از نظر من هرکی هر شخصیتی داره ک حالا تازه رو شده یا هرچی از همون لحظه متولد شدنش همراش بوده ولی یا نمیخاسته قبولش کنه، یا نمیخاسته نشونش بده‌. ینی مثلن یه ادم احساسیی ک وانمود میکنه سنگدله و یجایی واقعن احساسی میشه و بقیه فک میکنن ک تازه شده؛ در صورتی ک خودش نمیخاسته بشه یا کسایی ک لاشیَن قطعن از لحظه بدنیا اومدنشون تا بزرگ شدنشون لاشی باقی میمونن حالا یکی رو میکنه، یکی تا ابد نگهش میداره.

همیشه از شنیداریه زبان‌ متنفر بودم. لحظه پخش صوتش یا سیستم صوتیه پارَس یا گلویه اونی ک داره زر میزنه پارَس یا پرده گوش من پارَس

میتونم با این منوال ب زندگی ادامه بدم ک بازگشتِ همه ب سویه اوست

زندگی همینه:)

محشره

الان تنها چیزی ک میتونم بگم کمک‌ِ.

یه مرحله‌ای از شبِ امتحانم هس ک تو داری روی درس تمرکز میکنی و صدای گنجشکا میاد بعد میفهمی دیگه شب امتحان نیست، روز امتحانه.

_

اون زمانی که دیگه سعی نکردی نشون بدی بدبخت تری باید بهت تبریک بگم ؛ شما بزرگ شدی .

چقد ب امتحانات اهمیت میدی؟! ..: