سرم درد می‌کنه.. انگار تموم مردمِ مترو های شهر توی سر من زندگی میکنن ، انگاری یکی همش توی سرم با پتک ضربه میزنه، دیگری فریاد می‌کشه و فریاد می‌کشه .. و یهو دست به انجام کاری میزنه که هیچ وقت مایل به انجام دادنش نیستم ...

همه به جرم مستی سر دار ملامت می‌میریم و می‌خونیم سر ساقی سلامت

کجایی آرزوی محال؟

میپرسی حال مرا؟ خنده ام شبیه غم است .

ساعت 00:00 شد و دیگه ارزوت نکردم

چشمات بوی قلب مادرمو میداد ..