ورود کاروان اباعبداللّه (ع) به کربلا
بنابر مشهور در سال۶۱ هجری قمری در این روز کاروان اباعبداللّه الحسین علیه السلام به سرزمین کربلا وارد شد. امام پرسیدند: نام این زمین چیست؟ چون حسین (ع) شنید که این زمین کربلا است خاک آن را بویید و فرمود: این همان زمین است که جبرئیل از آن به رسول خدا (ص) خبر داده و من در آن کشته میشوم.
آن هنگام حضرت گریست و فرمود: «بار خدایا! من از کرب و بلا به تو پناهندهام، پیاده شوید، اینجا محل ریختن خون ما و محل قبور ماست و همین جا قبور ما زیارت خواهد شد و جدّم رسول خدا چنین وعده داد.» سپس اصحاب امام (ع) پیاده شدند و بار و اثاثیه را فرود آوردند.
حضرت(ع) اهل بیت خود را جمع کرده، نظری بر آنها افکند و گریست. سپس فرمود: «خدایا! ما عترت پیغمبریم، ما را از حرم جدّمان راندند و بنی امیه در حقّ ما ستم روا داشتند. خدایا! حق ما را از ستمگران بستان و بر دشمنان پیروز گردان«.
نامه ابن زیاد به امام حسین(ع)
سپاه حرّ نیز در ناحیه دیگری در مقابل امام اردو زدند. در این روز حر بن یزید ریاحی ضمن نامههایی عبیداللّه بن زیاد را از ورود امام علیه السلام به كربلا آگاه نمود. عبیدالله بن زیاد نامهای بدین مضمون برای حضرت نوشت: «اما بعد؛ ای حسین! به من خبر رسیده که به کربلا منزل گرفتی.
من از جانب یزید بن معاویه مأمورم سر بر بالین ننهم و سیر نخورم تا تو را بکشم و یا به حکم من و حکم یزید بن معاویه باز ایی! والسلام.» امام (ع) فرمود: این نامه را جوابی نیست! مردمی که رضای خلق را به خشم خدا خریدند رستگار نشوند. قاصد برگشت و او را خبر داد و آن دشمن خدا سخت خشمگین شد و رو به عمربن سعد کرد و او را به جنگ با حسین(ع)مامور نمود.
نامه امام حسین (ع) به سران موافق کوفه
در این روز امام علیه السلام به اهل كوفه نامههایی نوشت و گروهی از بزرگان كوفه (سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه ورفاعه بن شداد و عبدالله بن وال و جماعت مومنین) را از حضور خود در كربلا آگاه كرد. حضرت نامه را به “قیس بن مسهّر” دادند تا عازم كوفه شود.
هنگامیکه قیس به قادسیه رسید، حصین بن نمیر او را دستگیر نمود. حُصَین، قیس را پیش عبیدالله بن زیاد فرستاد تا ابن زیاد درباره او تصمیمگیری کند. وی قبل از دستگیری نامهای که به همراه داشت را پاره کرد تا به دست دشمن نیفتد. پس از آنکه قیس را نزد ابن زیاد بهدار الاماره بردند مناظرهای بین آندو صورت گرفت.
ابن زیادگفت: تو کیستی؟
گفت: مردیام از شیعیان علی (ع) و پسرش
گفت: چرا نامه را پاره کردی؟
گفت: برای آنکه تو ندانی در آن چه نوشته است.
گفت: از جانب که بود و سوی که نوشته؟
گفت: از جانب امام حسین (ع) به گروهی از مردم کوفه که نام ایشان را نمیدانم.
ابن زیاد خشمگین شد و گفت: به خدا از من جدا نشوی تا نام آنان را به من بگویی یا بالای منبر روی و حسین بن علی و پدرش و برادرش را لعن کنی وگرنه تو را قطعه قطعه میکنم. قیس گفت: نام آن گروه را نمیگویم اما لعن را میکنم.
لعن بنی امیه
به دستور ابن زیاد قیس به بالای منبر رفت تا علی (ع) و دو فرزندش را لعن کند. وی وقتی بر فراز منبر رفت ابتدا خدا را سپاس گفته و ستایش کرد. سپس درود بر پیامبر (ص) فرستاد و علی و حسن و حسین (ع) را فراوان مدح نموده و بر آنان رحمت فرستاد. وی در ادامه عبید الله بن زیاد و پدرش و ستمکاران بنی امیه را از اول تا آخر لعن و نفرین کرد آنگاه گفت:
«ای مردم، من فرستاده حسین به سوی شمایم و در فلان موضع از او جدا شدم، به سوی او بروید.»
زمانی كه خبر شهادت قیس به امام علیه السلام رسید، حضرت گریست و اشك بر گونه مباركش جاری شد و فرمود: “خداوندا! برای ما و شیعیان ما نزد خود منزل کرامت مقرر فرما و ما را با آنان در جایگاهی از رحمت خود جمع كن، كه تو بر انجام هر كاری توانایی.”
https://eitaa.com/Mahd14m
6.44M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
دلشورههای زینب کبری سلام الله علیها شروع شد….
.
.
#السلام_علیک_یا_اباعبدالله
https://eitaa.com/Mahd14m
💠 عاشورا به مثابه یک مکتب - ۲
🔻کلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا🔻
▪️اين جمله معروف را همه بسیار شنیدهایم.
▪️ همهی روزها عاشوراست و همهی سرزمینها کربلاست. همین زیارت عاشورای اباعبدالله الحسین علیه السّلام را که علقمه از امام باقر علیه السّلام نقل کرده است؛ سؤال مىکند هر وقت خواستم امام حسين عليه السّلام را زيارت كنم، چه در حرم آن حضرت، چه در شهر و دیار خودم، هر زمان خواستم آن حضرت را زیارت کنم، چگونه زیارت کنم؟ به من بیاموزید. امام باقر علیه السّلام این زیارت عاشورا را به او یاد دادند.
▪️ شما میدانید در زیارت عاشورا؛ عبارات، عباراتی است که روز عاشورا باید گفت.
▫️انَّ هذا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ وَهذا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِياد وَآلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ، صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ
▪️فرمودند این زیارت را هر روز، هر جا، خواستی بخوانی، بخوان. یعنی هر روز می توانی بگویی:
▫️انَّ هذا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ
▪️یعنی همین امروز، همهی روزها عاشوراست، همهی عرصههای زندگی کربلاست.
▪️ عاشورا و کربلا، حسین میخواهد. برای اینکه انسان، حسینِ عاشورای عصر خودش و کربلای محیطِ خودش باشد، باید زانو بزند در مکتب اباعبدالله و از عاشورای حسینی درس حسینی زیستن را بیاموزد.
▪️ بنابراین داستان عاشورا محدود به یک حادثهی زمانی در یک مقطع معیّن که فقط مطالعات تاریخی روی آن انجام شود و چگونگی وقوع این حادثه مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد، نیست.
▪️ عاشورا همهی زمانها و کربلا همهی زمینها را بلعید. لذا هر یک از انسانها میتواند در عرصهی عاشورای عصر خودش و کربلای سرزمین خودش در عرصهی زندگی خودش، حسینی رفتار کردن را از این مکتب بیاموزد.
▪️ نمونهی دیگری که میتوان به آن اشاره کرد که واقعهی عاشورا، واقعهی تاریخی گذشته نیست، زیارت وارث است. زیارت وارث، زیارت بسیار مهم، ارزشمند و پر محتوایی است. در زیارت وارث عباراتی داریم که نشان میدهد بر کلِّ تاریخ بشری یک قانون حکومت میکند.
▪️ در زیارت وارث، امام حسین علیه السّلام را وارث آدم صفوة الله، وارث نوح نبی الله، وارث ابراهيم خليل الله، وارث موسی كليم الله، وارث عيسی روح الله، وارث پیغمبر اکرم حبیب الله میداند و این نشان میدهد آنگونه که امام حسین علیه السّلام رفتار کرد، در واقع الگویی برای رفتار در همه عرصههای تاریخی است. یعنی روح عمل همهی انبیاء و اولیاء الهی در حرکت اباعبدالله الحسین علیه السّلام حضور دارد.
▪️ از زیارت ناحیه مقدّسه کمتر بهره بردهایم، بیشتر زیارت وارث و زیارت عاشورا را استفاده کردهایم، ولی زیارت ناحیه مقدّسه، زیارت بسیار عظیم و پر محتوایی است که از خدمت حضرت ولیِّعصر ارواحنافداه روایت شده است. یعنی امام زمان علیه السّلام در قالب این زیارت، جدِّ بزرگوارشان را زیارت میکنند. در صدر این زیارت خیلی مفصّلتر، وارث اسماعیل ذبیح الله، وارث بسیاری از انبیاء دیگر غیر از انبیاء اولوالعزم هم نقل شده است.
▪️ این نشان میدهد که جریان تاریخ، یک جریان قانونمندی است و یک قانون واحدی بر جریان تاریخ حاکمیّت دارد. بنابراین اباعبدالله الحسین علیه السّلام تبلور حرکت همهی انبیاء در مقاطع مختلف تاریخ بشریّت است. به بیان دیگر، واقعهی عاشورا تجسّم جامع و کامل و تمام عیار اسلام است.
ان شا الله دامه دارد....
https://eitaa.com/Mahd14m