تو یه کتابی خوندم که ؛
یکی از اصلی ترین دلایلی که نباید وقتی کسی رو با خودت همسفر کردی وسط راه ولش کنی اینه که؛
شاید این مسیر اون آدم نبوده و فقط به خاطر تو مسیرش رو عوض کرده به همین خاطره که دیگ حق نداری یه دفعه ولش کنی چون اونجا رو بلد نیست و ممکنه تا ابد گم بشه...
هر آدمی تا یهجایی بهتون فرصت میده، ولی بالاخره خسته میشه،
از حسِ اضافی بودن، از جنگیدن واسه موندن، از قهر و آشتی مکرر، از توضیحدادنِ خودش، از صده خودشو گذاشتن.
کاسه صبرِ آدمای زندگیتونو لبریز نکنید،
ممکنه دیگه هیچ آدمی، به این اندازه وصلهی وجودتون نباشه. ...
ذوقتو کور میکنه، بهت توجه نمیکنه، با گفتن تو زیادی حساسی در برابر ناراحتیات واکنش نشون میده، خبری ازت نمیگیره، وقتی خبری ازش میگیری با تاخیر سرد و کوتاه جواب میده، دائما این فکر رو تو سرت میچرخونه که چیزی از بقیه کم داری...
دیگه چجوری ثابت کنه دوسِت نداره؟!
یه دختر مستقل اونه که یاد گرفته روی پای خودش بایسته، بدون اینکه منتظر کمک کسی باشه.
خودش درآمدش رو داره، خودش تصمیم میگیره و خودش مسئول زندگیشه.
ممکنه گاهی خسته بشه یا کم بیاره، ولی همیشه ادامه میده، چون میدونه ارزشش بیشتر از اینه که به کسی تکیه کنه.
یه دختر مستقل، عاشق آرامش خودشه و اجازه نمیده کسی اونو بهم بزنه.
این دختر میدونه که عشق و احترام واقعی فقط وقتی به دست میاد که اول خودش رو باور کنه.
وقتی یه دختر اینقدر قوی باشه، خودش یه دنیا ارزشه.🫶🏼
یه آشنایی داشتیم راننده ی شخصی یه کارخونه دار شد که با بنز میبردش سرکار و برمیگردوند.
سوار بنز که بود دخترای زیادی نگاهش میکردن، نه به خاطر خودش به خاطر بنز یکی دیگه...
خودشو گم کرد و زنشو طلاق داد، چون فکر میکرد لیاقتش بیشتر از این حرفاس!
آره دوستان ظرفیت خیلی چیز خوبیه...
حواستون باشه آدمی که برای زندگی انتخاب میکنید، ظرفیت داشته باشه...
یه سری خاطرات هست که آدم خجالت میکشه حتی تو خلوت خودش مرورشون کنه، چون از خودش خجالت میکشه، از حماقت زیاد، از خریت بیانتها، از اهمیت دادن به آدمهای بیلیاقت.