انسان همیشه عاشق کسی می شود که هرگز ان را از رویاهایش بیرون نخواهد اورد .
در باور عشق ، شناخت و فهمیدنِ حقیقت ان ؛ عاشق حقیقت عشق را زودتر از دیگران تشخیص می دهد .
اگر عاشق باشی میدانی که همه توی دنیا قرار است اذیتت کنند ولی تو کسی را پیدا کرده ای که بدست اوردنش ارزش اذیت شدن را دارد .
یک عاشقِ بی طرف همیشه یک سوال در ذهنش وجوددارد ... < چرا مرا دوست ندارد > این سوال در مورد عشق است که دارد اراده ضعیف در برابر احساسات خویش را نشان می دهد ولی در مقابل به ما نشان می‌دهد که به ان فرد هدیه ای بزرگ به نام احساس عشق داده شده است ، هدیه ای که هرگز نه میتوانیم کامل بفهمیم چگونه احساسیست و نه هر کسی لیاقتش را دارد .
بعضی مواقع عاشق بودن انقدر سخت و دردناک می‌شود که شیرینیِ تلخ بودنش هم از یادمان می‌رود و میگوییم چه کرده ایم که مستحق عشق هستیم ؟ و بعدا به خود میاییم و میفهمیم وقتی کار بدی نکردیم و لیاقت همچین هدیه ای را داریم پس چرا از ان محروم باشیم ؟ و این‌گونه دوباره درمیابیم که این درد شیرین ترین درد زندگی ماست .
یک چیز جالب دیگر درمورد انسان های عاشق این است که ، انسان های عاشق گاهی اوقات حرف نمی‌زنند ، انها با حرکاتشان و به خصوص چشم هایشان عشق خود را به فرد مقابل فریاد می‌زنند ، ان فریاد بی صدا ولی قدرتمند است و هر کسی نمی‌تواند نوای زیبای آن فریادِ پر از احساس را بشنود :)
If I told you this was only gonna hurt
If I warned you that the fire's gonna burn
Would you walk in? Would you let me do it first?
Do it all in the name of love
Would you let me lead you even when you're blind?
In the darkness, in the middle of the night
In the silence, when there's no one by your side
Would you call in the name of love?
نمی‌دانم ، آیا به سرنوشت اعتقاد داری ؟ آیا سرنوشت من این بود که تورا ببینم و همه وجودت را با تمام وجود دوست داشته باشم ؟
وقتی که نوای زیبای خنده ات را می‌شنوم دلم می رود ، میدانی ؟ صدایت ، لبخندت ، خنده هایت ، چشمانت و ... به اصطلاحی وجودت ، همگی از بهشت امده اند .
کاش چشم های پرستیدنی ات برای چند ثانیه بر روی من باشد تا بتوانم حس اینکه انگار تمام دنیا را به من داده اند داشته باشم اما افسوس که چشمان تو خواستار تماشا ی فرد دیگریست .
