خوشحالم که افکتای اسنپ چت به خوبی قرمزی چشمامو میپوشونه و نشون نمیده که این آدم چه غوغایی توی دلش پنهون شده:))
اگر میشد مغز انسانها را دید بیشترشان
به رفتنِ بدونِ بازگشت فکر میکنند ،
به دلتنگیِ روزِ قبلش ،
به بغضِ تویِ فرودگاه ،
به شکستنِ بغضِ داخلِ هواپیما ،
همان آدمهایی که دیگر هیچ چیز برایشان
مهم نیست و بِ راحتی قیدِ وابستگیهایشان
را میزنند و اینجا باید گفت ؛
رفتن که دلیل نمیخواهد
این ماندن است که دلیل میخواهد
اما خالی است .