دو سال ؟ برای لبخند زدنای همیشگی با یه آدم ، زمانِ کوتاهیه. کوتاهِ برای شناختنِ قلبِ یه آدم. دارم میگم آدم ، مگه اون آدم بود؟ اون صاحبِ قلبم بود ، صاحبِ همه ی اون آدمایی که رویِ زمین بودن. دو سال شده و هر روز وجودش برام تکرار میشه :)🌜

یه بار برای همیشه. جمعه بود . الان دارم به اون چهارراه ، نگاه میکنم. یادته که؟ اونجا آخرین بار بود. آخرین بار بود که درست تو چشمات نگاه کردم و بعد همو بغل کردیم ؛ بعد از اون من هر وقت می رسیدیم به اون چهارراه ، سریع ازش رَد میشدم که چیزی یادم‌ نیاد. ولی یادم میومد ، چون من با تو ، تویِ تمام این خیابان و این شهر خاطره داشتیم. بعد از تو دیگه هیچ وقت نرفتم بشینم رویِ اون نیمکت. هیچ وقت بلند بلند تو خیابون نخندیدم. هیچ وقت آهنگای مورد علاقتو با صدای بلند گوش ندادم. من فقط لبخند زدم چون تو بلد نبودی از ته دِلت به دنیا لبخند بزنی. من دیگه بهت فکر نکردم تا امروز چون تو خوب بَلَد بودی به یه آدم که کیلومترها باهات فاصله داره ، فکر کنی. من بخاطر تو خیلی چیزارو حذف کردم ، خیلی چیزارو اضافه کردم که شدم این منِ اَلان. خب؟ پس چرا توقع دارین من با اون روحیاتِ قَبلیم بهتون نزدیک بشم؟ توقع نداشته باش. تو و تو و تو و تو و تو و تو ، اصلا هَمتون هیچی نمی دونید. من الان برای تو ناراحت نیستم. حتی برای اونم ناراحت نیستم. برای خودمم ناراحت نیستم. من فقط برای ذهنم ناراحتم. برای ذهنی که همه ی خاطرات تو و اونو یادشه. حَقمه. حَقمه که از بالای خیالایِ مسخرم با مغزم بخورم زمین و ببینم آدمیزاد جون به جونشم بکنی یه جونوَر پَستِ حقیرِ که از آزار دیدنِ بقیه لذت میبره.

من برای اینکه دیگران چجوری برداشت کنن زندگی نمیکنم و ذره ای برام مهم نیست تو چجوری دربارم فکر میکنی .

هزار و چهارصد و یک؟ پر از تجربه بود ، پر بود از ثانیه های نا امیدی و خنده ولی‌ ... من‌ معذرت میخوام ، از خودم. از روحم. از رَوانم و اعصابم. و از همه مهمتر از قلبم. اونم بخاطر تمام دَردا و بُغضا و اتفاقاتی که تویِ این مدّت تحمل کرد و حَقش نبود ... وقتی برمیگردم و نگاه میکنم ، میبینم تنها کسی تویِ هر شرایطی کنارم بود فقط خودم بودم. پس الان حق دارم که بیشتر دوستش داشته باشم و خوشحالیش اولویتم باشه. ازت ممنونم مَنِ عزیزم :)) قول میدم سالِ جدید بیشتر مواظبت باشم. و همیشه دروازه یِ لبخند رو برات باز بزارم.

برای من پاک کردن قلبِ کنار اسم کسی ، از بِلاک کردنم معنی مهم تری داره :))))))

امشب چرا انقدر حالِ غروبِ ۱۳ عیدو داره؟

حالا که قرار از ۱۴۰۱ پیاده بشیم و سوار ۱۴۰۲ بشیم یه سری چیزا و یه سری آدما حتی یه سری خاطرات قراره تو قبرستون ۱۴۰۱ بممونن.

امسال من خیلی با احساساتم بازی میکردم. همیشه سعی میکردم‌ احساساتمو خفه کنم. ولی بعدش میدونی چیشد؟ یه وقتایی اون احساسات خودشون از چشمام خیلیی یهویی میریختن پایین. ولی این چند وقته دیگه احساسو نمیشناسم . هر وقت تونستین تو زندگیتون به یه تعادل برسید اون وقت دیگه منطق با شما حرف میزنه.

ولی حتما سال جدید دلم برایِ احساسی بودنم و وقتایی که آدمارو خیلی زود باور میکردم ، تنگ میشه. چون الان اگه خودشونم بندازن زیرِ قطار من‌ میگم فیلمشونه. معلوم‌ نیست چیکار کردین با ما و خودتون و از هم مهم تر تصوراتمون.

ولی به عنوان آخرین حرف تویِ سالِ ۱۴۰۱ : هر خوبی و بدی ای دیدین حلال کنید. به قلبتون بیشتر اهمیت بدید. مواظب قلباتون باشید :)))))

شروع لزرش قلب برای تو. برای تو که بودی اما ما غافل بودیم از نگاهِ پنهانت. سلام ایِ دگرگون کننده ی قلب های ما. مهمانت شده ایم. دَستمان را میگیری؟