انسان در اتفاقات جامعه ساکت باشد بهتر از این است که منافق باشد و خلاف عقیده اش سخن بگوید«آیت الله العظمی منتظری»

با عرض سلام و ادب و احترام. ✍جناب آقای فاضل، با توجه به مطالبی که پیرامون ابوالقاسم پاینده در کانال ارائه کردید، احساس کردم باید در این مورد بیشتر بدانم، علیرغم فرصت کمی که داشتم سعی کردم برای آگاهی بیشتر خودم ، در موردش بیشتر مطالعه کنم ،چون با توجه به  آنچه که درباره ایشون می‌دونستم ، اصلا تصور این موضوع رو از ایشون نداشتم و مطالب شما تلنگری بود برای منِ کمترین ،برای مطالعه بیشتر. گرچه هنوز هم چیز زیادی مطالعه نکرده ام ولی در اولین جستجوی موضوع ، این مطلب رو در وبسایت مهشید امیر شاهی خوندم که برام جالب بود و صحه ای مضاعف بر مطالب شما. از این که با ارائه مطالبی اینچنین ، ما را به تفکر و مطالعه بیشتر وا می دارید ، سپاسگزارم. ✍" همداستانی بر سر درستی راه و عظمت شخصیت دکتر مصدق که به مرور برای جمع کثیری از ایرانیان حاصل شده است، نه فقط از هیچگونه یارانۀ دولتی در هیچ دوره ­ای برخوردار نبوده بلکه این همدلی و هم رأیی همیشه به رغم دولت و تنها و تنها از سوی ملت قوام و دوام پیدا کرده است. برای روشن کردن عرضم حادثه ­ای را برایتان نقل می­کنم که نسل من شاهدش بوده است: ✍در سال­های نوجوانی من نشریه­ای به اسم «صبا» منتشر می­شد که مدیر مسئولش شخصی بود به نام ابوالقاسم پاینده. «صبا»، که جمعی از صاحب نامان مطبوعاتی را در هیئت تحریریه ­اش گرد آورده بود، از معروف­ترین و پر فروش­ترین مجلات آن دوره به حساب می­آمد. آغاز انتشارش مصادف بود با ماجرای پیشه وری در آذربایجان و نخست وزیری قوام در تهران. ✍این مجله برخلاف دیگر نشریات هفتگی، که به اخبار و سیاست کاری نداشتند، به مسائل سیاسی می­پرداخت و از آنجا که دست راستی خاص و خالص بود با حملات شدید به حزب توده و حزب دمکرات آذربایجان و مظفر فیروز معاون نخست وزیر و فرقه­ ای­ها، بازارش را گرم نگه می­داشت. بعد از 21 آذر کُر کُری خواندنش به نهایت رسید و احتمالاً با دست مهر و محبتی که از طرف دولت و دربار بر سر و گوشش کشیده شد کار و بار مجله و صاحبش بالا گرفت: هفته نامه به تیراژ چند ده هزار تایی دست یافت و مدیر مسئول هفته نامه بر مسند ریاست انتشارات و تبلیغات دولت حکیم المک نشست. ✍ستارۀ بخت پاینده و «صبا» تا سال 1329، که سال قیام ملت ایران است به رهبری محمد مصدق برای استیفای حقوقش در رابطه با نفت کشورش، همچنان تابان بود. در آن سال، که شور و هیجان مردم به قله رسیده بود و فریاد شعار «صنعت نفت باید ملی گردد» تا آسمان و عرش اعلا بالا می­رفت، سپهبد رزم آرا به نخست وزیری رسید و بلافاصله سر ناسازگاری را با تمایلات مردم گذاشت و ملی کردن صنعت نفت را «بزرگ­ترین خیانت» خواند و در یکی از جلسات مجلس آن جملۀ بسیار نابخردانه را بر زبان آورد که زبانزد خاص وعام شد – گفت: «ملت ایران که هنوز لولهنگ و آفتابه نمی­تواند بسازد… با کدام بضاعت می­خواهد نفت استخراج کند؟!» ✍این حرف­های سبک و ناپخته که از روی کمال جهل سیاسی زده شده بود خون مردم را به جوش آورد و آنها را هزار هزار برای تظاهرات به خیابان­ها کشاند. ✍مجلۀ «صبا»، بعد از نطق رزم آرا، به حمایت از تیمسار نخست وزیر، کاریکاتوری از دکتر محمد مصدق کشید که پیرهن و شلوار دهاتی بر تن و کلاه نمدی بر سر، با دلوی پلاستیکی سطل سطل از چاه، نفت استخراج می­کرد. ✍به خاطر این کار مردم، همدست و یک صدا – بدون کمترین همآهنگی از مرکزی یا قراری قبلی – در تهران و شهرستان­ ها «صبا» را تحریم کردند. یعنی نه دیگر کسی این مجله را در تکفروشی­ها خرید و نه دیگر نمایندگان فروش در استان­ها، این نشریه را برای فروش عرضه کردند. بسته ­های باز نشدۀ هفته نامۀ «صبا» یکی بعد دیگری به تهران بر می­گشت. به رغم پشتیبانی دولتی از هفته نامۀ «صبا» این عمل پاینده به تخته شدن درِ آن نشریه منجر شد، دری که برای همیشه بسته ماند – مدیر مسئولش نیز خود را در آب نمک حفظ کرد تا کودتای 28 مردادی پیش بیاید و او از نو به جیره مواجبی برسد. ✍غرضم از نقل این ماجرا این بود که نمونه­ ای از ابراز ارادت و احترام مردم کوچه و بازار را به مصدق خدمتتان عرض کنم. به تصور من یک چنین پشتیبانی خود جوش و یک پارچه ­ای، یک چنین حرمت بی­ غلّ و غشی نسبت به سیاستمداری که فقط نمایندۀ مردم در مجلس بود، نه از حکام متنّفذ یا از وزرای صاحب قدرت، در کمتر جایی در تواریخ ثبت است و در کمتر ملکی دیده شده است. "

جلسه دورهمی مداحان و شعرای اهل بیت پیشکسوت نجف آبادی اجرا شده مورخه1402/5/13 در حسینیه و مسجد حضرت رسول واقع در کوچه جنب رستوران غنچه . بلوار مشاهیر . نرسیده به فلکه ویلاشهر ....

🌑 دستورالعملی بهتر از علم کیمیا..