✏️ ادامه یادداشت بیاناتی 🔹ترس از حادثه‌ی عاشورا و شهدای آن، از زمان خلفای بنی‌امیّه شروع شده و تا زمان ما ادامه یافته است.» (۱۳۷۳/۳/۱۷) یکی از مهم‌ترین نمونه‌های آن، در دوره‌ی حکومت طاغوت پهلوی بود. «وقتی که محرّم از راه میرسید، نظامِ مرتجعِ کافرِ فاسقِ فاسدِ پهلوی میدید دیگر دستش بسته است و نمیتواند علیه مردمِ مبارزِ عاشورائی کاری انجام دهد. در واقع، مسئولین آن نظام، ناتوانی خود را ناشی از فرا رسیدن محرّم میدانستند. در گزارشهای برجامانده از آن رژیم منحوس، اشارتها، بلکه صراحتهایی وجود دارد که نشان میدهد آنها با فرا رسیدن محرّم، دست‌وپایشان را حسابی گم میکردند.» (۱۳۷۳/۳/۱۷) 🔹به عنوان نمونه، «در محرّم‌ سال‌ ۵۷ هیئتهای‌ مذهبی‌ به‌ وسیله‌ای‌ برای‌ اظهار اعتراض‌ گسترده‌ی ملّت‌ به‌ رژیم‌ فاسد پهلوی‌، حمایت‌ از امام‌ و استقرار نظام‌ اسلامی‌ تبدیل‌ شدند و بدون‌ تردید، پیروزی‌ انقلاب‌ اسلامی‌ به‌ میزان‌ زیادی‌ مرهون‌ نقش‌ مهمّ این‌ هیئتها است‌.» (۱۳۷۳/۵/۱۲) 🔹هنر امام خمینی (رحمة الله علیه) نیز همین بود که از این ظرفیّت عظیم عاشورا برای مبارزه استفاده کرد. «امام بزرگوار ما (رضوان الله علیه)، آن مردِ حکیمِ تیزبینِ دین‌شناسِ دنیاشناسِ انسان‌شناس، خوب فهمید که از این حادثه برای پیشبرد هدف امام حسین (علیه السّلام) چگونه باید استفاده کند و کرد.» (۱۳۷۳/۳/۱۷) 🔸ملّت عاشورائی؛ ملّت همیشه پیروز 🔹راه امام حسین (علیه السّلام) رمز پیروزی آینده نیز هست. «ما همیشه روضه میخواندیم، گریه میکردیم، سینه میزدیم، نوحه میخواندیم و یاد امام حسین (علیه السّلام) را گرامی میداشتیم؛ امّا ملّت ما و امّت ما هیچ وقت مثل امروز نمیتوانسته ادّعا کند شیعه‌ی امام حسین (علیه السّلام) است. امروز روح عاشورا در سراپای ملّت ما وجود دارد.» (۱۳۶۴/۷/۴) «روح کار امام حسین (علیه السّلام) این بود که حرف حق و راه حقّی را اجرا کند و در مقابل تمام قدرتهایی که در این راه دست به هم دادند، استقامت بورزد.» (۱۳۶۴/۷/۲) «در ایام محرّم و صفر، ملّت عزیز ما باید روح حماسه را، روح عاشورائی را، روح نترسیدن از دشمن را، روح توکّل به خدا را، روح مجاهدت فداکارانه در راه خدا را در خودشان تقویت کنند.» (۱۳۷۱/۴/۱۰) 🔹در حقیقت، «استقامت» و «نترسیدن» دو عنصر اصلی رمز «یا حسین» است. «ملّت عاشورائی» یعنی ملّتی که هیچ گاه نمی‌ترسد و در پیمودن مسیر خود استقامت دارد. در دوران انقلاب اسلامی نیز «اگر مردم احساس نمیکردند علی‌رغم مظلومیّت شدیدی که دارند، باید بِایستند و باید راه را ادامه بدهند و مقاومت کنند ــ که همان سیاست حسین‌بن‌علی (علیه السّلام) است ــ انقلاب پیروز نمیشد. امام به ما درس داد و آموخت که باید این ضرباتی را که بر شما وارد می‌آید، به قیمت جانتان هم که شده، تحمّل کنید و راه را ادامه دهید.» (۱۳۶۶/۶/۶) این استقامت حسینی کلید پیروزی در برابر همه‌ی سختی‌ها بود. 🔹از طرفی دیگر، «کربلا مثالی است برای اینکه در مقابل عظمت دشمن، انسان نباید دچار تردید شود. این یک الگوی امتحان‌شده است.» (۱۳۷۱/۴/۱۰) البتّه باید توجّه داشت «درست است که در روزگار صدر اسلام، حسین‌بن‌علی (علیه السّلام) با ۷۲ نفر به شهادت رسید، امّا معنایش این نیست که هر کس راه حسین (علیه السّلام) را میرود و همه‌ی کسانی که در راه مبارزه‌اند، باید به شهادت برسند؛ نه.» (۱۳۷۱/۴/۱۰) بلکه به این معنا است که «ملّت اسلام اگر نام حسین (علیه السّلام) را و یاد حسین (علیه السّلام) را زنده نگه بدارد و آن را الگو قرار بدهد برای خود، از همه‌ی موانع و مشکلات عبور خواهد کرد.» (۱۳۸۶/۱۰/۱۹) 🔹با تکیه بر این حقیقت، ما همچنان باور داریم که رمز «یا حسین» نه یک شعار، که هویّت انقلاب ما است؛ رمزی که با آن پیروز شدیم و با آن به پیش خواهیم رفت. 🔖 منتشرشده در شماره جدید نشریه خط حزب‌الله

🌹 فرازی از وصیتنامه شهید نجف عزیززاده 📜 #منشور_معنوی_انقلاب | farsi.khamenei.ir/weekly

✏️بخوان... بخوان سرود ای ایران را... دوازده شب گذشت؛ دوازده شبِ پر شراره، شب‌هایی که آسمانِ وطن، با فریاد موشک‌ها و نعره‌ی ضدهوایی می‌لرزید. دشمن آمده بود تا امید را خاموش کند، تا ستون‌های ایمان را بلرزاند، اما در دل تاریکی‌ها، یک دلتنگی بزرگ‌تر از صدای آژیرها بود: نبودن او... نبودن آن قامتِ آشنا در حسینیه‌ی خاموش اما زنده به نورِ عشق حسین. مردم می‌آمدند، می‌نشستند، عزاداری می‌کردند، می‌گریستند، اما چشمشان مدام به در بود؛ چشم به راه سایه‌ی آن عبای خاک‌خورده، آن دست بالا رفته برای سلام، آن نگاه که بیشتر از هزار خطبه، قوت قلب بود. اما او نیامده بود… نه به خاطر خستگی، که خستگی در قاموسش معنا ندارد؛ نه به خاطر ترس، که ترس در فرهنگ مردان الهی بی‌معناست. او نبود، چون جنگ بود؛ چون خطر بود؛ چون دشمن، دقیقاً می‌دانست کجا باید بزند تا دل‌ها بلرزد. و حال... شب عاشوراست. شبی که کربلا زنده می‌شود، شبی که اشک از چشم نمی‌ریزد، که از دل می‌جوشد. حسینیه امام پر است، اما هنوز یک چیز کم است... تا آن‌که در باز می‌شود... ناگاه سکوت، صدای گام‌های آشنا را می‌شنود. بغض‌ها می‌ترکند، اشک‌های شوق اما بی‌اجازه جاری می‌شوند. او آمده... در میان شعله‌ی تهدید، با اقتدار آمده... رهبر آمده است. ساکت، محجوب، اما با نوری که تا عمق قلب‌ها می‌تابد. حسینیه، نفس نمی‌کشد. همه ایستاده‌اند؛ اشک‌ها جاری است، عشق و اندوه در هم تنیده. او نگاهی به مداح می‌اندازد و با صدایی که سال‌هاست ستون امید این ملت است، آرام می‌گوید: “بخوان... بخوان سرود ای ایران را...” و صدای مداح، لرزان اما محکم، می‌خواند: در روح و جان من میمانی ای وطن... و همه باهم با فرمانده کل قوا میخوانند؛ ای ایران ایران دور از دامان پاکت دست دگران، بد گهران... حسینیه دیگر فقط جای سوگ نیست؛ شده‌است حریم افتخار، حریم دلتنگی‌هایی که حالا با اشکِ شوق شسته می‌شوند. اشکِ حسین، با اشکِ وطن، یکی می‌شود. صدای گریه، صدای ایمان است، صدای دلدادگی به مردی که در میانه‌ی آتش، با لبخند آمده تا به ما بگوید: “من کنار شمایم، تا آخرین نفس.” 📜 #روایت | farsi.khamenei.ir/weekly

✏️ هدف حرکت امام حسین(علیه‌السلام) شناساندن دین به مردم بوده است 📜 #حدیث_زندگی | farsi.khamenei.ir/weekly

✏️ کتاب استاد 📜 #به_صرف_کتاب | farsi.khamenei.ir/weekly

✏️ منافق با دوست و دشمن نفاق می‌ورزد 📜 #تفسیر | farsi.khamenei.ir/weekly

✏️ رژیم صهیونیستی همچون دستگاه یزیدی با شجره طیبه سر جنگ دارد 📜 #کلام_امام_نقشه_راه_انقلاب | farsi.khamenei.ir/weekly

✏️ امام حسین(علیه‌السلام) با اقتدار خود به بشر فهماند، برای رهایی از جهالت و اسارت باید مبارزه کند 📜 #خطبه_های_انقلاب | farsi.khamenei.ir/weekly