_

سنگینی نگاهش را انداخت روی دستان ِ درهم گره شده‌اش نفس ِ گرمی که از سینه‌اش برخاست به سرعت از دهان خارج و با هوای سرد ِ زمستان مخلوط شُد . گره‌ی انگشتانش که حال از آغوش ِ هم خارج شُده بودند را ، شانه تداعی کرد و روی موهایِ تقریبا خرمایی اش که به خاطر رطوبت ِ هوا سر شاخه‌هایشان فر خورده بودند ، کِشید وَ ناگهان پیشخدمت به آرامی سوال کرد : _ چه میخواهید ؟ وَ او پاسخ داد : + یک فنجان چای فقط ؛ اگر امکانش هست ! ‌ کتابش را بست و دستان زمختش دور ِ دسته‌ی چمدان پینه‌بسته‌ای قفل شدند به نقطه‌‌ای محو در ناکجا آباد چشم دوخت جای تأمل نبود ؛ می‌هراسید از وابستگی به آدم‌ها انسان‌ها همه سراپا دَردند و دیگر هیچ . . اگر به وصالشان برسی گویی که خود را به درد وصل کرده‌ای او هم انسان بود ولی به‌نحوی نمیخواست که باشد فقط کمی خلوتِ با خود ، دور از فریاد های شهر میطلبید . همین شد که زمین برای آخرین بار ، قدم‌های سنگینش را تا انتهای سالن غذاخوری بدرقه کرد او رفت و چای ِ نخورده‌اش امّا همانجا ماند و سرد شد . ‌ #آذین

باید برم باید برم زندگیمو جمع کنم همینکه از شرّ ِ امتحانا خلاص شم برمیگردم + قول ِ قول .

واسه همه شبایی که نیستم تا شب بخیر بگم بهتون ؛ شب بخیر (؛💙

فقط چهار روز گذشته ؟ چرا اینقد طولانی بود پس ؟!!

- از من به شما نصیحت ؛ هیچوقت املا گفتن به یه کلاس اولی رو بر عهده نگیرین عاقبت اینه که یا شما تموم میشین یا پا‌ک‌کن‌ تهش طلبکارم بود😂! ‌پ.ن: ببخشید بابت ِ صدای منی که خوابش میاد .

کُنجِ تنهایی خویش ، به آرامی مُچاله خواهم شد . مگر تاریکی ِ اتاق نیمه شبی ، مرا بغل کند ! #آذین

چشم که چرخوندم‌ یهو دیدم اتاق تاریک ِ تاریکه تو گرداب ِ عمیقی از حسای آزار دهنده غوطه ور بودم‌ که زنگ زد ؛ دلیل خاصی نداشت واسه زنگ زدن ازم چیزی نمیخواست فقط گفت که واسم دعا میکنه و من انگار با دست ِ رو به آسمونش از اون گرداب کشیده شدم بیرون روزنه‌ی اُمید ِ من شد دعایی که از زبون اون قراره بالا بره وای که چقدر قشنگن این آدما . .

میدونی ؟ قلب ِ من از سنگه نمیشکنه ؛ ذره ذره ذوب میشه .

دیدم همه دارن حلالیت میگیرن ؛ خُب منم جا داره بگم ، اگه سرتون‌ُ با چرت‌و پرتام به درد میارم اگه به هر دلیلی باعث ناراحتیتون شدم یا به اندازه کافی خوب نبودم اگه بد بودم خلاصه که حلال کنید 💛.