حضرت زینب (س) در پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجرت در مدینه به دنیا آمد و مدت شش سال با جد بزرگوارشان رسول الله(ص)زندگی کرد، نام او را هم پیامبر ‏برگزید. زینب دختر بزرگ و شجاع حضرت علی (ع) به سن ازدواج رسیده بود و با عبد الله پسر جعفر بن ابی طالب معروف به جعفر طیّار زندگی مشترک را آغاز کرد و حاصل ‏زندگی چهار فرزند پسر به نام علی، عون، محمد و عباس و یک دختر به نام ام الکلثوم بود. همچنین او اهل تدریس قرآن بود، اسناد و روایات نشان می دهد که او در ایامی که در کوفه بود، برای زنان جلسه تفسیر قرآن داشت‎. حضرت زینب (س) از کودکی علاقه زیادی به برادرش امام حسین (ع) داشت و در حادثه کربلا هم با توجه به شرطی که در ازدواج خود با عبدالله بن جعفر گذاشته بود، با کاروان کربلا حرکت کرد و چون حضرت زینب (س) در مدینه بود و امام حسین (ع) حرکت خود را از مدینه به سمت مکه آغاز کردند و سپس از مکه به کوفه رفتند و در مسیر کربلا هم حوادثی رُخ داد، لذا عبدالله بن جعفر طیار نتوانست در کربلا حاضر شود ولی اجازه همراهی همسرش با کاروان کربلا را داد. معروف است که حضرت زینب (س) بعد از ازدواج با عبدالله بن جعفر حتی یک شبانه روز هم از دیدار برادرش غافل نمی شد و از کوچک ترین فرصت برای زیارت امام حسین (ع) استفاده می کرد. علاقه حضرت زینب(س) به امام حسین (ع) ناشی از محبتی بود که مادرشان حضرت فاطمه(س) در دختر فداکارشان ایجاد کرده بودند و می فرمودند: محبت دخترم زینب به حسین بی نهایت است که بی دیدار حسین آرام نمی گیرد. اگر بوی حسین را نشنود، قالب تهی می کند. 🌷خجسته ولادت حضرت زینب مبارکباد🌷

(از ديدگاه امام علی (ع) علت «زوال نعمت ها» چيست؟) امام علی علیه السلام در بخشی از خطبه ۱۷۸ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «به خدا سوگند! هرگز ملتى كه در ناز و نعمت مى زيستند نعمتشان زوال نيافت، مگر بر اثر گناهانى كه مرتكب شدند؛ زيرا خداوند هرگز به بندگانش ستم روا نمى دارد». در واقع اين سخن برگرفته از آيات «قرآن» است؛ آنجا كه مى فرمايد: «إِنَّ اللهَ لا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْم حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ؛ خداوند نعمت هاى هيچ قوم و ملتى را تغيير نمى دهد، مگر آنكه آنها آنچه را مربوط به خودشان است، تغيير دهند». و نيز مى فرمايد: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْاَرْضِ وَ لَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ؛ [اعراف، آيه ۹۶] اگر اهل شهرها و آبادى ها ايمان مى آوردند و تقوا پيشه مى كردند، بركات آسمانها و زمين را بر آنها مى گشوديم؛ ولى آنها [حقّ را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم». به يقين نعمتهاى الهى بر حسب شايستگى ها و لياقتها در ميان بندگان تقسيم مى شود؛ لذا پاكان و صالحان شايسته آنند، نه گنهكاران آلوده. پرسشی در اينجا مطرح می‌شود، اینکه در روايات مى خوانيم خداوند براى ترفيع مقام اوليايش گاه آنها را به بلاهايى مبتلا مى سازد؛ همان گونه كه در تعبير معروف آمده است: «اَلْبَلَاءُ لِلْوَلَاءِ»؛ [۱] و از بعضى آيات و روايات استفاده مى شود كه بلاها گاهى براى آزمايش مؤمن و پاداش هاى بزرگ الهى، و نيز گاه براى هشدار و بيدارى بندگان است، آيا اين موارد با آنچه در عبارت امام (ع) ذكر شد منافات ندارد؟ پاسخ این است که آنچه در كلام امام علی (ع) آمده، يك قانون كلى است و مى دانيم هر قانون كلى استثنائاتى دارد. موارد آزمايش و بيدار باش و امثال آن، استثنائاتى در قانون كلى فوق محسوب مى شود و به تعبير ديگر آنچه امام (ع) فرموده، حمل بر غالب مى شود و اين شبيه چيزى است كه در «قرآن مجيد» بيان شده است: «وَ مَا أَصَابَكُمْ مِّنْ مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ؛ [شوری، ۳۰] هر مصيبتى بر شما مى رسد به سبب اعمالى است كه انجام داده ايد و بسيارى را نيز عفو مى كند». به يقين اين آيه با آيه «وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَىْءٍ مِنَ الْخَوْفِ... » [بقره، ۱۵۵] كه از آزمايشهاى مختلف الهى به وسيله بلاها سخن مى گويد، و نيز با آيه «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِى النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِى عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ؛ [روم، ۴۱] فساد در خشكى و دريا به دليل كارهايى كه مردم انجام داده اند آشكار شد، خدا مى خواهد نتيجه بعضى اعمالشان را به آنها بچشاند. شايد [به سوى حقّ] بازگردند» منافاتى ندارد؛ و اگر انسان درست دقت كند غالباً مى تواند مواردى را كه بلاها جنبه مجازات الهى دارد، از مواردى كه براى آزمايش يا هشدار است بازشناسد. هرگاه گناه مهمى از او سر زد و يا جامعه اى آلوده به انواع مفاسد شد، حوادث تلخى كه بعد از آن پيدا مى شود، قطعاً مجازات است؛ ولى حوادث تلخى كه براى صالحان و پاكان پيش مى آيد، معمولاً جنبه آزمايش و هشدار براى ترفيع مقام است. سپس امام (ع) در ادامه اين سخن كه در واقع نتيجه مستقيم يادآورى پيشين است، مى فرمايد: «و اگر مردم زمانى كه بلاها بر ایشان نازل مى شود و نعمت ها از آنان زايل مى گردد، با صدق نيّت در پيشگاه خدا تضرّع كنند و با قلب هاى پر از عشق و محبّتِ به خدا، از او درخواست [توبه] نمايند، يقيناً آنچه، از دستشان رفته به آنان باز مى گردد و هر خرابى را براى آنها اصلاح مى كند». در واقع اين طبيب حاذق الهى بعد از ذكر درد، به بيان درمان مى پردازد و راه دفع آفات و بلاها را به آنها مى آموزد و دعايى را كه صادقانه باشد و از اعماق جان بر خيزد و در يك كلمه، در انسان تحول ايجاد كند، برطرف كننده بلاها مى شمرد؛ همان گونه كه در احاديث متعدد ديگرى وارد شده است؛ از جمله امام سجاد (ع) مى فرمايد: 《دعا بلاهايى را كه نازل شده و نازل نشده است، برطرف مى سازد.》 --------------------------------------------- پی نوشت‌ها؛ [۱] اين عبارت كه در كلمات علما و بزرگان آمده، متن حديث نيست؛ بلكه برگرفته از احاديث اسلامى است؛ از جمله در حديثى از امام صادق (ع) مى خوانيم كه فرمود: "پيامبران الهى بيش از همه [با آفات و مصايب] آزمايش مى شوند؛ سپس كسانى كه بعد از آن ها قرار دارند و به همين ترتيب آن ها كه برترند آزمون بيشترى دارند". الكافی، ج ۲، ص ۲۵۲ [۲] الكافی، همان، ج ۲، ص ۴۶۹ پيام امام اميرالمومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، چ اول‏، ج ۶، ص ۶۲۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) tabyinchannel

[داستان آموزنده] در يكى از روزها، عدّه‌اى از دوستان امام رضا عليه‌السلام در منزل آن حضرت گرد يكديگر جمع شده بودند و يونس بن عبدالرّحمن نيز كه از افراد مورد اعتماد حضرت و از شخصيّت‌هاى ارزنده بود، در جمع آنان حضور داشت . هنگامى كه آنان مشغول صحبت و مذاكره بودند، ناگهان گروهى از اهالى بصره اجازه ورود خواستند. امام به يونس فرمود: داخل فلان اتاق برو و مواظب باش هيچگونه عكس‌العملى از خود نشان ندهى؛ مگر آن كه به تو اجازه داده شود. آن گاه اجازه فرمود و اهالى بصره وارد شدند و بر عليه يونس، به سخن چينى و ناسزاگویى آغاز كردند. و در اين بين امام رضا عليه‌السلام سر مبارک خود را پایين انداخته و هيچ سخنى نمى‌فرمودند؛ تا آنها بلند شدند و از نزد حضرت خداحافظی کردند و‌ رفتند. بعد از آن، حضرت اجازه فرمود تا يونس از اتاق بيرون آيد. يونس با حالتى غمگين و چشمى گريان وارد شد و حضرت را مخاطب قرار داد و اظهار داشت : ياابن رسول اللّه ! من فدايت گردم، با چنين افرادى من معاشرت دارم! در حالى كه نمیدانستم درباره من چنين خواهند گفت؛ و چنين نسبتهایی را به من مى‌دهند. امام رضا عليه السلام با ملاطفت، يونس بن عبدالرّحمان را مورد خطاب قرار داد و فرمود: اى يونس! غمگين مباش، مردم هر چه مى‌خواهند بگويند، اينگونه مسائل و صحبتها اهميّتى ندارد، زمانى كه امام تو، از تو راضى و خوشنود باشد هيچ جاى نگرانى و ناراحتى وجود ندارد. اى يونس! سعى كن، هميشه با مردم به مقدار كمال و معرفت آن ها سخن بگویى و معارف الهى را براى آنها بيان نمایی. و از طرح و بيان آن مطالب و مسائلى كه نمی‌فهمند و درك نمى‌كنند، خوددارى كنی. اى يونس! هنگامى كه تو دُرّ گرانبهایی را در دست خويش دارى و مردم بگويند كه سنگ يا كلوخى در دست تو است؛ و يا آن كه سنگى در دست تو باشد و مردم بگويند كه درّ گرانبهایی در دست دارى، چنين گفتارى چه تاثيرى در اعتقادات و افكار تو خواهد داشت ؟ ( آیا آن سنگ و دُر تغییر ماهیت می‌دهند؟) و آيا از چنين افكار و گفتار مردم ، سود و يا زيانى بر تو وارد مى شود؟! يونس با فرمايشات حضرت آرامش يافت و اظهار داشت : خير، سخنان ايشان هيچ اهميّتى برايم ندارد. امام رضا عليه السلام مجدّداً او را مخاطب قرار داد و فرمود: اى يونس، بنابراين چنانچه راه صحيح را شناخته ، همچنين حقيقت را درک كرده باشى و امامت از تو راضى باشد، نبايد افكار و گفتار مردم در روحيّه ، اعتقادات و افكار تو كمترين تاثيرى داشته باشد؛ مردم هر چه مى‌خواهند، بگويند. . آدرس: (بحارالا نوار: ج ۲ ص ۶۵ ح ۵، به نقل از كتاب رجال كشّى شیخ طوسی). ۱۴۰۱/۹/۱۶

پیامبر اعظم(ص) فرمودند: [کودکان را به پنج دلیل دوست دارم؛] ۱-"گریه می کنند" چرا که گریه کلید بهشت است ۲-"قهر می کنند" ولی زود آشتی می کنند چرا که دلی بی کینه دارند ۳-"چیزی را زود خراب می کنند " چون دلبستگی به دنیا ندارند ۴-"با خاک بازی می کنند " چون غرور ندارند... . ۵-"هر چه دارند می خورند " چون غم فردا ندارند... ۱۴۰۱/۹/۲۰

[محارب کیست؟] چیزی که این روزها بسیار شگفت انگیز می باشد، تحریف معنای محارب است. علیرغم این که، #واژه_محارب در منابع فقهی شیعه و سُنّی، معنای واضح و مورد قبول همگان دارد، برخی از مدّعیان علم و آگاهی و فقاهت بی مهابا آنرا مورد تردید قرار داده و با ملاحظات جناحی و حزبی این اصطلاح را تفسیر می کنند. گویا اینان متعهدند، همنوایی با رسانه های بیگانه و معاندین نظام داشته و در صدد به دست آوردن دل حامیان اغتشاشگران هستند! شهید ثانی(ره) در شرح لمعه، در تعریف محارب می فرماید: " المُحارِبَةُ تَجریدُ السِّلاحِ بَرّاً او بحراً، لیلاً او نَهاراً لِإخافَةِ النّاسِ فی مصر و غَیره، مِن ذَکَر أو أُنثی، قویِّ أو ضَعیف، قَصَدَالإخافة أم لا.." يعنى محاربه عبارتست از برهنه کردن سِلاح در خشکی یا دریا، شب یا روز، به منظور ترساندن مردم، در شهر یا غیر شهر، مرد باشد یا زن، قصد ترساندن داشته باشد یا بدون چنین قصدی باشد. امام خمینی(ره) نیز در تحریرالوسیله می فرماید: " المُحاربُ هو کُلُّ مَن جَرَّدَ سِلاحَهُ أو جَهَّزَه لِإخافة النّاس وَ إرادة الفساد فى الأرض، فى بَرّ کانَ أو فى بحر، فى مصر أو غيره ليلاً أو نَهاراً، ولا یشترط کونه من أهل الرِّیبة مع تحقق ما ذكر، ويستوى فيه الذّکرُ والأُنثی.. " یعنی: کسی که اسلحه(سرد یا گرم) را از غلاف خارج کند یا آنرا مُجهّز و آماده کند برای ترساندن مردم و قصد ایجاد فساد در روی زمین داشته باشد، در خشکی یا دریا، در شهر یا غیر شهر، شب باشد یا روز مُحارب است. و اگر شرائط مذکور جمع باشد، فرقی نمی کند محارب زن یا مرد باشد، مشهور به فساد باشد یا نباشد. بنابر این به نظر مشهور فقهاء اگر کسی سلاح سرد یا گرم در دست بگیرد که موجب ترس و بیم مردم و نا امنی شود، محارب است و حکم محارب و مفسد فی الارض در اسلام و قانون مجازات اسلامی ماده ۱۸۳ روشن است که در ذیل ماده قانونی مذکور آمده: میان سلاح سرد و گرم فرقی نیست. به فتوای امام خمینی(ره) قاضی مخیّر است در مورد محارب حکم قتل، آویختن به دار ، قطع دست راست و سپس پای چپ یا نفی بلد، دهد. در این مقال موضوع و حکم چه ابهامی دارد که برخی خود را به بی خبری زده و انکار حقایق می کنند؟! آیا کسانی که سلاح در دست گرفته و ایجاد رُعب و وحشت نمودند، جوان بسیجی را برهنه و بر زمین کشیدند و هر چه به دستشان رسید بر سر و روی شهید زدند، به نوامیس جامعه تعرض کردند، اموال عمومی و اشخاص را به یغما بردند، مملکت و شهرها و کسب و کارها را به تعطیلی کشیدند، شهرها و جاده ها را نا امن ساختند و خود به جنایاتشان اقرار و اعتراف کردند آیا باز هم اینان مصداقِ بارز محارب نیستند؟ ۱۴۰۱/۹/۲۱ @Mh_Roohi

بابک زنجانی رو هنوز اعدام نکردن ولی محسن شکاری رو 18 روزه اعدام کردن @Mh_Roohi

[اگر خدا بخواهد...] اگر خدا بخواهد اشرف مخلوقات، پیامبر(ص) را در غار با سست ترین خانه «أوهن البیوت» که همان تار عنکبوت است حفظ می‌کند! اگر خدا بخواهد فرعون صاحب قدرت را؛ «وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ»، به وسیله ی آب که به آن می‌نازید؛ «وَهَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِی مِن تَحْتِی»، غرق می‌کند. اگر خدا بخواهد درخت خشک، میوه‌دار می‌شود؛ «وَهُزِّی إِلَیْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْكِ رُطَبًا جَنِیًّا» اگر خدا بخواهد برادران یوسف او را به ته چاه می اندازند، اقْتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا اما او عزیز و حاکم مصر میشود. اگر خدا بخواهد ابراهیم را از آتش سخت نمرود نجات میدهد، قُلْنا يا نارُ کُوني‏ بَرْداً وَ سَلاماً عَلي‏ إِبْراهيمَ ما خطاب كرديم كه اي آتش سرد و سالم براي ابراهيم باش. ۱۴۰۱/۹/۲۳ @Mh_Roohi

[دستورالعمل پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، برای ارتباط با خدای متعال] 《لَولَا التَّمرِیجُ فِی قُلُوبِکُم وَ التَّکثِیرُ فِی کَلَامِکُم ، لَسَمِعتُم مَا أَسمَعُ ، وَ لَرأَیتُم مَا أَری》. رسول اکرم(ص): اگر ناخالصی، بد گمانی و بد بینی در دل هایتان نبود و پُر حرفی نداشتید، می شنیدید هر آنچه من می شنوم و می دیدید هر آنچه من می بینم. از عارفی پرسیدند:از کجا به این مقام رسیدی؟ گفت: عُمری بر دَرِ دروازه ی دل نشستم وغیر دوست را راه ندادم. ۱۴۰۱/۹/۲۷ @Mh_Roohi

(سرآغاز نافرمانی خدا) قال رسول الله صلّي الله عليه و آله : إن أولَ ما عُصِيَ الله عزوجل به ستٌّ: حبُّ الدنيا و حبَّ الرئاسة و حبُ الطعامِ و حبُّ النَومِ و حبُّ الراحةِ و حبُّ النساءِ. رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمودند: سرآغاز نافرماني خدا - عزوجل - شش چيز است: ۱. دوستي دنيا. ۲. دوستي رياست. ۳. دوستي خوراك. ۴. دوستي خواب ۵. دوستي راحتي ۶. دوستي زنان. موارد مذکور در روایت ناظر به دوستی و محبت زیادی است که انسان را از دایره بندگی و فرمانبرداری خارج سازد و الا محبت های اندک دنیایی که به نافرمانی منجر نشوند از این قاعده مستثنی هستند. «آدرس: الكافي، ج ۲، ص ۲۸۹» ۱۴۰۱/۹/۲۹

الإمام الصادق عليه السلام ـ لِأَبي هارونَ المَكفوفِ ـ : يا أبا هارونَ ، إنّا نَأمُرُ صِبيانَنا بِتَسبيحِ فاطِمَةَ عليهاالسلام كَما نَأمُرُهُم بِالصَّلاةِ ، فَالزَمهُ ؛ فَإِنَّهُ لَم يَلزَمهُ عَبدٌ فَشَقِي امام صادق عليه السلام ـ به ابو هارون مكفوف ـ : اى ابو هارون! ما كودكان خود را، به خواندن تسبيحات فاطمه عليهاالسلام فرمان مى دهيم، همچنان كه به خواندن نماز فرمان مى دهيم، پس اینگون عمل کن، زيرا هر بنده اى اینطور رفتار کند، بدبخت نمى شود. آدرس: کتاب كافی جلد ۳ صفحه ۳۴۳ ۱۴۰۱/۱۰/۴ @Mh_Roohi

امام صادق عليه السلام: تَسبيحُ فاطِمَةَ عليها السلام في كُلِّ يَومٍ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ، أحَبُّ إلَيَّ مِن صَلاةِ ألفِ رَكعَةٍ في كُلِّ يَومٍ تسبيحات فاطمه عليها السلام در هر روز و در پى هر نماز، نزد من، محبوب‏تر از هزار ركعت نماز در هر روز است آدرس: کتاب كافی جلد۳ صفحه۳۴۳ ۱۴۰۱/۱۰/۴ @Mh_Roohi

(علامت رفتاری و اعتقادی شیعه، از نظر حضرت زهرا علیها السلام) قالَ رَجُلٌ لِاِمرَأتِهِ: إذهَبى إلى فاطِمَةَ عليهاالسلام فَاسْأَليها أنّى مِن شيعَتِكُم؟ ... فَقالَت عليهاالسلام: قُولى لهُ: اِنْ كُنْتَ تَعْمَلُ بِما اَمَرْناكَ وَتَنْتَهى عَمّا زَجَرْناكَ عَنْهُ فَأَنْتَ مِنْ شيعَتِنا وَاِلاّ فَلا... مردی از مدینه به همسرش گفت: پيش فاطمه زهرا عليهاالسلام برو و بپرس: آيا من از شيعيان اهل بيت علیهم السلام هستم؟ زن خدمت حضرت زهرا علیها السلام رسید و پرسيد... حضرت زهرا عليهاالسلام در پاسخ گفت: به همسرت بگو: اگر به آنچه تو را فرمان داده‌ايم عمل مى‌كنى و از آنچه نهى كرده‌ايم پرهيز کرده ای از شيعيان ما خواهى بود و در غير اين صورت از شيعيان ما نيستى. آدرس: تفسير منسوب به امام حسن عسكرى عليه السلام ۱۴۰۱/۱۰/۶ @Mh_Roohi