🌸 یادداشت | مطهری همچنان جاری است نویسنده: حجت‌الاسلام والمسلمین علی اکبر مظاهری 🔻حوزه/ یادداشتی تأمل‌برانگیز، با بازخوانی کتاب «امدادهای غیبی در زندگی بشر» اثر شهید مطهری، پرسشی اساسی را مطرح می‌کند: چرا با وجود امکانات فراوان امروزی، دیگر آثاری به ژرفا و تأثیرگذاری نوشته‌های استادان گذشته خلق نمی‌شود؟ 🔹خبرگزاری حوزه | کتاب «امدادهای غیبی در زندگی بشر» را برای چندمین‌بار خواندم. نخستین‌بار آن را در سال ۱۳۵۳ خواندم؛ آن‌زمان که تازه منتشر شده بود. 📚این کتاب کم‌برگ، بازنوشتهٔ یک سخنرانی استاد شهید مطهری است که در نیمهٔ شعبان سال ۱۳۴۶ در دانشگاه شیراز بیان شده و سپس به قلم ایشان نوشته شده و منتشر گشته است. 👈🏻متن کامل مصاحبه👉🏻 🌐 رسانه‌های استاد #علی‌اکبر_مظاهری در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور | خبرگزاری حوزه از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم.🙏🏻

🌹 پوزش‌طلبی مؤدبانه 🖌 نویسنده: علی‌اکبر مظاهری 🌿 زیبایی‌های اخلاق (۱۸) 🔻 اشاره قرارمان با شمایان؛ خوانندگان خوبمان؛ این است که از اخلاق بنویسیم و گوشه‌هایی از «زیبایی‌های اخلاق» را بنمایانیم و نیز پاره‌ای از «اخلاق‌مداران» را نشان دهیم، تا جان‌هایمان فربه شود و مبادا از نبود کرامت‌های اخلاقی، ناامید شویم و مبادا بپنداریم که عصر انسانیتِ کریمانه، گذشته است. اینک با هم شویم و سر قرارمان رویم. خداوند، سرفرازانه، به اخلاق پیامبر محبوبش می‌بالد. ببینید: «إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ»؛۱ تو بر خوی نیکویی هستی. اخلاقی عظیم داری. 🥀 آقارسول شهید شد چهل و دو سال پیش، قبل از عملیات خیبر، در دشت دهلران، کلاسی صحرایی برپا می‌شد. مربی جوانی، برای رزمندگان، درس عقیدتی - اخلاقی می‌گفت. روزی، رزمنده نوجوانی به نام «آقارسول»، سؤالی کرد که مربی پنداشت او به درس توجه ندارد وگرنه این سؤال را نمی‌کرد. از این رو، غفلتا، به‌گونه‌ای پاسخ داد که آقارسول، در میان جمع، شرمنده شد. مربی، فورا به‌خود آمد. از آقارسول دلجویی کرد. از او، در همان جمع، معذرت خواست. پس از درس نیز به سراغ او رفت و باز معذرت خواست و آن‌قدر او را نوازش کرد و از او حلالیت طلبید تا او را حلال کرد. فردا که باز کلاس تشکیل شد، مربی، نزد همه، اعتراف کرد که دیروز اشتباه کرده است. و باز از آقارسول معذرت‌خواهی کرد. از آن پس، او را بسیار احترام می‌کرد و به او مهر می‌ورزید و هرگاه فرصتی دست می‌داد، از او حلالیت می‌طلبید. تا آن‌گاه که عملیات آغاز شد. مربی، همراه افراد کلاسش، در عملیات شرکت کرد و به جزیره مجنون رفتند. آقارسول، شهید شد و مربی، نه. با آن‌که بسیاری از یاران مربی و برخی از افراد آن کلاس، در آن عملیات شهید شدند، اما شهادت آقارسول، مربی را سخت آزرد. اکنون که چهل و دو سال از آن زمان می‌گذرد، هرگاه مربی، آقارسول را به یاد می‌آورد، شرمنده می‌شود و دلش می‌سوزد که چرا او را شرمنده کرده است. و از خدا برایش ترفیع درجات می‌طلبد. انسانم آرزوست... ۱۵ مرداد ۱۴۰۴ ۱. سورهٔ قلم، آیهٔ ۴. 🌐 رسانه‌های استاد #علی‌اکبر_مظاهری در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور 🙏 از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم. بازگشت به فهرست

#تعطیلات_تابستانه_مراکز_سماح_قم 📣قابل توجه همراهان و مراجعین گرامی ✍️به استحضار میرسانیم تمامی بخش های مراکز سماح #قم از روز پنجشنبه 16 مرداد الی 25 مرداد تعطیل میباشد هم چنین تعطیلات مرکز مصادف است با ایام اربعین حسینی علیه السلام 💥برای پیگیری نوبت #مشاوره #کتابخانه #فروشگاه و.. از ۲۶ مرداد پیگیری کنید . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ا 🌐 سایت | کانال | 🔸فروشگاه |کارگاه‌ها | کتاب‎سرا | دانش‎سرا | معرفی اساتید سماح. 📱 مشاوره غیرحضوری ⚠️ راهنمای ارتباطی و دریافت نوبت 📮 سماح (مرکز مشاوره اسلامی حوزه علمیه قم) •┈••••✾•🍀🌷🍀•✾••••┈• 📱به کتابسرای سماح بپیوندید https://eitaa.com/joinchat/990511306C6ca3f40bf0

🌹روزگار غربت یا عشرت؟! (پژوهشی کوتاه در پدیدهٔ «غم» در روزگار کهنسالی) 🖌نویسنده: علی‌اکبر مظاهری 🌿زیبایی‌های اخلاق (۱۹) 🔻اشاره قرارمان با شمایان؛ خوانندگان خوبمان؛ این است که از اخلاق بنویسیم و گوشه‌هایی از «زیبایی‌های اخلاق» را بنمایانیم و نیز پاره‌ای از «اخلاق‌مداران» را نشان دهیم، تا جان‌هایمان فربه شود و مبادا از نبود کرامت‌های اخلاقی، ناامید شویم و مبادا بپنداریم که عصر انسانیتِ کریمانه، گذشته است. اینک با هم شویم و سر قرارمان رویم. بسیاری از مردمان، اندیشناک دوران کهنسالی‌اند، و این طبیعی است، بلکه لازم است. لازم است که از روزگار جوانی و به‌گاه توانمندی، در اندیشهٔ دوران کم‌توانی خود باشیم. ما نیز، در کتاب «فرهنگ خانواده»، بخش آخر کتاب را برای این دوران نوشته‌ایم و نام آن را «دوران کمال» نهاده‌ایم. آن را بخوانید. سخن اکنونی‌مان اما، دربارهٔ «غم»، در دوران کهنسالی است. غم تو خجسته بادا که غمی‌است جاودانی! ندهم من این غمت را به هزار شادمانی دل من کجا پسندد عوض تو دیگری را؟ دگری به تو نماند، تو به دیگری نمانی! 💎 دوران شادمانی آیا دوران کهنسالی، غمناک است؟ در تصور بسیاری از مردمان، آری؛ دوران کهنسالی، غمناک است؛ زیرا ضعف جسمانی، سبب کم‌توانی یا ناتوانی آدمی می‌شود. فرزندان از پیرامونمان پراکنده می‌شوند. تنها می‌شویم. از لذت‌های دوره‌های کودکی، نوجوانی، جوانی، و میانسالی، کم‌بهره یا بی‌بهره می‌شویم. اندک‌اندک باید از این جهان و دلبستگی‌هایش جدا شویم. غم، در کمینمان نشسته و هر آن می‌خواهد پنجه‌اش را بر جانمان بیفکند. از این دیدگاه، حقا که روزگار کهنسالی، روزگاری غمبار است، اما (و مرحبا به این اما!)، از منظری دیگر نیز می‌توان به روزگار کهنسالی نگریست و آن را «روزگار شادمانی» نامید. دراین‌باره، پیش از بیان و استدلال، این نمونهٔ خجسته را ببینیم: 🌼 روزگار کهنسالی پدر استاد شهید مطهری، درباهٔ کهنسالی پدرشان، می‌گویند: از وقتی که یادم می‌آید (حداقل از ۴۰ سال پیش) می‌دیدم که این مرد بزرگ و شریف (؛ پدرم)، هیچ وقت نمی‌گذاشت و نمی‌گذارد که وقت خوابش از سه‌ساعت از شب گذشته، تأخیر بیفتد. شام را سر شب می‌خورد و سه‌ساعت از شب گذشته، می‌خوابد و حداقل دوساعت، و در شب‌های جمعه سه‌ساعت، به طلوع صبح مانده، بیدار می‌شود و حداقل قرآنی که تلاوت می‌کند یک جزء است و با چه فراغت و آرامشی نماز شب می‌خواند! حالا تقریباً ۱۰۰ سال از عمرش می‌گذرد و هیچ‌وقت نمی‌بینم که یک خواب ناآرام داشته باشد. «لذت معنوی» است که این‌چنین نگه‌اش داشته. یک شب نیست که پدرومادرش را دعا نکند. یک نامادری داشته که به او خیلی ارادتمند است و می‌گوید که او خیلی به من محبت کرده است. شبی نیست که او را دعا نکند. یک‌شب نیست که تمام خویشاوندان و ذی‌حقان و بستگان دور و نزدیکش را یاد نکند. این‌ها دل را زنده می‌کند. آدمی که بخواهد از چنین لذتی بهره‌مند شود، ناچار، از لذت‌های مادی تخفیف می‌دهد تا به آن لذت عمیق‌تر الاهی معنوی برسد.۱ من که صلحم دائماً با این پدر این جهان چون جنتستم در نظر!۲ آه که چه شیرین است! من از کجا؟! غم از کجا؟! گردن بزن اندیشه را۳ ۱۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱.احیای تفکر اسلامی، ص ۱۰۰، با اندکی ویرایش. ۲. مولوی، مثنوی معنوی، دفتر چهارم. ۳.مولوی، دیوان شمس، غزل ۳۳. 🌐 رسانه‌های استاد #علی‌اکبر_مظاهری در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور 🙏 از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم. بازگشت به فهرست

🌹 روزگار شکوهمند (ادامهٔ نوشتار پیشین) 🖌 نویسنده: علی‌اکبر مظاهری 🌿 زیبایی‌های اخلاق (۲۰) 🔻 اشاره قرارمان با شمایان؛ خوانندگان خوبمان؛ این است که از اخلاق بنویسیم و گوشه‌هایی از «زیبایی‌های اخلاق» را بنمایانیم و نیز پاره‌ای از «اخلاق‌مداران» را نشان دهیم، تا جان‌هایمان فربه شود و مبادا از نبود کرامت‌های اخلاقی، ناامید شویم و مبادا بپنداریم که عصر انسانیتِ کریمانه، گذشته است. اینک با هم شویم و سر قرارمان رویم. کام خود، آخر عمر، از می و معشوقه بگیر حیف اوقات که یک سر به بطالت برود۱ در نوشته پیشین گفتیم که روزگار سالمندی روزگار غم نیست، دوران عشرت است. آری؟! آن دل که عاشق است، معبر امواج الطاف خداوند است. این دل را زنگار غم نمی‌تواند فلج کند. چون بغایت تیز شد این جو روان غم نپاید در ضمیر عارفان۲ 🌿 معمای حکیم الاهی قمشه‌ای مرحوم حکیم الاهی قمشه‌ای، دو غزل از غزلیات خود را به انجمن شاعران داد تا دربارهٔ آن دو غزل داوری کنند. یکی از غزل‌ها را در دوران جوانی سروده بود و دیگری را در روزگار کهنسالی. داوران می‌بایست معلوم کنند کدام را در جوانی سروده است و کدام را در پیری؟ یکی از غزل‌ها پرشور بود و عشقناک، و دیگری آرام بود. معلوم بود که شاعران چه می‌کنند. آن غزل را که پرشور و عاشقانه بود، مربوط به دوران جوانی ایشان تشخیص دادند و آن را که آرام بود به زمان کهنسالی ایشان دانستند. حکیم الاهی قمشه‌ای گفت: «برعکس داوری کردید! آن‌که آرام است را در جوانی سروده‌ام و این را که عشق باران است، به‌تازگی سروده‌ام. آری حکیم الاهی قمشه‌ای، عارف بود و عاشق. به روزگار پیری، عارف‌تر و عاشق‌تر از روزگار جوانی بود. عارفان هر دمی دو عید کنند عنکبوتان مگس قدید کنند۳ 🌴 نقش ایمان مذهبی در غم‌زدایی «ایمان مذهبی» و دل‌سپردن به رحمت بی‌منتهای خداوند، دل را شاداب و شادان می‌کند و غم را می‌‌زداید. هرگز نمیرد آن‌که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریدهٔ عالم دوام ما۴ الاهی! سینه‌ای ده آتش‌افروز در آن سینه دلی وان دل همه سوز هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست دلِ افسرده غیر از آب و گل نیست۵ ۲۱ مرداد ۱۴۰۴ ۱. غزلیات حافظ، غزل ۲۲۲. ۲. مولانا، مثنوی معنوی، دفتر دوم، بخش ۹۴. ۳. مولانا، دیوان شمس، غزل ۹۷۳. ۴. غزلیات حافظ، غزل ۱۱. ۵. وحشی بافقی، فرهاد و شیرین، بخش ۱. 🌐 رسانه‌هایمان در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور 🙏 از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم. بازگشت به فهرست

🔹 یادداشت | غمِ پیری، انتخاب است یا تقدیر؟ 🔸 روزگار غربت یا عشرت؟ 🔹 حوزه/ غم، همزادِ پیری دانسته می‌شود؛ ضعفِ جسم، تنهایی، و دوری از لذت‌های دنیا. اما روایتی دیگر هم هست: کهنسالیِ پدرِ استاد مطهری که سحرها را با قرآن و دعا به شادمانی می‌گذراند. این گزارش، پیری را از دو منظر می‌کاود: «غمِ غربت» یا «عشرتِ ایمان». 📎 متن کامل https://hawzahnews.com/xdWXF خبرگزاری‌ رسمی حوزه @HawzahNews / ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ 🌐 رسانه‌هایمان در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور 🙏 از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم.

❤️ معجزهٔ عشق! ✍️ یادداشت‌های یک مشاور 🖌 نویسنده: علی‌اکبر مظاهری امشب؛ ۱۱ شهریور ۱۴۰۴، از مرکز مشاورهٔ سماح بیرون می‌آمدم که ناگهان «امینه» و «امین»، راهم را بستند. برایم هدیهٔ ازدواجشان را آورده بودند؛ یک شیشهٔ زیبای عطر دلاویز. برگشتم و با آن گل و بلبل، به اتاق مشاوره رفتیم. ازدواج ایشان از سخت‌ترین ازدواج‌ها بود و اکنون از خجسته‌ترین ازدواج‌ها است. همه‌چیز می‌گفت که این ازدواج، شدنی نیست. مشاور نیز تردید داشت که بشود، اما شد. هردو تلاش کردند و امینه بیشتر. تنها عاملی که این ازدواج را ممکن کرد، «عشق» بود. هردو عاشق بودند، و امینه عاشق‌تر. عشق ایشان از نوع «عشق پاک» است؛ گناهی در عشقشان نبود و نیست. چند دقیقه‌ای در اتاق مشاوره نشستیم. تبریکشان گفتم و بابت هدیهٔ دلنوازشان از ایشان تشکر کردم. سرخوش بودند و شادمان و شاداب. الاهی شکر. الاهی همیشه خوشبخت باشند. ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ 🌐 رسانه‌هایمان در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور 🙏 از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم.

🌹مرد ناب! (سیدمحمود دعایی؛ الماس خالص) 🖌 نویسنده: علی‌اکبر مظاهری 🌿 زیبایی‌های اخلاق (۲۱) 🔻 اشاره قرارمان با شمایان؛ خوانندگان خوبمان؛ این است که از اخلاق بنویسیم و گوشه‌هایی از «زیبایی‌های اخلاق» را بنمایانیم و نیز پاره‌ای از «اخلاق‌مداران» را نشان دهیم، تا جان‌هایمان فربه شود و مبادا از نبود کرامت‌های اخلاقی، ناامید شویم و مبادا بپنداریم که عصر انسانیتِ کریمانه، گذشته است. اینک با هم شویم و سر قرارمان رویم. 🌹 با یک گل هم بهار می‌شود! این سخن را که می‌گوید: «با یک گل، بهار نمی‌شود»، می‌شود اصلاح کرد.‌ این‌چنین: اگر در فضایی باز و در هوای طبیعی، یک گل برویَد، بهار شده است دیگر! برای ناامیدنشدن از آمدن بهار و شکفتن گل، باید یک گل شاداب را ببینیم و ببوییم و نشان دهیم و بگوییم: آهای! این گل است ها! بهار آمده! آفتاب آمد، دلیل آفتاب گر دلیلت باید، از وی رو متاب۱ برای ناامیدنشدن از وجود انسانیت، باید یک نفر انسان ناب را یافت و گفت: هان! این است ها! این انسان است! سید محمود دعایی را ببینید! آهان! این است ها! این انسان است ها! انسانیت، هنوز هست. اخلاق، هنوز هست. روحانیت، هنوز هست. ☘️پاره‌ای از اوصاف سید سفرکرده‌مان 1️⃣ سینه‌ای داشت به وسعت آسمان در روزگاری که بسیاری از سینه‌ها تنگ شده باشد؛ چنان تنگ که دیگر جای یک‌قطرهٔ رفاقت و مروت و سماحت را نداشته باشد، وجود انسانی «آسمان‌سینه»، حقا که نعمتی است بی‌بدیل. وسعت جان سید‌محمود دعایی، چونان اقیانوسی بود بی‌کران که می‌شد در زلال آن، دل‌های چروکیده را شادابی بخشید. راستی که آدم فراخ‌سینه‌ای چونان ایشان ندیده‌ام، و حتی نشنیده‌ام. جان آسمانی ایشان هیچ لکهٔ ابری سیاه، حتی بسیار کوچک، را نمی‌شناخت؛ نه کینه‌ای، نه بدخواهی‌ای، نه دشمنی‌ای، نه خصومتی، نه کدورتی. الله اکبر! در روزگاری که پاره‌ای، بلکه کثیری از دیگران، در باتلاق‌های بویناک نفسانیت‌ها و جهالت‌ها، بر سر و روی هم‌دیگر می‌کوبیدند و می‌کوبند و چهره‌های یک‌دیگر را لجن می‌مالیدند و می‌مالند، سیدِ دعایی، لبخندی نجیبانه بر چهره داشت و همگان را به صلح و صفا دعوت می‌کرد. از وصف گسترهٔ آسمان‌دلی ایشان، ناتوانم. 2️⃣ زاهدی بی‌ریا بود در وصف زهدورزی ایشان نیز درمانده‌ام. می‌بایست شیوهٔ زندگی‌کردن ایشان را از نزدیک می‌دیدیم. تنها یکی از جلوه‌های پارسایی ایشان این بود که چنددوره نمایندهٔ مجلس بود و یک‌ریال حقوق نگرفت. در یکی از دوره‌های مجلس، بی‌اطلاع ایشان، مبلغی به حسابش ریختند. تا که باخبر شد، فورا آن را برگرداند. و خصال نیکوی بسیار دیگر. یکی از نویسندگان توانمند، که از یاران نزدیک ایشان است، دست در کار نوشتن زندگی‌نامه‌ای از ایشان است که امید دارم زود منتشر شود. 🌲 خدایا! سپاس که نمی‌گذاری از اخلاق و انسانیت و «روحانیت»، ناامید شویم. برای رحلت ایشان، از بن جان، سوختم. رضوان الاهی نثار جان پیامبرنشانش باد. ۱۶شهریور۱۴۰۴ ۱. مولوی، غزلیات، غزل ۱۱۶. 🌐 رسانه‌هایمان در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور 🙏 از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم. بازگشت به فهرست

زیبایی های اخلاق 🌹اخلاق کریمانه 🍀 پاسداشت حریم غیرت 🌹 آقاجون و دایجون‌رضا 🍀 آقاجون و دایجون‌حسین 🌹 بازارچهٔ بیدآباد ( آقاجون و تصادف با دوچرخه سوار ) 🍀 شاطرحسین نایب 🌹 پارسای روحانی 🍀 به یاد آن فقیه پارسا 🍃درک وجود آقاجون 🍀 بیا تا گل برافشانیم! 🌹 در پناه علی! (به یاد استاد آیت‌الله آقا‌شیخ‌علی‌پناه اشتهاردی) ❤️ زیباترین ازدواج! 🌹 مرد بی‌بدیل! 🍀 چشمان زیبابین کجاست؟! 🌹 یاران آن روزگاران 🍀 فضیلتی فراموش‌شده 🌹 عارفی از تربت خراسان (حاج‌مولاعباس تربتی) 🍀 پوزش‌طلبی مؤدبانه 🌹روزگار غربت یا عشرت؟! (پژوهشی کوتاه در پدیدهٔ «غم» در روزگار کهنسالی) 🍀 روزگار شکوهمند 🌹مرد ناب! (سیدمحمود دعایی؛ الماس خالص) ☘کوچک‌نمای بزرگ 🌹 پدیدهٔ غم در کهن‌سالی (۳) 🌞«ضیاءْآبادی»، ضیاءِ آبادی 🌺 از آسمان آمده بود! 🌐 رسانه‌هایمان در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور

🌹کوچک‌نمای بزرگ 🌿 زیبایی‌های اخلاق (۲۲) 🖌نویسنده: علی‌اکبر مظاهری 🔻اشاره قرارمان با شمایان؛ خوانندگان خوبمان؛ این است که از اخلاق بنویسیم و گوشه‌هایی از «زیبایی‌های اخلاق» را بنمایانیم و نیز پاره‌ای از «اخلاق‌مداران» را نشان دهیم، تا جان‌هایمان فربه شود و مبادا از نبود کرامت‌های اخلاقی، ناامید شویم و مبادا بپنداریم که عصر انسانیتِ کریمانه، گذشته است. اینک با هم شویم و سر قرارمان رویم. ✅ بزرگی کوچک‌شده در معارف دین و در قلمرو اخلاق، کوچک‌شمردن گناه، گناهی است بزرگ، که به آن «استخفاف صغائر» می‌گوییم، حال اگر گناهی بزرگ باشد و آن را سبک بشماریم، بزرگ‌تر می‌شود. «غیبت»، یعنی بدگویی از دیگران، خود، گناهی است بزرگ؛ بسیار بزرگ، که در فرهنگ دین به آن «گناه کبیره» می‌گویند، که در قرآن کریم و احادیث معصومان، از آن مذمت و نهی شده‌ است؛ مذمت شدید و نهی اکید؛ مانند خوردن گوشت مردهٔ دیگران۱. خورش سگان جهنم۲. این گناه، به‌تنهایی، می‌تواند آدمی را جهنمی کند. غیبت، آن‌گاه بزرگ‌تر می‌شود که به آن جامهٔ دیانت بپوشانیم؛ یعنی از راه دین، برای آن، مشروعیت بسازیم، آن را مجازْانگاری کنیم، بلکه واجب‌سازی کنیم. که دیگر هولناک می‌شود. یعنی حرامی از حرام‌های الاهی را حلال کنیم، حتی واجب کنیم! مرجعی از مراجع دینی گفته بود: «اگر طلبه‌ها از من غیبت کنند، حلالشان نمی‌کنم، زیرا ایشان می‌دانند غیبت حرام است، ازاین‌رو، آن را حلال‌سازی می‌کنند؛ وقتی بخواهند از کسی غیبت کنند، اول او را فاسق می‌کنند تا غیبتش جایز باشد، آن‌وقت از او غیبت می‌کنند.» در روزگار ما، بسیاری از متدین‌ها، با توجیه‌های شاخ‌دار، کسی یا کسانی را فاسق می‌کنند تا غیبتش جایز شود، بعد او را کافر می‌کنند تا غیبتش واجب شود، و گاهی پا را فراتر می‌گذارند و او را کافر حربی می‌شمارند و تهمت به او را، که گناهش از غیبت هم بزرگ‌تر است، جایز می‌کنند و گاهی واجب و وظیفهٔ دینی! اکنون این نمونهٔ تلخ‌تر از زهر را ببینیم: 🍎 مؤمن بدیع‌الزمانی آقای بدیع‌الزمانی، از دوستان خوب‌مان، را برای نامزدی انتخابات مجلس، دعوت کردند. ایشان ابتدا پذیرفت که بررسی کند، و کار آغاز شد. او پس‌از چند جلسهٔ مقدماتی نزدم آمد و گفت: «در همین چند روز که من هنوز پذیرشم را اعلام نکرده‌ام، در دیدارها و جلسه‌ها، ۸۲ غیبت دربارهٔ نامزدهای احتمالی دیگر و دیگران شنیدم. نظر شما چیست؟» گفتم: تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل! با این‌که هنوز هیچ‌کاری نشده، شما ۸۲ گناه کبیره کرده‌اید، زیرا شنوندهٔ غیبت، مانند گویندهٔ آن است۳ اکنون محاسبه کنید و به نتیجه برسید. او اعلام انصراف کرد. می‌دانست که نمی‌تواند در برابر این سیل ویرانگر، سدی بسازد. آفرین به ایشان! {ادامه دارد. ان‌شاءالله.} 📆۲۴ شهریور ۱۴۰۴ ۱. «...وَلاَ یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا ایُحِبُّ احَدُکُمْ ان یَاکُلَ لَحْمَ اخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ...» سورهٔ حجرات، آیهٔ ۱۲. ۲.«إیّاکَ وَ الغیبَةَ فَإنَّها اِدامُ کِلابِ النّارِ» امام سجاد (علیه السّلام)ـ کشف الغمّه، ج۲، ص ۱۰۸ ۳.«السامِعُ لِلغِيبَةِ كالمُغتابِ» امیر مؤمنان - علیه‌السلام - غررالحکم. 🌐 رسانه‌های استاد #علی‌اکبر_مظاهری در فضای مجازی 👇 ایتا|تلگرام |اینستاگرام|واتساپ |بله|روبیکا|سروش|وبلاگ|اندیشوران حوزه |از زبان مشاور 🙏 از ادمین‌هایمان سپاسگزاریم. بازگشت به فهرست