- من پزشکیانم خشت به خشتم متلاشی تو جلیلی‌ای هر وجبت ترمه و کاشی .

آدمیزاد، این حجمِ غمناک. - سهراب سپهری

واردِ کافه شدی رنگ از رخِ قهوه پرید ؛ رحم کن بر کافه‌چی‌ ها ، چشم هایت را ببند :)

اره خلاصه.

امشبه خیلی شبه ممبر؛ ولی بیا بهش فکر نکنیم؛ بیا بشینیم کتاب بخونیم؛

آرزو داشتم بروم تا به دریا برسم ؛

خواب در چشم ترم می‌شکند .

:)💔

من اون شب گریه نکردم ؛ اما بعد از اون وقتی دیر به ایستگاه رسیدم گریه کردم؛ وقتی غذای مورد علاقم سر سفره نبود گریه کردم؛ وقتی ایگنور شدم گریه کردم؛ وقتی کسی بام حرف نزد گریه کردم؛ ولی اون شب گریه نکردم؛

=)