ـ ــ ــ [ 00/3/18 ]
اکنون که پس از مدّت بلندی زیستنِ در کنار تو ، زمانم به سر رسیده و مجبور ِ به خداحافظی شدهام
رویت را میبوسم و سخت در آغوش میکِشمت
هنگام رفتن ، برای بار ِ آخرین ؛ به چهرهی درهمو عبوس وَ در عین حال دلسوزت چشم میدوزم و تمامی ِ خاطرات را از پیش چشم میگذرانم
هم اکنون من به تو و تمامیِ روزهای با تو ،
تمامیِ خندههای از ته دلِ در کنار تو
تمامیِ دوستیها و دلگیریهای پیش چشم تو
تمامیِ رازهای رفیقانی که تو از آنها خوب باخبری
و حتی به تمامیِ گوشه گیریها و کز کردن های خود ، کنج آغوش ِ تو ؛ میانهی حیاط یا پشتِ آن نیمکت خشک و سردِ آهنین
پُشت خواهم کرد .
تو امّا لطفاً سخت مواظب کودکانی که با چوب ِ اجبار و منطقی یخزده در دامان خود میپرورانی باش
هرچند میدانم که تقصیر از تو نبود اگر نشد آنچنان که لایقش هستی دوست بدارمت
شاید مشکل از من بود که افکاراتم مغایرِ انتظارات تو بود و در چهارچوب انظباطیات جای نمیگرفت
نمیتوانم قاطعانه بگویم که دلم برایت تنگ خواهد شد
هرچند مهملی بیش نیست اگر هم بگویم که دلبستهی تو نیستم !
برای آخرین بار روی ذره ذرهی ترَک هایت دست خواهم کشید و برایت انسان هایی را آرزو میکنم که بسیار بیشتر از من تو را دوست بدارند
- از طرف دانش آموز ِ دیوانهی تو 🖤.
#آذین
