بسم الله الرحمن الرحیم وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ مشرق و مغرب، از آن خداست! پس به هر سو رو کنید، رو به خدا کرده اید. خداوند داراى قدرت وسیع و (به همه چیز) داناست. (بقره/115) مختصری از تفسیر آیه فلسفه قبله نخستین سؤالى که در اینجا پیش مى آید این است: اگر به هر سو رو کنیم خدا آنجاست، پس توجه به قبله چه لزومى دارد؟ اما چنان که بعداً نیز اشاره خواهیم کرد، توجه به قبله هرگز مفهومش محدود کردن ذات پاک خدا در سمت معینى نیست، بلکه از آنجا که انسان یک وجود مادى است و بالاخره باید به سوئى نماز بخواند، دستور داده شده است: همه به یکسو، نماز بخوانند تا وحدت و هماهنگى در صفوف مسلمین پیدا شود، و از هرج و مرج و پراکندگى جلوگیرى به عمل آید. فکر کنید اگر هر کسى به سوئى نماز مى خواند و صفوف متفرق تشکیل مى دادند، چقدر زننده و ناجور بود؟ ضمناً سمتى که به عنوان قبله تعیین شده (سمت کعبه) نقطه اى است مقدس که از قدیمى ترین پایگاه هاى توحید است و توجه به آن بیدار کننده خاطرات توحیدى مى باشد. تفسیر نمونه جلد اول https://eitaa.com/basijnahie3