سحر بلبل حکایت با صبا کرد که عشقِ رویِ گُل با ما چِها کرد خوشش باد آن نسیمِ صبحگاهی که درد شب نشینان را دوا کرد #حافظ

هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی #حافظ

نقشی بر آب می‌زنم از گریه حالیا تا کی شود قرین حقیقت مجاز من #حافظ

مطربِ عشق عجب ساز و نوایی دارد نقشِ هر نغمه که زد راه به جایی دارد #حافظ

در تنگنایِ حیرتم از نخوت رقیب یا رب مباد آن که گدا معتبر شود #حافظ

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد آن‌که یوسف به زر ناسره بفروخته بود.. #حافظ

زهدِ رندانِ نوآموخته راهی به دِهیست من که بدنامِ جهانم چه صلاح اندیشم؟ #حافظ

حالی خیال وصلت خوش می‌دهد فریبم تا خود چه نقش بازد این صورت خیالی #حافظ

لافِ عشق و گِلِه از یار زَهی لافِ دروغ عشقبازانِ چُنین، مستحقِ هجرانند #حافظ

شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت... #حافظ

حضرت #حافظ درمورد آدمایی که سرشون تو زندگی بقیه‌س می‌فرمایند: عيب رندان مكن ای زاهد پاكيزه سرشت كه گناه دگران بر تو نخواهند نوشت        من اگر نيكم و گر بد تو برو خود را باش هركسی آن دِرَود عاقبت كار كه كِشت..

نام من رفته‌ست روزی بر لبِ جانان به سَهو اهلِ دل را بویِ جان می‌آید از نامم هنوز... #حافظ