به یه مرحله ای از بزرگ شدن میرسی که همه چی برات بی تفاوت میشه و خودت میشی یه آدم سرد یه آدمی که حتی خودشم براش اهمیتی نداره حتی درداش و آدمایی که دورش هستن و ..

برای تو چیز مهمی نبود شایدم مسخره بود خنده داربود ولی قلبِ من بود...

ولی هیچی بدتر از این نیس دونفر همو دوست داشتن باشن ولی شرایط باعث بشه نتونن باهم بمونن.

_

چقد‌تنها‌شدیم‌که‌که‌دردامونوتودیوار‌مجازی‌ می‌نویسیم‌‍!:)

دلت را هنگامی غم میگیرد که چشمانت به دستان گره خورده ی دو نفر خیره می ماند :)

قلبم : تو هنوز دوسش داریا .. عقلم : باز میخوای آسیب ببینی ؟

من تو روزای سختم تنهای تنها بودم هیچ پشت و پناهی نداشتم هیچ تکیه‌گاهی نداشتم همه ی اونایی که قول موندن دادن موقع سختی هام گذاشتن رفتن پس هیچ وقت حق اینو نمیدم بهشون که تو روزای خوش و آرومم شریکم باشن از اول قول بیخود نباید می‌دادید من توقعی از هیچ کدوم تون نداشتم

من نمیخام بدون تو ادامه بدم.

-اومدیمو فردا یکیمون نبودیم ، ارزش داره انقد فاصله ؟

‌سخته بغض گلوتو خفت کنه و اطرافیانتم از یه طرف گلوتو فشار بدن!...به خدا که سخته!.....

باشه ولی اگر دوسم داری بمون ! نداری برو ترحمِ تو به درد من نمیخوره؛