eitaa logo
『شـُ℘َـدٰآۍِ‌ڪـَـرْبَلآۍِ۴🕊』
866 دنبال‌کننده
18هزار عکس
2.6هزار ویدیو
52 فایل
#تنهاڪانال‌شهدای‌ڪربلای۴🌾 دیر از آب💧 گرفتیـم تـورا ای ماهـی زیبا؛ امّا عجیـب عذابـی ڪہ ڪشیـدی تازه اسٺ #شهادت🌼 #شهادت🌼 #شهادت🌼 چه‌ڪلمه‌زیبایی... #غواص‌شهیدرضاعمادی و سلام‌بر ۱۷۵ غواص‌شهید #کپی‌ممنوع⛔ 🍃ادمیـن‌پاسخگو↓ @goomnaam_1366
مشاهده در ایتا
دانلود
‍ 🌹🍃🍃🍃🍃🌹🍃🍃🍃🍃 جانت را ڪہ بدهی در راه خدا "" می نامند تو را؛❤️ بہ گمانم اگر را هم بدهی شاید...!💔 . و مݧ احساس میڪنم اینجا و در ایݧ سرزمین؛ دختراݧ زیادے هستند کہ هر روز پشتِ ِسیاه ِساده ی سنگینِ خود می کنند از نجابتشان...🌸 و هر لحظہ می شوند انگار! پس "" حواست بہ حجابت باشد...🌺 . . . گـــآهی که چادرت خاکی می شود از هاے مردم شهــــر... یاد هایی باش که برای ماندنت، خونی شدند...😭
🌹🌹🕊🌷🕊🌹🌹 آنها #جنگ را دوست نداشتنـد ... #دفـاع برایشان #مقــدس بود ، و جهـــــــاد ، راهِ رسیدن به خدا را ، برایشان هموار مےڪرد ... #مردان_بی_ادعا 🌷 @karbala_1365
‍ شهادت ، کتابِ است و صفحات این کتاب .خواندن هر صفحه اش جدیدی است و به یاد ماندنی و با دقایقی بر عمر بر باد رفته خویش می شود به رسید‌‌‌. فرقی نمی کند ارتش باشد یا سپاه .اما انتهای آرزوهای یک بسیجی می شود از . محسن قوطاسلو ، تکاور تیپ ۶۵ با تمام غروری که نسبت به ارتشی بودن خود داشت اما همیشه خود را بسیجی می دانست . اخلاص و خوبش ، از خاطرات به یاد مانده در ذهن اطرافیان است. به نیت بی بی زینب راهی شد و مدافع. حتی پس از پایان ماموریتش عشق به اهل بیت و او را ماندگار کرد .نگاهش به بود و شهادت در هایش هویدا . سرانجام ، در یک محور عملیاتی، یک تنه در مقابل تروریست ها ایستاد وب آرزویش رسید و اولین شهید ارتش شد. حالا پنجشنبه ها به بهانه ایستگاه صلواتی شب را کنار مزارش به صبح می رساند و مادرش به رسم حضرت ، مهر را فدای در مقابل رضای خداوند می کند. ای شهید ... در سرزمین ، در باتلاق گمراهی زمین گیر شدیم. دست به سویمان بگشا‌. در سختی های دنیا کم آورده ایم بگو چگونه خم به ابرو نیاوریم و راضی شویم به او‌.. برایمان دعا کن . باش .هنوز دل هایی هستند که دنیا را تاب ندارند و آرزوی دارند. 🍂🕊 @Karbala_1365
『شـُ℘َـدٰآۍِ‌ڪـَـرْبَلآۍِ۴🕊』
🔶راوی می‌گفت : 🕊رزمنـده هایی را این #رودخانه با خود بُرد پس اینجـا #ارونـــد نیست ... 🌷دستانت را ب
! 🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊 هنگام عبور از به دلیل تلاطم شدید آب، عده ای از ، دهان و پر از شده بود و در آستانه ی خفه شدن قرار داشتند. در چنین حالتی بی آنکه خود بخواهند، دچار وضعیتی شده بودند که ناچار به کردن بودند. اما چون می دانستند که با یک ی کوچک هم لو رفته و نیرو ها به می روند، با تمام توان تلاش می کردند تا نکنند. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 چون وضعیت شد، ماجرا را با در میان گذاشتیم ایشان داد: اگر شده خود را کنید اما سرفه نکنید 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 چون یک لشکر را خواهید کرد. ما که از انتقال این پیام به خود می لرزیدیم ناگزیر آن را کردیم. در پی این چنان تکان دهنده ای را می دیدیم که به راستی بازگو کردن آنها نیز برایم است...💔😔 که دچار شده بودند، بار ها و بار ها خود را زیر فرو می بردند اما باز موفق به اجرای فرمان نمی شدند.😔 در شرایط و غیر قابل توصیفی قرار داشتیم. 🍂🍃🍂🍃🍁 این بار رسید: از فرد کنار دست خود کمک بگیرید تا زیر بمانید و بی صدا شوید تا جان دیگران به خطر نیفتد😔😔 می دانستیم که صدور چنین برای چقدر است. اما این را هم می دانستیم که هستی و نیستی یک پیروزی یک در میان است. 🌙🌙🌙🌙🌙🌙 اما با این همه در سینه های ما شده بود و مدام از خود می پرسیدیم که کدامیک از ما قادر به انجام چنین کاری است. این در حالی بود که خوددوستان عزیزی که دچار ی شده بودند با خواهش و از ما می خواستند تا با آنها کمک کنیم که زیر بمانند و شوند! 🌺🌺 می دانم که بازگو کردن این چقدر و انگیز است اما این را نیز می دانم که برای ثبت در و نشان دادن یک و روح بلند که برای از جان و مال و و یک ملت از هیچ دریغ نمی ورزیدند ناگزیر به بیان این هستیم ......... به هر همه در بودیم تا راهی برای از این پیدا کنیم که در یک بر هم زدن تمام و همه ی ما و دشمن پر از هایی🐸 شد که نمی گذاشتند صدای ی نیرو ها ی ما به کسی برسد. 🕊🕊🕊🌾🌾🌾 انگیز بود و باور زیرا در جایی و حالی که شاید در طول یک سال هم نتوان صدای یک راشنید، آن شب و آن جا مالامال از صدای هایی شد که تردید ندارم به یاری ها و هایی شتافته بودند 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 که برای یاری در برابر آن سر تعظیم فرو آورده و حاضر شده بودندتا قدم به خود بگذارند همان بود که اعجاز به بی بی (س) و تبرک جستن از پرچم بارگاه (ع) را در یافتیم و بار دیگر را سپاس گفتیم که ما را در صف خاندان عصمت و قرار داد 🌾🌾🌾🌾🌾🕊🕊🕊🕊🕊 🕊 یاد شهدا غواص با ذکر صلوات 🕊 🌾🕊 ٤👇 @Karbala_1365
۱۳ سالش بود که با دستکاری شناسنامه به جبهه کردستان رفت. بعدها خودش تعریف کرد تا رسیدن به کردستان، زیر صندلی پنهان شد، می‌ترسید یک وقت او را برنگردانند. پایش که به جبهه رسید دیگر شد. برای مرخصی خیلی کم به سبزوار می‌آمد، اقوام می‌‌پرسیدند: چرا اِینقدر جبهه می‌روی؟ بگذار بقیه بروند! او ناراحت می‌شد و با می‌گفت مگر جبهه سهمیه‌بندی است که هر کسی سهمیه‌اش را برود! ما برای از مملکت و ناموس مان می‌رویم. محمدرضا ۶ سال جبهه‌ بود تا سال ۶۵ که در آبی‌خاکی در منطقه شلمچه،‌جزیره‌ماهی به شهادت رسید اما پیکرش بعد از ۱۲ سال در تاسوعای سال ۷۷ به وطن برگشت و شد. حضور همیشگی در ستاد پشتیبانی من از روزی که به جبهه رفت تا آخرین روزهای جنگ را در ستاد پشتیبانی بودم. در ستاد، همراه بقیه خانم‌ها قند می‌شکستم، نان‌های محلی که از روستاها می‌آورند را بسته‌بندی می‌کردم، کلوچه می‌پختم. برای رزمندگان لباس زیر می‌دوختم و زمستان‌ها هم کلاه و شال می‌بافتم. شب‌های بلند زمستان، کیسه‌های پُر از کلاف‌ کاموا را به خانه می‌آوردم و با خدابیامرز همسرم برای کلاه و شال‌گردن می‌بافتیم. سال ۶۵ بعد از شنیدن خبر پسرم باز هم به ستاد می‌رفتم. بعضی‌ها می‌‌پرسیدند: چرا بعد از شهادت پسرت به ستاد می‌روی؟