اینکه هر شب به این امید بخوابی که صبح دیگه نتونی بیدار شی و صبح چشماتو باز کنی و ببینی هنوز زنده ای..،خیلی احساس مزخرفیه.
مدتهاست به آمدن و رفتن نزدیکانم عادت کردهام ولی دیگر ارزشی برایم ندارد،چون در نهایت همگی آنان رهگذرانی بیش نخواهند بود.