💠 حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام: لَيْسَتِ العِفَّةُ بِدافِعَةٍ رِزْقا وَ لاَ الْحِرْصُ بِجالِبٍ فَضْلاً فَاِنَّ الرِّزْقَمَقْسومٌ وَ اسْتِعْمالُ الْحِرْصِ اسْتِعْمالُ الْمَآثِمِ؛ ✳️نه پاكدامنى، روزى را از انسان دور مى كند و نه حرص روزى زياد مى آورد؛ چراکه روزى قسمت شده است و حرص زدن فقط باعث مبتلا شدن به گناهان خواهد شد. 📚 تحف العقول، ص ۲۳۴ 💠 حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام: مَنِ اتَّكَلَ عَلى حُسنِ الاِختيارِ مِنَ اللّه ِ لَهُ لَم يَتَمَنَّ أنَّهُ في غَيرِ الحالِ الَّتِي اخْتارَهَا اللّهئ. ✳️ هر كه به نیکو گزینی خدا براى خودش اعتماد كند، آرزو نمى‌كند كه در حالتى جز آنچه خدا برايش اختيار كرده است، باشد. 📚 تحف العقول، ص ۱۶۹ 💠 حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام: كيفَ يكونُ المؤمنُ مؤمنا و هو يَسخَطُ قِسمَهُ و يُحَقِّرُ مَنزِلَتَهُ و الحاكِمُ علَيهِ اللّه؟! ✳️ مؤمنى كه از قسمت خود ناخشنود باشد و وضعيت خود را ناچيز شمارد در حالى كه حاكم بر او (تعيين كننده سرنوشتش) خداست، چگونه مى‌تواند ادّعاى ايمان كند؟! 📚 بحار الأنوار، ج۴۳، ص۳۵۱ 💠 حضرت امام حسن مجتبی عليه السلام: إنَّ الدُّنْيا، في حَلالِها حِسابٌ، وَ في حَرامِها عِقابٌ، وَ فِي الشُّبَهاتِ عِتابٌ، فَأنْزِلِ الدُّنْيا بِمَنْزَلَةِ الميتَةِ، خُذْ مِنْها ما يَکْفيکَ. ✳️ آنچه در دنيا است، اگر حلال باشد حساب رسی و پاسخگویی در پی دارد، و اگر از حرام به دست آيد عذاب و عقاب دارد، و اگر شبهه‌ناك باشد (كه حلال و حرام آن معلوم نباشد) عتاب و سختی و ناراحتی در پی خواهد داشت؛ پس بايد با دنيا همچون جسد مردار عمل کنی، فقط به مقدار کفایت ضرورت و اضطرار از آن استفاده کنی. 📚 كفاية الاثر: ص۲۲۶ 💠 حضرت امام حسن مجتبی عليه السلام : (البخل) هُوَ أن يَرَى الرَّجُلُ ما أنفَقَهُ تَلَفاً ، وَما أمسَكَهُ شَرَفاً. ✳️ بخل آن است كه انسان آنچه را بخشيده و انفاق كرده، تلف شده بپندارد و آنچه را نگاه داشته، مايه برازندگی بداند. 📚 تحف العقول:‌ ص ۲۲۵ 💠 حضرت امام حسن مجتبی عليه السلام: العاداتُ قاهِراتٌ، فَمَنِ اعتادَ شَيئا في سِرِّهِ و خَلَواتِهِ، فَضَحَهُ في عَلانِيَتِهِ و عِندَ المَلَأِ. ✳️ عادتها مقهور كننده اند. پس، هر كس در نهان و خلوتهاى خود به چيزى عادت كند، آن چيز او را در آشكار و ميان جمع رسوا سازد. 📚 میزان الحکمه : ج۸، ص۲۹۹ 💠 حضرت امام حسن مجتبی عليه السلام: هَلاکُ النّاسِ فى ثَلاث: أَلْکِبْرُ، أَلْحِرْصُ، أَلْحَسَدُ؛ أَلْکِبْرُ بِهِ هَلاکُ الدّینِ وَ بِهِ لُعِنَ إِبْلیسُ؛ أَلْحِرْصُ عَدُوُّ النَّفْسِ وَ بِهِ أُخْرِجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَّهِ؛ أَلْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ وَ بِهِ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ؛ ✳️ هلاكت و نابودی مردم در سه چيز است: كبر و حرص و حسد! كبر كه هلاكت دين به واسطه آن است و با آن شیطان از درگاه خدا رانده شد. حرص كه دشمن جان آدمی است و به واسطه آن آدم از بهشت اخراج شد. حسد كه پيش‌آهنگ بدی‌هاست و به واسطه آن قابيل هابيل را كشت. 📚 بحارالانوار، ج ۷۵ ، ص۱۱۱ 💠 حضرت امام حسن مجتی علیه السلام: لا تُعاجِلِ الذَّنبَ بِالعُقوبَةِ، وَاجعَل بَينَهُما لِلاعتِذارِ طَريقاً. ✳️ در كيفر گناه شتاب مكن و ميان آن دو، راهى براى عذر آوردن شخص خاطی بگذار. 📚 نزهة الناظر: ص۲۱۲ 💠 حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام: مَن عَدَّدَ نِعَمَهُ مَحَقَ كَرَمَهُ. ✳️ هر کس نیکوکاری‌های خود را برشمرد، بخشندگی خود را نابود کرده است. 📚 نزهة الناظر: ص ۱۱۲ 💠 حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام: ما تَشاوَرَ قَومٌ إلاّ هُدُوا إلى رُشدِهِم. ✳️هيچ قومى با يكديگر مشورت نكردند مگر آن كه به راه پیشرفت خود رهنمون شدند. 📚تحف العقول: ص۲۳۳ 💠 حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام: نِعمَ العَونُ الصَّمتُ في مَواطِنَ كثيرَهٍ وإن كُنتَ فَصِيحا. ✳️در بسيارى جاها، خاموشى، ياورى نيكوست؛ هرچند سخنور باشى! 📚معانی الأخبار: ج ۶۲ ص ۴۰۱ 💠 حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام: بَيْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ أرْبَعُ أصابِع، ما رَأَيْتَ بَعَيْنِکَ فَهُوَ الْحَقُّ وَ قَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَيْکَ باطِلاً کَثيرا. ✳️ بين حقّ و باطل چهار انگشت فاصله است، آنچه که را با چشم خود ببينی حقّ است و آنچه را شنيدی يا آن که برايت نقل کنند چه بسا باطل باشد. 📚تحف العقول ص۲۲۹ 🔸 الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ أعداءَهُم أجمَعِینَ ..... ....

خانم آذرمی دخت صفوى از هندوستان در جلسه شعرا با رهبری حضور داشتند و گفتند: بقیه سیاستمداران و رهبران کشورهای دیگر به امور ادبی اینقدر توجه ندارند ... آقا هم فرمودند عقل‌شون نمی‌رسه 😂 ..... .....