صبر کند.صبر یعنی مهار کردن نفس با فشار و زور . (شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج مورخ 88/1/18) ❤️ ❤️ 🔍 🔍 🔍 🔍 🔍 🔍 🔍 👌😍 👇👇🇯‌🇴‌🇮‌🇳 👇👇 @KASHKOOLMANAVI
📝 فی الکافی عن الکاظم (علیه السلام ) : إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَيَّدَ الْمُؤْمِنَ‏ بِرُوحٍ‏ مِنْهُ‏ تَحْضُرُهُ فِي كُلِّ وَقْتٍ يُحْسِنُ فِيهِ وَ يَتَّقِي وَ تَغِيبُ عَنْهُ فِي كُلِّ وَقْتٍ يُذْنِبُ فِيهِ وَ يَعْتَدِي ... ( الشافی ، ص 604 )  روایت بسیار خوبی است . می فرماید : خداوند متعال مومن را به روح خود تأیید می کند. یک روحی از طرف پروردگار در مؤمن وجود دارد ، که او را کمک و تایید می کند . امّا این روح همیشه با انسان همراه نیست . چه موقع حاضر می شود و حضور دارد ؟ آن وقتی که انسان کار نیک انجام می دهد و تقوی پیشه می کند. 🔍 این روح الهی ، این احساس الهی که مایه کمک اوست، در او حضور پیدا می کند. امّا آن وقتی که گناهی انجام می دهد ، به کسی تعدّی می کند ، از حدّ الهی و شرعی عبور می کند،این روح از او غایب می شود . این روح هنگام انجام کار نیک با سرور و خشنودی اهتزاز و هیجان پیدا می کند . 🔍 وقتی کار بدی انجام می دهد ، این نورانیّتی که در دل انـسان به خـاطر عبادت ، به خـاطر توجّه و تقوا پدید می آید، این روح الهی ، ایـن تـوجّه الهی از انسان دور می شود و فاصله می گیـرد، کانّه چراغـی در درون انـسان روشـن بود (که) بر اثـر گناه خاموش می شود. 📜بنـدگان خدا ! نعمت های خدا را به یاد بیاورید ! به وسیله اصلاح نفس خودتان آنها را حفظ کنید ! اگر این کار را کردید ، یقین شما افزایش پیدا می کند ، و با این کار نیکی که انجام می دهید یک درآمد نفیس و گرانبهایی به دست می آورید. ( شرح حدیث از حضرت آیت الله امام خامنه ای (مد ظله العالی) مورخ 88/12/18 ) ❤️ ❤️ 📩 📩 📩 📩 📩 👇👇🇯‌🇴‌🇮‌🇳 👇👇 @KASHKOOLMANAVI
موعظه شدن و فراگیری و عبرت این است ! شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت الله امام خامنه ای (مدظله العالی) و من الفاظ رسول الله (ص) الموجَزه : اَلسَّعيدُ مَن وُعِظَ بِغَيرِهِ. (الشافی ، ص 824 ) همه زندگی سرشار از عبرت هاست. انسان اگر چشم عبرت باز کند و به دیگران نگاه کند، خیلی از حقائق عالم برای انسان روشن می شود. مراد از روشن شدن حقائق، فراگیری معلومات نیست که انسان چیزی را نمی داند و بعد آن را با تعلم بدست می آورد. این ، یک طور فهمیدن است. 🔍 از همین مهم تر این است که چیزهایی برای انسان روشن است، جلوی چشم انسان است، انسان تامل و ژرف اندیشی درباره این‌ها نمی کند و درس از این‌ها نمی گیرد. مثلا یکی از این عبارت ها، مردن است. همه آحاد انسان این مرحله را طی می کنند؛ یعنی از نشئه مادی و جسمانی عبور می کنند، و به یک عالمی که ما از کیفیّات آن خبری نداریم وارد می شوند، عالم دشواری است، عالم غربت است، عالم حساب است، عالم مشکلات گوناگون است. 🔍 این را همه فی الجمله می دانیم، هر کسی هم در مدت عمر خود، افراد زیادی را می بیند؛ از پیر و جوان ، مرد و زن، همه رفتند. این برای ما یک امر عادی می شود. تنبّه به این که مسـیری که هـمه دارند می رونـد، برای ما هم هـست، ما هـم باید از هـمین جا عبـور کنیم. کـجا وارد می شویم؟ چه دست آویزی برای حیات سـعادتمندانه در آنـجا داریم؟ چـکار می شود آنجا کرد؟‌ غربت نشئه آخرت را، نشئه برزخ را چطور باید برطرف کرد؟ این ها نکات مهمی است. 🔍اگر به این چیزها فکر کنیم ، ممکن است در رفتارما ، در مسیر زندگی ما ، در تصمیم گیری های کلان زندگی ما اثر بگذارد. غالبا توجه نداریم. موعظه شدن و فراگیری و عبرت این است . [شرح حدیث در مقدمه درس خارج ، 15/ 10/ 1391] ❤️ ❤️ 📩 📩 📩 📩 👌😍👌 👇👇🇯‌🇴‌🇮‌🇳 👇👇 @KASHKOOLMANAVI
🔵 تربیتی در حساب خدا ! عَن جابر بن یزید الجُعفی عَن ابی جعفرٍ محمدبن‌علیٍ الباقر علیه‌السلام قال مَن قَدَّمَ اَولَاداً یَحتَسِبُهُم عِندَالله حَجَبُوهُ مِنَ النَّارِ بِإِذنِ الله عَزَّوَجَل؛ (الامالی شیخ صدوق، صفحه‌ی 634) «یَحتَسِبُهُم عِندَالله» یعنی جوری این فرزندان را، این اولاد را بار بیاورد که بتواند آنها را به حساب خدا بگذارد. طبعاً فرزندی را انسان می تواند به حساب خدا بگذارد که او تربیت الهی پیدا کرده باشد؛ متدیّن باشد؛ اهل فسق و فجور و تضییع اوقات و این ها نباشد. این [فرزند] را انسان می تواند به حساب خدا بگذارد و الّا اگر یک فرزندی بود که انسان او را بد تربیت کرد –کما این که بعضیها فرزندان خودشان را بد تربیت می کنند؛ از اوّل این بچّه را اهل دنیا و اهل اشرافیگری و اهل شهوات و این ها بار می‌آورند. 👈 در محیط خانواده، پدر و مادر، مشی شان برای فرزند، یک سرمشق است. اگر این سرمشق، سرمشق بدی باشد، بچّه بد بار می‌آید. فرض کنید پدر و مادر متقلّب [باشند]، دروغگو [باشند]، به همدیگر رحم نمی کنند، به همدیگر خیانت می کنند؛ اینها را هم بچّه، جلوی چشمش می بیند ؛ [پدر و مادر] به مسائل دینی اهمّیّت نمی دهند؛ به فرائض، به نماز، به روزه. بچّه [هم] همین‌جور بار می‌آید. ⭕️ این تربیت بد است- گاهی هست که انسان بچّه را، تربیت بد هم نمی کند لکن رها می کند؛ خیلی از ماها گرفتار این معنا هستیم؛ نه این که بچّه را بد تربیت کنیم، نه، امّا رهایش می کنیم؛ کَأنّه احساس مسئولیّتی نسبت به او نداریم. گاهی اوقات برای درس خواندن و مشق نوشتنش وقت صرف می کنیم اما برای نماز خواندنش، برای آشنا شدنش با قرآن، با مسائل دینی، نه، هیچ وقتی نمی گذاریم. این رها کردن بچّه است. این ها را نمی شود انسان به حساب خدا بگذارد؛ 👈 یعنی بگوید خدایا این بچّه را من تربیت کردم برای تو، در حساب تو؛ نمی شود. ... تربیت فرزندان، تربیت تک‌تک فرزندان نیست، تربیت محیط خانواده است. محیط خانواده که خوب بود، چه بچّه یکی باشد چه پنج تا باشد، فرقی نمی کند، به‌طور طبیعی، به‌طور غالب خوب تربیت می شوند. پس بنابراین «یَحتَسِبُهُم عِندَالله» که در این حدیث شریف هست، معنایش این است که بچّه را جوری تربیت کند که بتواند او را پای خدا حساب کند. ↩️ حالا، اگر «مَن قَدَّمَ اَولَاداً یَحتَسِبُهُم عِندَالله»، اگر [انسان] تقدیم کند اولادی را -تقدیم کند یعنی بار بیاورد، پرورش بدهد، ارائه بدهد فرزندانی را- که بتواند آنها را پای خدا حساب بکند، این فرزندان، او را از آتش الهی، از عذاب الهی دور نگه می دارند، مانع می شوند. این یکی از این چیزهای مهم است. ⭕️ خدای متعال به ما میگوید که عمل صالح کنید تا پیش خدای متعال مأجور باشید، از عذاب الهی مأمون باشید؛ اما به این اکتفا نمی کند؛ می فرماید اگر چنانچه نسل بعد از خودتان را هم تربیت کردید، این هم یک حسنه‌ای است، یک عمل صالحی است که می تواند شما را حاجب از آتش باشد. 📡 [ برداشت از : Khamenei.ir ] ❤️ ❤️ 📩 💌 💌 📩 📩 👌😍 👇👇🇯‌🇴‌🇮‌🇳 👇👇 @KASHKOOLMANAVI